Μία Ελπίδα για την Αμάλ

 

«Εδώ ετοιμόγεννες γεννάν στα παραπήγματα

μωρά που μπουσουλάν σε χώματα και λήμματα

παιδιά που μέσα στη σκουριά παθαίνουν τέτανο

θα τα νοιαζόσουνα αν φέραν φωτοστέφανο

[…]

οι νοικοκύρηδες είναι εξοργισμένοι

και θέλουν νάρκες και φράχτες κάνεις μην μπαίνει

και αναρωτιέμαι αν αυτοί οι βολεμένοι

θα ήταν πολιτισμένοι σε σκηνή στην Ειδομένη

[…]

και είναι η αιτία αυτή και εσύ το αποτέλεσμα

γι'αυτού του κόσμου την κατάντια και το ξέπεσμα

λες και δεν νιώσαν προσφυγιά και είναι ειρωνία

Νέα Προποντίδα και νέα Ιωνία..»

Rationalistas – Είναι καλά εκεί που πάμε;

 

 

 

Και κάπως έτσι, η περιβόητη Αμάλ έφτασε και στην ελλάδα..

Η Αμάλ..

Μια κούκλα 3,5 μέτρων σε ύψος που αναπαριστά ένα νεαρό κοριτσάκι, προσφυγάκι..

Προσφυγάκι από τη Συρία που θα διασχίσει 8.000 χιλιόμετρα για να βρει πατρίδα..

Από την τουρκία στην ελλάδα,

την ιταλία, τη γαλλία, την ελβετία,

τη γερμανία, το βέλγιο, το ηνωμένο βασίλειο και ίσως ξεχνάω και ενδιάμεσες χώρες..

 

Δεν ξέρω πώς θα την υποδεχτεί η υπόλοιπη πολιτισμένη δύση.

Ξέρω όμως πώς αρχίζει να την υποδέχεται η όχι και τόσο πολιτισμένη θεσσαλία..

Το ταξίδι στον ελλαδικό χώρο δεν το γνωρίζω ακριβώς..

Αλλά σίγουρα το πρόγραμμα περιελάμβανε και την καλαμπάκα..

Την καλαμπάκα..

Που ζει από τους ξένους, χρόνια τώρα..

Που αν δεν υπήρχαν οι ξένοι να φέρνουν τον τουρισμό, η καλαμπάκα θα είχε ακόμα στάβλους..

Την αγαπάω την καλαμπάκα..

Έχω και φίλους στην καλαμπάκα..

Δεν έχω πρόβλημα με την καλαμπάκα, αρκεί να μην προκαλεί..

 

Και το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρη η τοπική κοινωνία, στην πλειονότητά της τουλάχιστον,

όχι απλά «προκαλεί», αλλά έχει πανικοβληθεί με την έλευση της Αμάλ..

Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο – ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ.

Ειλικρινά, τόσα χρόνια, είχα ξεχάσει τι είναι μισαλλόδοξο και ρατσιστικό παραλήρημα.

Αν θέλετε να δείτε τον ορισμό του, μπορείτε να δείτε εδώ αυτό το κείμενο που ντρέπομαι και να το παραθέσω..

Αλήθεια, πότε αρχίσαμε να έχουμε τόσο μίσος μέσα μας;

Γεννηθήκαμε έτσι;

Ή γίναμε στην πορεία;

Αυτοί οι κατ’ ευφημισμόν άνθρωποι που υπογράφουν αυτό το κείμενο, πώς κοιμούνται τα βράδια;

Πριν λίγες εβδομάδες κάηκε ολόκληρη η βόρεια εύβοια..

Κόσμος έμπαινε σε πλοία και έφευγε, από τη μία στιγμή στην άλλη..

Και αντί να πάρουμε ένα μάθημα για το πόσο γρήγορα μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε τον τόπο μας, εμείς τα βάζουμε με ένα παιδί.

Με πολλά παιδιά.

Με μία κούκλα.

 

Γιατί κινδυνεύει η «χωρα μας»..

Γιατί κινδυνεύει η «θρησκεία μας»…

Γιατί ποτέ δεν ανοίξαμε ένα βιβλίο ιστορίας, πολιτικής, γεωγραφίας.

Γιατί ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε τον άνθρωπο πάνω από το σύμβολο.

Γιατί ποτέ δεν θυμόμαστε ότι ήμασταν πρόσφυγες.

Γιατί ποτέ δεν θυμόμαστε ότι ήμασταν στη θέση κάθε Αμαλ.

 

Και γιατί φοβόμαστε.

Φοβόμαστε ότι «θα έρθουν οι ξένοι και θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας».

ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΡΕ ΜΛΚ.

Τον ορθόδοξο χριστιανικό πολιτισμό, που θέλει κόσμο να μπουσουλάει στα 4 για να προσκυνήσει μια εικόνα που θα κάνει το θαύμα της.

Τον πολιτισμό που θεωρεί ότι ένα λοιμώδες νόσημα δεν κολλάει με την θεία κοινωνία.

Τον πολιτισμό που προσκυνάει παντόφλες και ιερά κόκαλα..

 

Αυτός είναι ο πολιτισμός που θα αλλοιώσει η κάθε Αμάλ.

 

Και για να τελειώνουμε.

Υπάρχουμε και εμείς που θέλουμε την Αμάλ.

Και που θεωρούμε ότι αν όλοι εσείς οι νοικοκυραίοι φύγετε, χωράνε άπειρες Αμάλ.

Με τις οποίες μπορούμε να ζούμε.

Να μαθαίνουμε.

Να αγαπάμε.

Να αγαπιόμαστε.

Να δημιουργούμε.

Να διασκεδάζουμε.

Να μεγαλώνουμε.

Να μεγαλώνουν τα παιδιά μας.

 

Οι μόνοι που δεν χωράτε σε αυτήν την ονειρική ουτοπία είστε εσείς.

Κάθε μισαλλόδοξος χριστιανοταλιμπάν αγράμματος,

που παντού βλέπει σημαίες, έθνη, σταυρούς, θρησκείες.

Κάθε ρατσιστής που ανά τους αιώνες ήθελε εθνική καθαρότητα.

Και την θέλει ακόμα και τώρα.

Μόνο εσείς δεν χωράτε εδώ.

Αν θέλετε εθνική και φυλετική καθαρότητα

(αλήθεια, ποιοι ήταν μωρέ αυτοί που την ήθελαν τελευταία φορά; Δεν θυμάμαι πολύ καλά…),

να την αναζητήσετε ελεύθερα μέσα σε κάποιο πηγάδι.

Έχουν ξεμείνει πολλά.

