Αχαριστία

Καλό είναι να μην είμαστε αχάριστοι..

Τις μέρες αυτές (που όλοι είμαστε πιεσμένοι)..

Αλλά και γενικότερα..

Είναι καλό πράγμα να λέμε μια όμορφη κουβέντα σε κάποιον γύρω μας,

που προσπαθεί να μας βοηθήσει..

ή που μας σκέφτεται..

ή που μας νοιάζεται..

Γενικά, είναι καλό να λέμε ευχαριστώ πού και πού..

Ειδικά στον κόσμο γύρω μας..

Στον κόσμο που θέλει ή προσπαθεί να μας βοηθήσει J

Γενικά, δεν είμαι πολύ των τύπων..

Λίγο στο μουνί μου όλα αυτά..

Και το ξέρουν τα άτομα που βρίσκονται γύρω μου..

Αλλά το «ευχαριστώ» δεν είναι τυπικούρα μερικές φορές..

Όταν πηγάζει από μέσα μας..

Οπότε, πείτε το..

Και -καλό είναι-  να το εννοείτε, ξαναλέω!

Άσχημο πράγμα η αχαριστία..

Γι’ αυτόν που την εκλαμβάνει..

Γι’ αυτόν π.χ. που πλένει κάθε μέρα τα πιάτα σε ένα σπίτι..

Και γυαλίζει την κουζίνα..

Και δύο ή και τρεις φορές την ημέρα..

Μόνο και μόνο για να ακούσει ότι «δεν κάνει καμία δουλειά..»

Ή για εκείνον που κάνει ό, τι μπορεί..

Για να ακούσει ότι «όλη την ημέρα κάθεται..»

Γιατί ναι, είσαι αχάριστος όταν το λες.

Και αυτό από μόνο του είναι ΚΑΚΟ.

Αλλά θίγεις και τον άλλον.

Του ανάβεις κάθε πιθανό λαμπάκι, χωρίς να χρειάζεται καν να είναι χριστούγεννα..

Γι’ αυτό λοιπόν, ας κάνουμε μια αρχή

(έστω με το νέο έτος)..

Ας λέμε κανα ευχαριστώ..

Και ας δείχνουμε λίγη έστω ευγνωμοσύνη..

Σε όποια άτομα θέλουν ή προσπαθούν να μας βοηθήσουν..

Και ας μην τα καταφέρνουν πάντα..

Διότι η αχαριστία, είναι και μία έλλειψη ενσυναίσθησης..

Δείχνει ότι είσαι ένα αναίσθητο γαϊδούρι που δεν καταλαβαίνεις λεπτό τον άλλον..

Τον άλλον με το πρόγραμμά του..

Τα θέλω του..

Το ωράριό του..

Τα ενδιαφέροντά του..

Ενώ εκείνος, τουλάχιστον προσπαθεί..

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Δεν θα μιλήσω για τους αχάριστους ανθρώπους που κάνουν και συγκρίσεις..

"Ναι αλλά ο τάδε πλένει πιο πολλά πιάτα απο σενα.."

Και δεν θα μιλήσω, γιατί προσπαθώ να μην βρίσω..

Βάζω "μπιπ" στην εαυτή μου κάθε φορά που θέλω να βρίσω..

Και αν αρχίσω να γράφω και γι' αυτή την κατηγορία, από τα πολλά "μπιπ" δεν θα μπορεί να διαβαστεί το κείμενο ^^ 

Κανονικοποίηση

Και εν όψει νέας δεκαετίας (2020 στα σκαριά), ζούμε εμείς εδώ σύγχρονη χούντα..

Ή μεσαίωνα, δεν ξέρω..

Είναι δύο περίοδοι που συγχέονται για την ελληνική πραγματικότητα..

Μπάτσοι..

Μπάτσοι παντού..

Και μια δεξιά έξαλλη, να μας θυμίζει κάθε μέρα και ώρα, ότι είναι εκεί.

«Μεμονωμένα» περιστατικά αστυνομικής βίας, κάθε δεύτερη μέρα..