 

Έχω πει πολλές φορές ότι η πίστη μου στους έλληνες έχει χαθεί.

Και δυστυχώς κάθε μέρα επιβεβαιώνομαι ακόμα και πιο πολύ.

 

Αλλά δεν πειράζει.

Γιατί για κάθε τέτοιο μυαλό, σάπιο,

θα είμαστε απέναντι εμείς.

Έτοιμοι και έτοιμες να υποδεχτούμε την Αμάλ.

Και την κάθε Αμάλ.

Για όσο χρειαστεί.

Με την ελπίδα (αλήθεια, Αμάλ σημαίνει «Ελπίδα») ότι δεν θα χρειαστεί κάποτε να είμαστε στη θέση της.

Με την ελπίδα ότι δε θα χρειαστεί να διασχίσουμε τον κόσμο για να βρούμε ασφαλές μέρος.

Οπότε Αμάλ, μην φοβάσαι.

Εμείς σε θέλουμε.

Και όσο οι νοικοκυραίοι σε φοβούνται, τόσο εμείς θα σε θέλουμε!

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Το τσίρκο της παρέλασης

Και ποιος να μου το έλεγε πέρυσι,

όταν έγραφα αυτό, 

ότι θα ζούσαμε το 2020 ένδοξες στιγμές με το τσίρκο των παρελάσεων.

 

Εν συντομία, για ακόμα μια φορά:

Με τις παρελάσεις διαφωνώ.

Με τις μαθητικές παρελάσεις διαφωνώ ακόμα περισσότερο.

Αλλά εν μέσω πανδημίας, που αποφασίστηκε να μην γίνει ο εορτασμός της 28^ης οκτωβρίου με παρελάσεις,

ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑ ΠΟΛΥ.

 

ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ.

Καταρχάς να πω, ότι ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ.

Πεθαίνω.

Τρελαίνομαι.

Και προφανώς, το θέμα ήταν άψογο για να βοηθήσει την ανάπτυξη τέτοιων θεωριών.

 

Παιδιά.

Αφυπνισμένα μου, πατριωτικά μου παιδιά.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ όμως,

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ δεν «κατάργησε τις παρελάσεις για να καταρρακώσει το ηθικό των ελλήνων»..

Κανείς δεν «αύξησε επίτηδες τα κρούσματα για να μην γίνουν παρελάσεις»..

Κανείς δεν «πολεμάει τον ελληνισμό»..

Και βασικά, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΣ, αλήθεια.

 

Και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.

Γιατί να χρειαζόμαστε ένα χουντοπανηγύρι για να τιμήσουμε την πατρίδα μας;

Και τους «αγωνιστές που χάθηκαν»…;

Πόσο βαρεμένος είσαι αν θεωρείς ότι με την απουσία παρέλασης δεν μπορείς να τιμήσεις κάποιον που θυσιάστηκε..;

Δέχομαι ότι το ελληνικό πλήθος συγκροτείται από ένα μάτσο αγράμματους ανθρώπους,

που μπορεί να ξέρουν γραφή και ανάγνωση,

αλλά οι γνώσεις τους σταματάνε εκεί..

Και οι αντιληπτικές τους ικανότητες σταματάνε επίσης κάπου εκεί.

Οι άνθρωποι αυτοί, προφανώς και θεωρούν ότι με την απουσία παρέλασης φέτος φιμώνεται ο ελληνισμός τους και δεν μπορούν να τιμήσουν τους προγόνους τους.

Το θλιβερό δεν είναι αυτό.

Το θλιβερό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι και νέα παιδιά.

ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Νέα παιδιά που θεωρούν τιμή προς τους αγωνιστές το καραγκιοζιλίκι της παρέλασης.

Νέα παιδιά, από αυτά που έμαθαν να κάνουν παρέλαση.

Από αυτά που τσακωνόντουσαν για το ποιο θα πρωτοκάνει παρέλαση.

Νέα παιδιά που αν τους βάλεις ένα κουίζ βασικών γνώσεων για την κάθε επέτειο,

ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΛΑΚΩΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΡΗΓΟΡΕΣ.

Νέα παιδιά που δεν έχουν διαβάσει μισή σελίδα ιστορίας.

Που ενδεχομένως δεν έχουν περάσει έξω από ένα πολεμικό μουσείο.

Που δεν ξέρουν πότε ντυνόμαστε τσολιαδάκια και πότε τραγουδάμε «γυναίκες ηπειρώτισσες».

 

Αλλά όχι.

«Να τιμήσουμε αυτούς που πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι».

Και άμα τους ρωτήσεις «ποιος είπε το όχι»,

θα σου πούνε «Ο ΜΕΤΑΞΑΣ».

Και κάπως έτσι, κανένας νεκρός αγωνιστής δεν θα τιμηθεί ποτέ.

 

Για να τελειώνουμε λοιπόν με τις μαλακίες:

Πλέον δεν πιάνει η καραμέλα για τιμή σε νεκρούς αγωνιστές.

Ειδικά από κυβερνήσεις φίλα προσκείμενες προς δοσίλογους και ταγματασφαλίτες.

Και ψηφοφόρους τέτοιων κυβερνήσεων.

Όποιος θέλει να τιμήσει τους προγόνους του, μπορεί να το κάνει.

Χωρίς εθνικές παρελάσεις (και μάλιστα μαθητικές).

Υπάρχουν βιβλία ιστορίας για κάθε χρονική περίοδο.

Υπάρχουν βιβλία τοπικής ιστορίας που μπορείς να διαβάσεις.

Υπάρχουν μνημεία στα οποία μπορείς να καταθέσεις ένα λουλούδι.

Υπάρχουν πολεμικά μουσεία που μπορείς να επισκεφτείς.

Υπάρχουν τρόποι να τιμήσεις τον κόσμο που θεωρείς ότι χάθηκε για την πατρίδα.

Αλλά είσαι αρκετά απαίδευτος για να θεωρείς την παρέλαση ως μοναδικό τρόπο.

Είσαι αρκετά απαίδευτη για να θεωρείς ότι χωρίς παρέλαση δεν τιμάς τον νεκρό αγωνιστή.

 

Και εντελώς μεταξύ μας, κανένας αγωνιστής δεν τιμήθηκε από μαθητικές παρελάσεις,

των οποίων η συστηματική θέσπιση έγινε από μια χουντική κυβέρνηση.

Ποτέ.

Κανείς.

Κανένας αγωνιστής.

Διότι, κάποιοι πρόγονοί μας, ναι.

Τιμούνται.

Διότι κάποιοι πρόγονοί μας ήταν συνεργάτες των γερμανών.

Έβαζαν τις κουκούλες και κάνανε περιουσίες.

Προσέχετε λοιπόν ποιους «έλληνες» τιμάτε.

Γιατί και οι δοσίλογοι, έλληνες ήταν.

Και η σπορά τους είναι ακόμα εκεί έξω!

Είναι ακόμα εκεί έξω σε κάθε ευκαιρία.

«Τιμάνε» τα όπλα, την μπατρίδα, τους προγόνους.

Προσέξτε λοιπόν, με ποιους είστε δίπλα δίπλα στις παρελάσεις.

Γιατί το φίδι δεν πέθανε ποτέ.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

 Υ.Γ.: Δυστυχώς, οι μαθητικές παρελάσεις δεν καταργήθηκαν.

Μόλις περάσει λίγο η φασούλα με τον κορονοϊό θα ξαναγυρίσουν. 

Ωστόσο, ειλικρινά λυπάμαι.

Λυπάμαι τους ανθρώπους που νομίζουν ότι το έθνος τους είναι 

ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ

και παράλληλα θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος να το τιμήσουν,

είναι οι παρελάσεις. 

Τους τις στερείς μια χρονιά και παθαίνουν αμόκ, 

απ΄την αδυναμία τους να βρουν άλλο τρόπο να τιμήσουν 

το έθνος το ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ.

Κρίμα! 

 

Η μάχη, ο πόλεμος και ο φασισμός.

"Τότε, θυμάσαι, που μου λες: Ετέλειωσεν ο πόλεμος! 

Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα.

Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!"

 

Μ. Αναγνωστάκης

 

Το ημερολόγιο δείχνει 07/10/2020.

Και απ’ το πρωί έχεις αυτή την ατμόσφαιρα, που μυρίζει «φασαρία».

Μυρίζει «Παύλο».

Μυρίζει «Αλέξη».

Μυρίζει «Πολυτεχνείο».

Και μυρίζει «Δεκέμβρη»..

 

Όσοι παρακολουθούσαμε τη δίκη των φασισταριων

(a.k.a. “Δίκη της Χρυσής Αυγής”)

περιμέναμε αυτή τη μέρα εδώ και καιρό.

Χονδρικά χωρισμένοι σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

Τους «όχι και τόσο αισιόδοξους»,

και τους «αισιόδοξους»..

Οφείλω να ομολογήσω ότι για πρώτη (και πιθανώς τελευταία) φορά,

ήμουν στις αισιόδοξες της υπόθεσης.

Και εν τέλει, πήγαν καλά τα πράγματα:

Ο ρουπακιάς ένοχος (αλήθεια, κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα),

Και οι μιχαλολιάκος, κασιδιάρης, λαγός, παναγιώταρος,

παππάς, ματθαιόπουλος, ηλιόπουλος

ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης..

 

Και κάπως έτσι, πήραμε μια ανάσα.

Μια «ηθική» (;) –σιχαίνομαι αυτή τη λέξη – ικανοποίηση..

Φωνάζαμε τόσα χρόνια ότι είναι εγκληματίες.

Χάσαμε φίλους απ’ αυτούς.

Φάγαμε ξύλο απ’ αυτούς.

Σήμερα όμως, πήγαμε μια ανάσα.

Ο φασισμός τους δεν μας έδειρε για μια ακόμη φορά.

Και ίσως η σημερινή μέρα πρέπει να λήξει έτσι:

με γιορτές και πανηγύρια.

Γιατί κερδίσαμε τη μάχη.

 

Αλλά και η επόμενη μέρα πρέπει να μας βρει πιο δυνατούς.

Πιο δυνατές.

Γιατί ακριβώς, το μόνο που κάναμε, είναι να κερδίσουμε μια μάχη.

Μια δύσκολη μάχη.

Αλλά μάχη.

Κακά τα ψέματα.

Ο φασισμός δεν κερδίζεται σε δίκη.

Κακά τα ψέματα, ο φασισμός δεν κερδίζεται εύκολα.

Δεν είναι ένοχοι μόνο αυτοί που καταδικάστηκαν.

Δεν κρατούσε το μαχαίρι μόνο ένας ρουπακιάς.

Πίσω απ’ όλα αυτά τα φασιστοειδή, υπήρχαν ψηφοφόροι.

Υπήρχαν άλλα σκουπίδια που στήριζαν.

Που θεωρούσαν τη χρυσή αυγή «υγιή αντίλογο στα πλαίσια της δημοκρατίας».

Και απ’ αυτά τα σκουπίδια, δεν είναι κανένα μέσα.

Μπορεί να σκοτώσαμε το φίδι.

Τα αυγά του όμως είναι ακόμα εδώ.

Και από αυγά-ερπετά αυτή η χώρα, έχει άπειρα.

 

Φυσικά, όλοι ξέρουμε,

ότι κανένα ερπετό δεν μπορεί να νικήσει τη Μάνα.

Και αυτό καλό θα είναι να το θυμόμαστε.

Και βασικά να το θυμούνται.

Γιατί εμείς το ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους.

 

Οι μάχες όμως συνεχίζονται.

Δεν πέρασαν καλά καλά δυο ώρες απ’ την απόφαση.

Και τα κανάλια τους ουρλιάζουν ότι

«η ΝΔ κέρδισε το φασισμό».

 

Όχι παιδιά.

Καταρχάς, δεν ηττήθηκε ο φασισμός.

Το λύσαμε αυτό παραπάνω.

Κατά δεύτερον.

ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΡΚΟ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.

Αν κάποιος κέρδισε το φασισμό, είναι ο Παύλος.

Είναι η Μάγδα.

Είναι οι φωνές που έβγαιναν εκεί έξω και φώναζαν ότι δεν είναι αθώα αυτά τα σκουπίδια.

ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΡΚΟ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.

 

Μα πάνω απ’ όλα, έχουμε να δούμε και τη συνέχεια.

Τι ελαφρυντικά θα αναγνωριστούν στα σκουπίδια

και τι ποινές θα λάβουν.

Τι θα κάνουν όσα σκουπίδια έμειναν έξω

και τι πάτημα θα βρούνε για να ξερνάνε μίσος.

 

Για όλα αυτά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη.

Γιατί όλα αυτά θέλουν μνήμη.

Να μην ξεχνάς.

Να μην ξεχνάμε.

Να μην ησυχάσουμε ποτέ.

Και ποιος ξέρει..;

Ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να νικήσουμε τον πόλεμο.

Ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να δικαιώσουμε τον Παύλο

(και τον κάθε Παύλο).

Και ίσως, αν είμαστε Άνθρωποι, κάποτε,

αυτή η Μάνα όλων μας,

να νιώσει περήφανη για εμάς.