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας, κατέβρεξαν με μάνικα ΑΜΕΑ γυναίκα..

Στο Κουκάκι, μέρα μεσημέρι μπήκαν στο σπίτι (δεξιού, να τα λέμε και αυτά) κατοίκου..

(δηλαδή, τρώγονται και μεταξύ τους αυτοί, 

δεν δέρνουν μόνο τους "άλλους"..)

Μια κανονικότητα προ των πυλών..

Ένα νέο περιστατικό εξυγίανσης κάθε μέρα..

Πραγματικά, τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα.

Και ένας μπακογιάννης να πουλάει τσαμπουκάδες με το δέντρο στα εξάρχεια.

Το αγάπησα αυτό το δέντρο.

Το λάτρεψα.

Το κάψανε δύο φορές μέσα σε δύο μέρες.

Γιατί ήταν «μαγκιά» του μπακογιάννη να το ξαναστήσει μπαμ μπαμ..

Για να αποδείξει ότι μπορεί να μείνει όρθιο..

Αλλά τα όμορφα δέντρα, όμορφα καίγονται.

Και πραγματικά, αν ξαναστηθεί, μπορούν να το κάψουν ξανά..; 

(γιατί θα το κάψουν).. 

Να μην μιλήσουμε για τον χρυσοχοϊδη..

Που βγήκε ξεκάθαρα και είπε ότι θα υπάρχει διαρκής παρουσία αστυνομικών σε κάθε γειτονιά..

Και ότι κάθε δέκα λεπτά οι πολίτες θα βλέπουν αστυνομικούς..

Διότι «τότε το κάθε μέρος είχε το ρουφιάνο του, τώρα ο καθένας έχει έναν μπάτσο πάνω του.. Κι αν χτυπάν την πόρτα, όλα είναι βάσει νόμου δωρεάν […]. Παίρνει εκδίκηση ο φασίστας ο ευνούχος, τώρα ο μπάτσος είναι γείτονάς μας κι αριστούχος..».

Ωστόσο, υπάρχουν εδώ άτομα «να θυμίζουν σ’ όποιον μπάτσο την είδε μάγκας, πως στο σχολείο τους είχαμε όλους στην καρπαζιά»…

Τα παιδιά της σφαλιάρας, έγιναν οι μπάτσοι της διπλανής πόρτας..

Βάλανε στολή, πιάσανε πιστόλι..

Και ξαφνικά μεγάλωσαν τ’ αρχίδια τους.

Ξαφνικά έγιναν "δυνατοί".. 

Ξαφνικά έγιναν "εξουσία"..

Δεν θεωρούσα εαυτή ποτέ μου αναρχική.

Και εν μέρει δεν με θεωρώ και ακόμα.

Αλλά πλέον ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Κάθε μέρα, ακούμε και διαβάζουμε και βλέπουμε τι γίνεται.

Και κάθε μέρα περιμένουμε να δούμε ποιο είναι το επόμενο.

Γιατί πλέον ξέρουμε ότι θα υπάρχει επόμενο..

Το επόμενο "μεμονωμένο περιστατικό"..

Όπως ξέρουμε ότι για κάθε προσπάθεια εξυγίανσης,

θα βρίσκουν μπροστά τους όλοι από ένα καμένο δέντρο.

Ή από έναν καμένο μπάτσο.

Διότι αυτό σηκώνει η εποχή.

Και αυτό απαιτεί η εποχή.

Γιατί η «κανονικοποίησή» τους, βρωμάει φασισμό.

Και σε αυτή την κανονικοποίηση, μόνο με φωτιές μπορούμε και πρέπει να απαντήσουμε!

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν καλοί νοικοκυραίοι 

και κυρ-παντελίδες / κυρα-κατίνες που θα ξεπλένουν δεξιά φασιστικά σκουπίδια..

Που θα περιμένουν για να φωνάξουν "ναι, καλά τους κάνουν, να καθαρίσει ο τόπος"..