Τότε θα έχουμε κερδίσει.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

 

Y.Γ.: Κάπου εδώ βέβαια πρέπει να πούμε ότι

κανένα φασισταριό δεν εμφανίστηκε στο Εφετείο σήμερα.

Καμία ομάδα μπατριωτών δεν πήγαν να υπερασπιστούν τους ηγέτες τους.

Κανένα φασιστοειδές δεν τόλμησε να ρωτήσει τη Μάνα

«πού είναι ο Παύλος σου τώρα».

Κανένα σκουπίδι δεν τόλμησε να σηκώσει το χέρι του και να χαιρετίσει ναζιστικά.

Όλα αυτά είναι νίκες.

Μικρές νίκες.

Δεν υπάρχει χώρος εκεί έξω για μικρά θρασύδειλα ανθρωπάκια.

«Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί»..

Ραντεβού εκεί λοιπόν..

Εφτά χρόνια νεκρός

 «Κι άμα σου τύχει ν’ απαντήσεις και τον παύλο,

να του μιλήσεις είναι ένας καλός μου φίλος..

και έτσι και έχουνε φασίστες και εκεί πάνω,

να μην φοβάσαι.

Θα σε προστατέψει εκείνος..»

(Social Waste & DJ Magnum,

"Θα 'τανε δεν θα 'ταν 15")

 

Και κάπως έτσι πέρασαν 7 χρόνια από τότε.

7 χρόνια.

7 χρόνια από εκείνο το βράδυ που ο παύλος βγήκε για έναν καφέ.

Και δεν επέστρεψε ποτέ.

Ώρες ώρες σκέφτομαι τη Μάνα του.

(και εδώ η  λέξη Μάνα πάντα πρέπει να γράφεται με κεφαλαίο)..

Μια Μάνα που χαιρετάει το παιδί της,

που σκέφτεται ότι θα το δει την επόμενη μέρα..

Και δεν το ξαναβλέπει ποτέ.

Πόσο δύσκολο πρέπει να είναι..;

Πόσο πιο δύσκολο γίνεται όσο δεν δικαιώνεσαι..

 

7 χρόνια πέρασαν από τότε..

Ο παύλος δεν δικαιώθηκε.

Ο παύλος πέθανε.

Αλλά ακόμα και νεκρός, ο παύλος βοηθάει να σκοτωθεί το τέρας του φασισμού.

Έγινε η αφορμή να αρχίσει η δίκη της χρυσής αυγής.

Να φτάσουν όλα αυτά στο δικαστήριο.

Να πάρει το θέμα διαστάσεις.

Διαστάσεις τέτοιες που πλέον κανείς να μην το ακολουθεί «από άγνοια».

«Επειδή δεν ξέρει».

 

7 χρόνια.

7 χρόνια τρέχει η δίκη.

Και τώρα ευελπιστούμε να βρει και δικαιοσύνη ο παύλος.

Γιατί μπορεί να το τσακίσει το τέρας,

ακόμα και από εκεί.

Και αυτό είναι δικαίωση.

7 χρόνια η Μάνα αυτή, δεν έχει χάσει δικαστήριο.

Αντιμετωπίζει τους φασίστες αυτής της χώρας,

κοιτάζοντάς τους στα μάτια.

Όχι με μίσος απαραίτητα.

Δεν έχει ανάγκη να τους μισεί.

Η Μάγδα είναι πάνω απ’ αυτό.

Αλλά με πόνο.

Με πόνο που δεν θα ξαναδεί το παιδί της.

Αλήθεια..

Πώς είναι να ξέρεις ότι δεν θα ξανακούσεις τη φωνή του παιδιού σου..;

Ότι δεν θα ξανακούσεις το κλειδί του να ανοίγει την πόρτα..;

Ότι δεν θα ξαναμαλώσεις μαζί του..;

Και να ξέρεις ότι η υπόθεση εναντίων όλων αυτών που κρατούσαν το μαχαίρι

(γιατί δεν ήταν μόνο ο ρουπακιάς.

Ποτέ δεν είναι μόνο «ο ρουπακιάς»..

Όσο ναζιστικό σκουπίδι και να είναι,

είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά)

είναι ακόμα ανοιχτή..

 

7 χρόνια μετά, το κόμμα του ηλία κασιδιάρη,

μπορεί ανοιχτά να συγκεντρώνεται στο λευκό πύργο

και εν μέσω πανδημίας να βγαίνει με τους υποστηρικτές του

και τις ελληνικές σημαίες να ανεμίζουν δεξιά και αριστερά.

Του κασιδιάρη.

Που εκκρεμούν κατηγορίες για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και διεύθυνσή της

Αλλά και οπλοκατοχή

7 χρόνια μετά και ο χώρος δεξιά και αριστερά του λευκού πύργου

γέμισε με σβάστικες και λοιπά φασιστοσύμβολα.

Χωρίς κανείς να ενοχληθεί.

Χωρίς κανείς να κατηγορηθεί.

Παγκάκια, κολώνες και πινακίδες πέριξ του λευκού πύργου,

φέρουν σύμβολα ναζισμού και φασισμού,

έτσι, απροκάλυπτα.

Χωρίς ντροπή.

Και κυρίως χωρίς να ασκηθεί καμία ποινική δίωξη σε κενάναν

«φασιστάκο» που πήρε ένα σπρέι και άρχισε να ξερνάει μίσος.

 

Φυσικά όμως, κανένα έγκλημα δεν μένει ατιμώρητο

στο εξωτικό,

δεξιό,

φιλοχουντικό

ελλαδιστάν.

Γιατί το βράδυ της τετάρτης, έγιναν συλλήψεις στη θεσσαλονίκη.

51 άτομα μπαγλαρώσανε.

Για πολλά πράγματα.

Μεταξύ άλλων και για:

Φθορά μνημείων ιδιαίτερα μεγάλης αξίας

Διατάραξη κοινής ειρήνης

Διακεκριμένη φθορά από κοινού πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος και σε καλλιτεχνικό μνημείο

 

51 άτομα.

51 άτομα από μια αντιφασιστική πορεία.

Που σβήνανε τις σβάστικες και τα λοιπά φασιστοσύμβολα.

ΜΑΛΑΚΕΣ ΣΥΛΛΑΒΑΝΕ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΑΝΕ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ.

Και μάλιστα με κατηγοριες για «βεβήλωση μνημείων» και παπαριές.

ΚΑΤΑΡΧΑΣ από πότε το παγκάκι και η κολώνα είναι μνημείο.

Κατά δεύτερον, ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ..;

Για να καταλάβω δηλαδή:

Φασίστες «βεβηλωσαν μνημεία» με σβάστικες.