Ή "ναι αλλά για τους αστυνομικούς που τρώνε ξύλο δε λέτε, κάνουν τη δουλειά τους τα παιδιά 

και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτια τους το βράδυ".. 

Ναι. Δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτια τους το βράδυ. 

Αλλά ΔΙΑΛΕΞΑΝ να είναι μπάτσοι. 

Δεν πήγε κανένας με το πιστόλι στον κρόταφο να τους πει 

"γίνε μπάτσος". 

το ΔΙΑΛΕΞΑΝ. 

και αφού το ΔΙΑΛΕΞΑΝ, πλέον, εν έτει 2020, 

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ. 

Τα ήξεραν; 

Τα έβλεπαν; 

Καμία δικαιολογία. 

Και καμία συγκάλυψη! 

Η δουλειά μπορεί (και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις) να είναι ντροπή.

Έκαναν Λάθος

«Μεγαλώσαμε, δε κλαίμε, κι αγαπήσαμε να ζούμε με το διαφορετικό γιατί βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό. Προερχόμαστε από μια ρίζα φυτεμένη στη πεποίθηση ότι δεν είμαστε ότι μας αποκάλεσαν, κι αν με κάποιο τρόπο είμαστε μην ανησυχείτε, θα αποδείξουμε το αντίθετο!

Τελειώσαμε τελικά την τάξη, τα καταφέραμε! Οι ξεθωριασμένες εικόνες που φώναζαν ονόματα δε θα με βλάψουν ποτέ! Φυσικά και έκαναν λάθος! Η ζωή μας θα είναι συνεχώς μια πράξη ισορροπίας που θα έχει λιγότερο να κάνει με τον πόνο και περισσότερο με την ομορφιά.»

Δεν ήθελα να γράψω πολλά..

Γιατί ο Θανάσης έχει ήδη πει τα πάντα..

Άκουσα αυτό το τραγούδι πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος..

Και σφίχτηκα..

Και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω..

Δεν υπάρχουν πολλοί Άνθρωποι, που να μιλάνε μέσα από τα τραγούδια τους για το bullying..

Είναι δύσκολο..

Ίσως είναι το δυσκολότερο και χειρότερο πράγμα που μπορεί να βιώσει ένας μαθητής στη σχολική ζωή του..

Όσοι δεν το έχουν ζήσει, είναι τυχεροί..

Όσοι δεν το έχουν ζήσει, πιθανώς δε θα καταλάβουν..

Πιθανώς δεν θα καταλάβουν ποτέ,

πώς είναι να πας κάθε πρωί σχολείο με ένα πολύ γνώριμο βάρος στο στήθος..

πώς είναι να φτύσουν πάνω στο θρανίο σου..

πώς είναι να ψάχνουν την τσάντα σου..

πώς είναι να περνάς κάθε διάλειμμα μέσα.. γιατί έξω είναι χειρότερα..

πώς είναι να κλείνεσαι στα διαλείμματα στις τουαλέτες και να κλαις..

.. να είναι το μοναδικό μέρος όπου νιώθεις ασφάλεια ..

.. γιατί αν είσαι τυχερός, δε θα ακούσεις κανέναν ..

Και σίγουρα, όσοι δεν το έχουν ζήσει, δεν θα καταλάβουν,

πώς είναι να πας σχολική εκδρομή.. όπου όλα γίνονται χειρότερα..

Όχι.

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα..

Γιατί ο κόσμος δεν έχει ενσυναίσθηση..

Δεν νοιάζεται..

Και δεν έχει όρια..

«Χιούμορ»..

«Πλάκα»..

Όσοι σου κάνουν τη ζωή πατίνι στο σχολείο, αυτά επικαλούνται..

«Μα εμείς κάναμε χαβαλέ»..

Και ας σε τραυματίζουν..

Μεταφορικά..

Ή και κυριολεκτικά..

Εξάλλου, είπαμε..

Είναι πλάκα..

Κάποτε το bullying τελειώνει..

Περνάμε την τάξη.

Τα καταφέρνουμε.