Αντιφασίστες σβήνουν τις σβάστικες.

ΑΣ ΣΥΛΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΕΙΟΥ;;;;;;;;;;;;

Τρίζουν τα κόκκαλα των παππούδων σας στο χορτιάτη παιδιά.

ΤΟΥΣ ΣΦΑΞΑΝ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΧΟΡΤΙΑΤΗ.

Τους σφάξαν γαμώ το χριστό μου.

Σφαγή στο χορτιάτη, σφαγή στο δίστομο,

Σφαγή παύλου, σφαγή λουκμάν

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΡΙΕΣ

ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ..;

Θέλουμε καθαρή πόλη από ναζιστοσκουπίδια και φασιστοσκουπίδια.

Θέλουμε να γεμίσει ο θερμαϊκός με όλα αυτά τα σκουπίδια, αλήθεια.

(τώρα θα μου πείτε, τι μας φταίει ο θερμαϊκός,

σωστά,

ας τους ρίχνουμε στο μελιγαλά να τους είναι και πιο οικείο το περιβάλλον)..

 

Για να το κλείσουμε:

Μια δίκη εκκρεμεί.

Μια δικαίωση εκκρεμεί.

Αλλά το τέρας του φασισμού, του ναζισμού και του πατριωτισμού,

κρατεί καλά εκεί έξω.

Είναι βαθιά ριζωμένο στον μέσο αμόρφωτο έλληνα.

Και αυτό δεν το λύνει καμία δίκη δυστυχώς.

Δεν ξέρω αν τελικά πρέπει να δείρεις τους ναζί.

Ή «να μορφώσεις τους ναζί».

(Θεωρώ ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός τους)..

Αλλά σίγουρα δεν μπορείς να τους αφήσεις ελεύθερους να αλωνίζουν.

Ούτε δικαστικά ελεύθερους

(και περιμένουμε όντως να είναι καταπέλτης η ετυμηγορία του δικαστηρίου,

στις 7 του οκτώβρη)

ούτε όμως και ελεύθερους γενικότερα.

Να πατάνε πάνω σε κάποια «δημοκρατία»

(Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ)

και να λένε την «γνώμη τους» σε πλατείες,

συγκεντρώσεις,

παγκάκια και κολώνες.

Ο εθνικισμός, ο φασισμός και ο ναζισμός,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΜΗ.

ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

 

Και καλό είναι να διαλέγουμε τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας

(και να έχουμε το θάρρος να στηρίζουμε την επιλογή μας,

όχι να λακίζουμε στην πρώτη δικασιμο

και να κατηγορούμε τους υπόλοιπους φασιστομαλάκες

«φίλους μας»)..

 

Για το τέλος,

Ευγενική υπενθύμιση:

Φασίστας δολοφόνος δεν γεννιέσαι.

Φασίστας δολοφόνος γίνεσαι.

Και έχεις επιλογή πάντα.

Μπορείς να διαλέξεις να γίνεις φασίστας δολοφόνος.

Μπορείς να διαλέξεις να γίνεις Παύλος.

Και αν έχεις τη δύναμη, μπορεί να διαλέξεις να γίνεις και Μάνα.

Υ.Γ.₁: Δεν θα ήθελα να είμαι η μάνα αυτών των πραγμάτων

(γιατί έχω πει πολλές φορές την άποψή μου

για την λέξη Άνθρωπος και το περιεχόμενό της)

που έμπαιναν στις αίθουσες των δικαστηρίων

και φώναζαν «αίμα – τιμή – χρυσή αυγή»..

Και πολύ περισσότερο αυτών

που ρωτούσαν αυτή τη Μάνα

«πού είναι ο παύλος σου τώρα».

Η αηδία είναι μεγαλύτερη από τις λέξεις.

Δεν χωράει μέσα σε αυτές.

 

Υ.Γ.₂: Η Μάνα αυτή περίπου πριν έναν χρόνο δήλωσε ότι

«έχασα τον Παύλο και απέκτησα τόσα παιδιά

Και όταν περπατάω στο δρόμο

 με φωνάζουν “μάνα”, αυτό για μένα είναι συγκλονιστικό».

Κάθε φορά που το διαβάζω, κλαίω.

Ο λεωνίδας και η φιμωμένη επανάσταση

Μπαλάφα δεν άκουγα.

Δεν άκουγα ποτέ.

Κάνα δύο τραγουδάκια και μέχρι εκεί.

Not really my taste.

 

Πρόσφατα ωστόσο διάβασα, ότι βγήκε και είπε διάφορες μαλακίες,

για μάσκες, κεραίες 5G, εμβόλια, Bill Gates και λοιπά ψεκασμένα.

ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΨΕΚΑΣΜΕΝΑ.

(Disclaimer: οπλιστείτε με υπομονή, 

η λέξη "ψεκασμένος" θα παίξει ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΚΆΤΩ)

Ως απάντηση σε αυτή τη δημόσια θέση που με παρρησία πήρε ο Μπαλάφας,

ο Κουτσόπουλος του έδωσε πόδι από το φεστιβάλ του, το Samano Festival.

Θείος Λεωνίδας.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ.

ΘΕΙΟΣ.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ.

Έγκαιρη αντιμετώπιση, χωρίς χρονοτριβές.

 

Χθες το απόγευμα λοιπόν, ο εν λόγω μουσικός ξαναγύρισε στα σόσιαλ

με νέο ποστ στο facebook,

όπου αναφέρει το γεγονός της εκδίωξής  του από το φεστιβάλ,

καταλήγοντας στο ότι «ελευθερία του λόγου δεν υφίσταται πια»..

 

Και ερχόμαστε στο μείζων ζήτημα των ημερών.

«Ελευθερία του λόγου».

Γενικά είναι ένα τεράστιο θέμα, με το οποίο έχει ασχοληθεί πολύς κόσμος,

διάφορες (ανθρωπιστικές κυρίως) επιστήμες και λοιπά και λοιπά..

 

Υπάρχει τελικά ελευθερία του λόγου..;

Παιδιά.

Οκέι, δημοκρατία λέτε ότι έχουμε.

ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΝΤΕ, ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΩ.

Η δημοκρατία (σας) ωστόσο πουθενά δεν λέει ότι

«λέμε την αποψάρα μας ελεύθερα δημόσια όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε».

Η δημοκρατία (η κάθε δημοκρατία αυτή τη φορά),

ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι «θα μπορείς να λες την άποψή σου ελεύθερα,

ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ».

Γιατί τα ξεχνάμε αυτά..;

Γιατί θυμόμαστε μόνο όποια πλευρά της δημοκρατίας μας συμφέρει..;

 

Εγώ άμα βγω ΔΗΜΟΣΙΑ και πω ότι «έχω μια αποθήκη εκρηκτικά και θα την ανατινάξω»,

ΘΑ ΜΕ ΜΠΟΥΖΟΥΡΙΆΣΟΥΝ

ΚΑΙ ΘΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΊ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ.

Ως φυσική συνέπεια της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗΣ ΜΟΥ.

Με φίμωσε κανείς…;

Όχι.

Μου απαγόρευσε κανείς να μιλήσω..;

Ούτε.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ…;

Από πού και ως πού

ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΚΕΠΤΙΚΌ.

 

Φίμωσε κανείς τον Μπαλάφα..;

Του κατέβασε κάποιος αρμόδιος φορέας το ΨΕΚΑΣΜΕΝΟ του ποστ..;  

Όχι.

(αν και ίσως θα έπρεπε).

Ακόμα εκεί είναι.

Τα μεταξωτά βρακιά (aka “ελευθερία του λόγου”)

θέλουν και επιδέξιους κώλους (aka “τα κότσια να δεχόμαστε τις συνέπειες”).

ΑΛΛΙΩΣ ΣΚΑΣΤΕ.

Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για όλα.

Δεν είναι ανάγκη να έχουμε γνώμη για όλα.

Δεν μας υποχρεώνει κάποιος.

Δηλαδή, αν δεν έχεις ιδέα από κάτι,

δεν είναι ανάγκη και να πετάγεσαι παντού και πάντα.

 

Είπε τι είπε.

Αντέδρασε κάποιος πιο λογικός από εκείνον.

Και ας δεχτεί τις συνέπειες,

αντί να συνεχίζει τις μαλακίες του περί φίμωσης.

 

Όχι παιδιά.

Καμία μάσκα δεν σας φιμώνει.

Καμία μάσκα δεν σας στερεί την ελευθερία του λόγου.

ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ.

ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΕΡΝΕΙ.

 

Και να ρωτήσω και κάτι ακόμα…;

Λέει κάποιος άγραφος κανόνας της δημοκρατίας (σας)

ότι είστε ελεύθεροι να βγαίνετε και να έχετε γνώμη επί παντός επιστητού…;

Ολόκληρος παγκόσμιο οργανισμός υγείας τοποθετείται για τις μάσκες,

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΣΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΟΎΛΑ «ΓΝΩΜΗ»…;

Με τι γνώσεις..;

Γνώσεις βιολογίας;

Φυσικής;

Χημείας;

Φαρμακευτικής;

Ιατρικής;

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΝΩΣΕΙΣ..;

Δέχομαι να μην γνωρίζουμε πράγματα.

Και εγώ έχω μαύρα μεσάνυχτα από φυσική.

Και από ιατρική.

Και από φαρμακευτική.

Και από πολλά άλλα.

Αλλά ξέρετε τι…;

ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΝΩΜΗ.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν ΚΑΛΥΤΕΡΑ από εμένα.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν φάει χρόνια, πάνω σε χρόνια πάνω, σε περισσότερα χρόνια,

για να κάνουν έρευνες, κι άλλες έρευνες και περισσότερες έρευνες,

και πειράματα και ξανά πειράματα και ξανά μανά πειράματα,

για να εξαλειφθούν ασθένειες που ξεπαστρέφανε το ανθρώπινο είδος σε χρόνο dt,

για να μην έχουμε μέσο όρο ζωής 30παρά.

ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΕΓΩ ΩΣ ΑΝΙΔΕΗ ΑΠΟΨΗ,

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΥΛΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΑΧΑΓΙΑ.

 

Και κάπου εκεί μπαίνει και ένα όριο

ως προς το πού πρέπει να αρχίζουν οι συνέπειες της ελευθερίας του λόγου σου.

(ΟΧΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ.

ΝΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ.

Mind the gap between those two).

Το να πας ως μέσος αμόρφωτος να έχεις γνώμη και άποψη πάνω σε κάτι,

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.

Και θα το λέω ξανά και ξανά.

Κυρίως όταν θέλεις να λες την ΨΕΚΑΣΜΕΝΗ γνώμη σου δημόσια

και μάλιστα ως δημόσιο πρόσωπο.

Δεν είσαι μόνος σου.

Μπορεί να είσαι ο τελευταίος ατομικιστής

να έχεις τάσεις αυτοκτονίας,

να έχεις διαταραχές,

να έχεις οτιδήποτε.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΜΩΣ, επηρεάζεις και παρασύρεις και άλλα πρόβατα.

Γιατί μιλάμε για πρόβατα.

Για πρόβατα που θεωρούν ότι η επανάσταση θα ξεκινήσει από τη μάσκα τους.

Ή μάλλον από την απουσία της μάσκας τους.

Πρόβατα που ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι με τις μάσκες θα μας βάλουν τσιπάκι

και λογισμικά αναγνώρισης προσώπων λειτουργούν από τους κινέζους,

για να ελέγξουν τον πληθυσμό πριν έρθει ο αντίχριστος.

ΟΚΕΙ;

ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ.

ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΑ.

ΔΗΜΟΣΙΑ λοιπόν δίνεις θάρρος σε όλα τα παραπάνω μηρυκαστικά

(τα πρόβατα βέβαια εντάξει συμπαθέστατα ζωάκια,

κρίμα τώρα που τα στιγματίζω για τους παραπάνω ψεκασμένους)

να συνεχίζουν να έχουν γνώμη.

Και να την εφαρμόζουν.

Να μην φοράνε στην προκειμένη μάσκα,

να προτρέπουν και άλλα άτομα προς την ίδια κατεύθυνση,

να μην «πιστεύουν στον κορονοϊό»

και άλλα τέτοια.

Χρειάζεται αλήθεια να αναλύσουμε

ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΌ…;

Μάλλον όχι, έτσι..;

 

Υ.Γ.: Στα σχόλια του θείου λεωνίδα,

γίνεται ένας κακός χαμός.

Τον κατηγορούν για φασισμό, φίμωση και άλλα τέτοια.

Παιδιά.

Μάθετε δυο πραγματάκια πριν πείτε δύσκολες λεξούλες,

ναι;

Δεν είναι ντροπή, τα είπαμε και παραπάνω.

 

Παρόλα αυτά είναι άξιο έρευνας

(ψυχιατρικής βασικά αλλά τέλος πάντων)

το πώς εν έτει 2020,

ο θείος λεωνίδας είναι ο κακός φασίστας

και ο ψεκασμένος μπαλάφας, «ήρωας» κάποιας επανάστασης

και καταπιεσμένος «αγωνιστής»,

στα μάτια του (ψεκασμένου) κόσμου.  