Μένουν μόνο οι άσχημες αναμνήσεις.

Εκεί.

Να σου θυμίζουν όσα (δεν) έζησες..

Άλλες φορές πάλι, το bullying δεν τελειώνει..

Πας πανεπιστήμιο..

Και οι ίδιοι νταήδες είναι εκεί, να ξανακάνουν «πλάκα»..

Και κάποιες φορές, το bullying μπορεί να τελειώσει με το χειρότερο τρόπο..

Έναν ξυλοδαρμό..

Μία αυτοκτονία..

Μία δολοφονία..

Και η λύση, δεν είναι να είσαι σκληρός.

Δεν είναι να είναι δυνατό το θύμα.

Γιατί δεν φταίει το θύμα.

Και κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε επιτέλους το θύμα.

Η λύση είναι να βοηθηθεί το θύμα.

Να βρούνε οι θύτες απέναντί τους ενωμένο ένα ολόκληρο σχολείο.

Λέμε και ξαναλέμε..

Διδάξτε Βέβηλο στα σχολεία.

ΑΥΤΟ έχουν ανάγκη οι καιροί.

ΑΥΤΟ το τραγούδι πρέπει να γίνει σχολικός ύμνος κατά του bullying..

Και υπέρ της αγάπης..

Της ομορφιάς..

Και της αλληλεγγύης..

Δεν είναι ανάγκη να ακούς hip-hop για να ταυτιστείς με αυτό το τραγούδι..

Δεν είναι ανάγκη να  ακούς hip-hop για να έχεις ως στάση ζωής αυτό το τραγούδι..

Μία είναι η ανάγκη..

.. πιο ισχυρή και δυνατή από ποτέ ..

.. να είσαι Άνθρωπος ..

Καταλήψεις

Πριν περίπου τέσσερις εβδομάδες νομίζω, άρχισε και η νέα ακαδημαϊκή χρονιά..

Φαινόταν «δυναμική» από την πρώτη μέρα..

Ή μάλλον καλύτερα.. από την πρώτη εβδομάδα..

Να μην τα πολυλογώ..

Ο σύλλογος φοιτητών του τμήματός μου, εδώ και τέσσερις εβδομάδες έχει μονίμως κατάληψη κάθε Πέμπτη και Παρασκευή.. Ενίοτε και Δευτέρα..

Αυτή τη βδομάδα ψηφίσανε τα παιδιά κατάληψη μέχρι και την επόμενη Τρίτη..

Αρχικά να ξεκαθαρίσω κάτι..

Είμαι στο μεταπτυχιακό..

Που πάει να πει ότι δεν έχω άμεση επαφή με τον σύλλογο..

Δεν έχω δικαίωμα ψήφου στις συνελεύσεις, δεν τις παρακολουθώ, δεν έχω ιδέα για πολλά που συμβαίνουν..

Τα βασικά αιτήματα της κατάληψης έχουν να κάνουν με το «ν+2» που θέλουν να τεθεί ξανά σε εφαρμογή αλλά και με την κατάργηση του ασύλου..

Είναι και άλλα, αλλά πλήρη εικόνα δεν έχω, λόγω των παραπάνω..

Παράλληλα, ως προπτυχιακή, έχω ζήσει καταλήψεις..

Αρκετά συχνές..

Ίσως όχι και τέσσερις βδομάδες σερί, αλλά σίγουρα ως εμπειρία την έχω..

Έχοντας λοιπόν αναφέρει όλα τα παραπάνω..

Θέλω να καταλήξω στο..

ΠΟΣΑ ΝΕΥΡΑ ΕΧΩ..

Ρε παιδιά, ειλικρινά..

Δεν παίζει αυτό που γίνεται τέσσερις εβδομάδες τώρα..

Η κατάσταση είναι τραγική..

Οι φοιτητές της σχολής αυτής με απογοητεύουν κάθε μέρα και περισσότερο..

Παρακολουθώ την σελίδα του τμήματος στο Facebook συστηματικά..

Ντόμπρα, με το χέρι στην καρδιά..

Τόση βλακεία μαζεμένη, όση φέτος, έχω ΧΡΟΝΙΑ να δω..

Ανεβαίνει post: Κατάληψη, τάδε μέρες.

Σαφές;

Ξεκάθαρο;

Όόόόόχι.

Ακολουθούν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ posts..

«Έχουμε μαθήματα;»

«Το τάδε μάθημα θα γίνει ή αναβάλλεται λόγω κατάληψης;»

«Μπορεί να επιβεβαιώσει κάποιος ότι το τάδε μάθημα δεν γίνεται αυτή τη στιγμή;;»

«Παιδιά, είδα την ανακοίνωση, μαθήματα θα γίνουν;;»

Δηλαδή..

Κάπου ήμαρτον..

Δεν παίζουμε στην «Λάμψη»

(- Λες αλήθεια γιάγκο; Δεν θα γίνουν μαθήματα;

- Ναι βίρνα

- Μίλα ξεκάθαρα γιάγκο, εννοείς πως δεν θα γίνουν μαθήματα;

- Ναι βίρνα, εννοώ ότι όταν έχουμε κατάληψη δεν γίνονται μαθήματα..

- Ώστε είναι αλήθεια λοιπόν! Δεν θα γίνει το μάθημα! Κλπ κλπ )

Σοβαρά τώρα..

ΠΟΣΟ δύσκολο είναι να το καταλάβεις;

Κατάληψη = Δεν γίνονται μαθήματα!

Τι διάολο;

Δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη;

Δεν την έχουν ξανακούσει;

Και καλά οι πρωτοετείς!

Την πρώτη βδομάδα δεν ήξεραν..

Άντε και την δεύτερη δεν ήξεραν..

Αλλά..

Πρώτον είμαστε στην ΤΕΤΑΡΤΗ βδομάδα καταλήψεων.

Δεύτερον: ΡΩΤΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΤΗ!!!

Δηλαδή τόσα χρόνια εκεί μέσα, κάποιοι δεν έμαθαν ότι όταν έχουμε κατάληψη, δεν γίνονται μαθήματα!

Στο δεύτερο μέρος της εκπομπής μας για σήμερα,

ανήκουν τα υπόλοιπα posts..

Υπάρχει κόσμος που διαφωνεί με τις καταλήψεις.

Μπόλικος απ’ ότι έχω καταλάβει.

Μονίμως κόσμος μπαίνει και γκρινιάζει..

«Πάάάάλι κατάληψη;;;»

«Θα χαθεί το εξάμηνο!!»

«Καλά, δε μπορείτε να διαμαρτυρηθείτε αλλιώς;;;;»

Παιδιά..

Είστε αηδιαστικοί!

Κάποια άτομα (λίγα. 20; 30; ΛΙΓΑ) πάνε στις συνελεύσεις.

Και ψηφίζουν.

Αυτό που πιστεύουν.

Και παίρνουν απόφαση για εκατοντάδες εγγεγραμμένους φοιτητές.

Και κλείνουν τη σχολή με κατάληψη.

Ωραία μέχρι εδώ.

Ξέρετε τι μπορείτε να κάνετε αν διαφωνείτε;

ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ!

Απίστευτο, αλλά αληθινό!

Ναι, κρατάει ώρες.

Ναι, έχει παρατάξεις που κάνουν ό, τι θέλουν εκεί μέσα.

ΝΑΙ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ!

Βαριέστε να πάτε.

Αυτό.

Θέλετε να πάτε στα μαθήματά σας, στις δουλειές σας, στον καφέ σας ενώ παράλληλα αφήνετε ΑΛΛΟΥΣ να αποφασίζουν!

Χωρίς να έχετε δοκιμάσει «μαζικά» (γελάω) να πάτε.

Και όταν έρθει η ώρα, να σηκώσετε το χέρι σας.

Ακόμα και 80 άτομα να είστε μέσα, είστε λίγοι για να πάρετε απόφαση.