Υ.Γ.2: Μόλις είδα και την απάντηση - τοποθέτηση του θείου λεωνίδα

για το όλο θέμα.

Παραθέτω την εικόνα ακριβώς από κάτω.

Και χαίρομαι που είναι αυτή ακριβώς η απάντηση.

Γιατί δεν περίμενα τίποτα, μα τίποτα λιγότερο.

Κανονικοποίηση

Και εν όψει νέας δεκαετίας (2020 στα σκαριά), ζούμε εμείς εδώ σύγχρονη χούντα..

Ή μεσαίωνα, δεν ξέρω..

Είναι δύο περίοδοι που συγχέονται για την ελληνική πραγματικότητα..

Μπάτσοι..

Μπάτσοι παντού..

Και μια δεξιά έξαλλη, να μας θυμίζει κάθε μέρα και ώρα, ότι είναι εκεί.

«Μεμονωμένα» περιστατικά αστυνομικής βίας, κάθε δεύτερη μέρα..

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας, κατέβρεξαν με μάνικα ΑΜΕΑ γυναίκα..

Στο Κουκάκι, μέρα μεσημέρι μπήκαν στο σπίτι (δεξιού, να τα λέμε και αυτά) κατοίκου..

(δηλαδή, τρώγονται και μεταξύ τους αυτοί, 

δεν δέρνουν μόνο τους "άλλους"..)

Μια κανονικότητα προ των πυλών..

Ένα νέο περιστατικό εξυγίανσης κάθε μέρα..

Πραγματικά, τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα.

Και ένας μπακογιάννης να πουλάει τσαμπουκάδες με το δέντρο στα εξάρχεια.

Το αγάπησα αυτό το δέντρο.

Το λάτρεψα.

Το κάψανε δύο φορές μέσα σε δύο μέρες.

Γιατί ήταν «μαγκιά» του μπακογιάννη να το ξαναστήσει μπαμ μπαμ..

Για να αποδείξει ότι μπορεί να μείνει όρθιο..

Αλλά τα όμορφα δέντρα, όμορφα καίγονται.

Και πραγματικά, αν ξαναστηθεί, μπορούν να το κάψουν ξανά..; 

(γιατί θα το κάψουν).. 

Να μην μιλήσουμε για τον χρυσοχοϊδη..

Που βγήκε ξεκάθαρα και είπε ότι θα υπάρχει διαρκής παρουσία αστυνομικών σε κάθε γειτονιά..

Και ότι κάθε δέκα λεπτά οι πολίτες θα βλέπουν αστυνομικούς..

Διότι «τότε το κάθε μέρος είχε το ρουφιάνο του, τώρα ο καθένας έχει έναν μπάτσο πάνω του.. Κι αν χτυπάν την πόρτα, όλα είναι βάσει νόμου δωρεάν […]. Παίρνει εκδίκηση ο φασίστας ο ευνούχος, τώρα ο μπάτσος είναι γείτονάς μας κι αριστούχος..».

Ωστόσο, υπάρχουν εδώ άτομα «να θυμίζουν σ’ όποιον μπάτσο την είδε μάγκας, πως στο σχολείο τους είχαμε όλους στην καρπαζιά»…

Τα παιδιά της σφαλιάρας, έγιναν οι μπάτσοι της διπλανής πόρτας..

Βάλανε στολή, πιάσανε πιστόλι..

Και ξαφνικά μεγάλωσαν τ’ αρχίδια τους.

Ξαφνικά έγιναν "δυνατοί".. 

Ξαφνικά έγιναν "εξουσία"..

Δεν θεωρούσα εαυτή ποτέ μου αναρχική.

Και εν μέρει δεν με θεωρώ και ακόμα.

Αλλά πλέον ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Κάθε μέρα, ακούμε και διαβάζουμε και βλέπουμε τι γίνεται.

Και κάθε μέρα περιμένουμε να δούμε ποιο είναι το επόμενο.

Γιατί πλέον ξέρουμε ότι θα υπάρχει επόμενο..

Το επόμενο "μεμονωμένο περιστατικό"..

Όπως ξέρουμε ότι για κάθε προσπάθεια εξυγίανσης,

θα βρίσκουν μπροστά τους όλοι από ένα καμένο δέντρο.

Ή από έναν καμένο μπάτσο.

Διότι αυτό σηκώνει η εποχή.

Και αυτό απαιτεί η εποχή.

Γιατί η «κανονικοποίησή» τους, βρωμάει φασισμό.

Και σε αυτή την κανονικοποίηση, μόνο με φωτιές μπορούμε και πρέπει να απαντήσουμε!

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν καλοί νοικοκυραίοι 

και κυρ-παντελίδες / κυρα-κατίνες που θα ξεπλένουν δεξιά φασιστικά σκουπίδια..

Που θα περιμένουν για να φωνάξουν "ναι, καλά τους κάνουν, να καθαρίσει ο τόπος"..

Ή "ναι αλλά για τους αστυνομικούς που τρώνε ξύλο δε λέτε, κάνουν τη δουλειά τους τα παιδιά 

και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτια τους το βράδυ".. 

Ναι. Δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτια τους το βράδυ. 

Αλλά ΔΙΑΛΕΞΑΝ να είναι μπάτσοι. 

Δεν πήγε κανένας με το πιστόλι στον κρόταφο να τους πει 

"γίνε μπάτσος". 

το ΔΙΑΛΕΞΑΝ. 

και αφού το ΔΙΑΛΕΞΑΝ, πλέον, εν έτει 2020, 

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ. 

Τα ήξεραν; 

Τα έβλεπαν; 

Καμία δικαιολογία. 

Και καμία συγκάλυψη! 

Η δουλειά μπορεί (και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις) να είναι ντροπή.

18 Σεπτέμβρη

Και έφτασε 18 Σεπτέμβρη..

Και κάπου εκεί που άρχισε να πιάνει το μώβ,

Και να πέφτει ο ήλιος..

Άρχισε από πίσω να ακούγεται το Bella Ciao..

Το «εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά»

Μαζί με το «Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ..»

Και για όποιον δεν το κατάλαβε..

Πάνε 4 χρόνια από τότε που πέθανε ο παύλος..

Δεν τον ήξερα..

Τον ήξεραν κάποιοι γνωστοί μου..

Δεν έχει και σημασία..

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα εξοργίζομαι..

-και δυστυχώς όχι μόνο αυτή-

…

  

Δεν ήταν ο πρώτος που σκοτώθηκε από φασίστα..

Δεν θα είναι (δυστυχώς) ο τελευταίος..

Μακάρι ένα τραγούδι του να άλλαζε τον κόσμο..

Αλλά δεν ξέρω και αν αλλάζει..

Αποφεύγω να συζητάω για την δολοφονία του..

Πάντα οργίζομαι ακόμα πιο πολύ..

Γιατί κάποιοι πάντα θα βρίσκουν τρόπο να την εκμεταλλεύονται.

Για χρήματα, για κοινό, για τηλεθέαση, για μόστρα..

Κάναμε τα στραβά μάτια..

Έφτασαν «οι φαλακροί δίπλα στον κόρφο μας»

Και τώρα τι;

Βγαίνουμε 18 Σεπτέμβρη να κάνουμε τι;

Να φωνάξουμε; Μία ωρίτσα..

Και μετά να πιούμε καφέ..

Ή ρετσίνες.. ή μπύρες..

Μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη..

  

Μέχρι τότε, θα αφήσουμε τον ομοφοβικό να βρίζει τον γκέι και την λεσβία μπροστά μας..

Θα αφήσουμε τον γείτονά μας να βρίζει τους πακιστανούς «που μας κλέβουν την δουλειά»..

Θα βρίζουμε την γυναίκα που «πηδιέται με όποιον βρει»..

Θα κλείνουμε τα μάτια για να μην βλέπουμε το bullying που δέχεται το παιδάκι..

Θα αγνοούμε τα σχόλια του ελληνάρα που στους παραολυμπιακούς θα σχολιάσει γι’ αυτά τα «ανάπηρα υβρίδια».. 

Και όποτε θέλουμε μια ψήφο, θα θυμόμαστε τον παύλο..

Όποτε θέλουμε να συγκινήσουμε σε ένα λάιβ, θα θυμόμαστε τον παύλο..

Και μετά, θα πάμε και σε μια πορεία και θα εξιλεωθούμε..

(και αργότερα, όταν θα πίνουμε τις μπύρες μας, θα σχολιάσουμε και «την κουνιστή που πέρασε και το γυαλίζει το πόμολο»

.. ή «την πουτάνα που στα 17 της γκαστρώθηκε»..

Ήθελα να γράψω πολλά η αλήθεια είναι..

Αλλά δεν νομίζω ότι έχει και νόημα..

Γιατί και ο ίδιος νομίζω δεν θα έγραφε πολλά.. 

Το μίσος ξεκινάει από μας.

Είναι μέσα μας..

Και είναι παντού..

Δεν ανέβηκαν οι καραφλοί μέσα σε ένα βράδυ..

Ανεβαίνουν ΚΑΘΕ φορά που στην εφορία ακούγεται «ε ρε χρυσή αυγή που σας χρειάζεται» και εσύ δεν μιλάς.

Εγώ δεν μιλάω.

Εμείς δεν μιλάμε.

Ανεβαίνουν κάθε φορά που παρκάρεις στην ράμπα αναπήρων.. 

Κάπου εκεί μέσα στο σχολείο είχα δεχτεί και εγώ επιθέσεις..

Όχι τόσο σωματικές όσο ψυχολογικές..

Από φασίστες.

Από παιδιά 17 &  18 χρονών.

Χρυσαυγίτες.

Στα γραφεία.

Κάθε μέρα.

Φασιστάκια εκκολαπτόμενα.

Γεμάτοι μίσος.

Γιατί ήμουν διαφορετική. Γιατί είχα τζίβες, γιατί έβγαινα, γιατί διασκέδαζα.

Δεν βρέθηκε ούτε ένας να με υπερασπιστεί.

Και τώρα ξαφνικά όλοι εκείνοι είναι στην πορεία για τον παύλο..

Σκότωσε πρώτα τον φασίστα που κρύβεις μέσα σου.

ΑΥΤΟ χρωστάς στον παύλο.

Μάθε στο παιδί σου να αγαπάει το προσφυγάκι,  το παιδί στο αναπηρικό..

Το παιδί χωρίς γονείς. Το παιδί με τον καρκίνο που δεν έχει μαλλιά από τις χημειοθεραπείες.

Και μετά βγες και διαδήλωσε.

Αλλά με την συνείδησή σου καθαρή.

Γνωρίζοντας ότι αυτοί οι γελοίοι, δεν ανέβηκαν εκεί

(και) με τις δικές σου πλάτες.

  

Και γνωρίζοντας ότι δεν φάσκεις και αντιφάσκεις μέσα σου και έξω σου. 

Μην γίνεσαι το μαχαίρι στα χέρια του κάθε ρουπακιά

Γίνε ο στίχος σε κάθε τραγούδι του παύλου..

Και του κάθε παύλου..

Υ.Γ.1: το κείμενο ανέβηκε για πρώτη φορά πριν δύο χρόνια στο blog του Άκυ:

 (http://akysmitsoulis.blogspot.com/2017/09/18.html?q=18)

Από τότε, οι "φαλακροί" ως "κόμμα" έχουν βγει από τη Βουλή.

Έχουν απορροφηθεί αλλού. 

Η δίκη συνεχίζεται.

Και βλέπουμε όλοι τι θα γίνει.

Η μάνα του παύλου κάθε μέρα στην αίθουσα της δίκης παραδίδει μαθήματα.

Μέσα και έξω από αυτή. 

Ποιος να της πει τι..; 

Ποιος δικαστής..; 

Ποια απόφαση..; 

Ποιος φασίστας (φαλακρός ή μη, με κοστούμι ή όχι, με μαχαίρι ή χωρίς)..;

Η μάνα του παύλου έχασε το παιδί της.

Η μάνα του παύλου, βρήκε πολλά άλλα παιδιά.

Παιδιά που την σταματάνε στο δρόμο και την φωνάζουν "μάνα". 

Δικαίωση δε θα βρει ποτέ.

Και πιθανώς ούτε ησυχία.

 Υ.Γ. 2: Υπάρχει ένα τραγούδι:

"Άμα σου τύχει να απαντήσεις και τον παύλο,

να του μιλήσεις, είναι ένας παλιός μου φίλος.

και έτσι και έχουνε φασίστες και εκεί πάνω,

να μην σε νοιάζει θα σε προστατέψει εκείνος.."

( https://www.youtube.com/watch?v=B407RQHLNrE ) 

Από τον "φασίστα" μέσα μας, ένα πράγμα μπορεί να μας προστατέψει.

Το διάβασμα.

Μόνο έτσι ανοίγουν τα στραβά μας.

Σταματάμε να βλέπουμε έθνη, σημαίες, σύνορα, φύλα, γένη.

Αρχίζουμε και βλέπουμε Ανθρώπους.

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com