Αλλά σίγουρα, αν θέλουν την κατάληψη μόνο οι -γνωστοί- 30, και εσείς ΔΕΝ σηκώσετε το χέρι σας την ώρα που αυτή θα προταθεί, τότε..

Guess what!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Πάτε.

Αν θέλετε μιλήστε.

Αν δεν θέλετε, αράξτε και περιμένετε μέχρι να αρχίσει η ψηφοφορία!

Αλλά εμφανιστείτε κάποτε!

Μην κρύβεστε πίσω από ένα πληκτρολόγιο μια ζωή.

Γιατί αυτό κάνετε!

Η άλλη ανέβασε post στο οποίο έβαλε poll και καλούσε τους φοιτητές του γκρουπ να ψηφίσουν στο Facebook (στο Facebook ρε μαλάκα) αν είναι υπέρ ή κατά της κατάληψης!

Και το θεώρησε εξυπνάδα!

Και υπερίσχυσε το «όχι» και όλοι της έδιναν συγχαρητήρια!

Και αύριο μεθαύριο θα έχει θράσος να λέει «προσπάθησα να αποτρέψω την κατάληψη»..

Ειλικρινά, αντιλαμβάνομαι και τις δύο πλευρές.

Αλλά έχω σιχαθεί με τη γκρίνια και την μιζέρια.

Έχω σιχαθεί με τα παράπονα..

«Είκοσι και τριάντα άτομα αποφασίζουν για όλους».

Ναι μαλάκα.

Γιατί πάντα έτσι γίνεται.

Όταν δεν πας, κάποιος άλλος αποφασίζει για σένα.

Και αποφασίζει αυτό που ΑΥΤΟΣ θέλει.

Όσο εσύ παραπονιέσαι στο Facebook.

Γιατί τουλάχιστον κάποιος άλλος, έχει σηκωθεί από τον καναπέ του.

Έχει σύρει το κουφάρι του μέχρι τη σχολή.

Και έχει παρακολουθήσει μια ολόκληρη συνέλευση.

Κάνει αυτό που θεωρεί ο ίδιος καλό.

Και το κάνει ΚΑΙ για σένα.

Το ότι εσύ διαφωνείς, δεν έχει καμία σημασία, αν δεν είσαι ΕΚΕΙ να το πεις.

Με Facebook δεν κερδήθηκε καμία μάχη.

Και ο νοών νοείτω!

Υ.Γ.: το κείμενο γράφτηκε πριν λίγο καιρό.. 
Τώρα πλέον δεν είμαστε στην τέταρτη εβδομάδα εξαμήνου..
Ίσως είμαστε στην 8η..
Κάπου εκεί.. 
Οι καταλήψεις συνεχίζονται.. 
Μόνο δύο εβδομάδες δεν έγιναν..
Γιατί κάποιοι "ανεξάρτητοι φοιτητές" τάχθηκαν υπέρ των "ανοιχτών πανεπιστημίων" και καταψήφισαν τις καταλήψεις..
Αυτό έκαναν.
Αλήθεια. 
ΜΟΝΟ τις καταψήφισαν.
Δεν πρότειναν κάτι.
Δεν πήραν καν θέση για τα όσα γίνονται τριγύρω.
Απλά καταψήφισαν μια κατάληψη.
Θα πάνε σε ένα μάθημα.. 
Και ειλικρινά.. 
Δεν ξέρω πλέον πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι ο κόσμος εκεί μέσα.. 
Καληνύχτα Κεμάλ..


Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Η εκδίκηση του άριστου

Με τις παρελάσεις διαφωνώ.

Καθέτως, οριζοντίως και με όσους τρόπους υπάρχουν.

Διαφωνώ από πάντα.

Και μάλλον από ένστικτο.

Δεν έκανα ποτέ.

Μόνο μία φορά.

Και αλήθεια, δεν ξέρω γιατί.

Δεν ήθελα.

Αλλά έκαναν «όλοι»..

Δημοτικό ήμουν.

Δεν ήξερα τι με ενοχλεί.

Στο γυμνάσιο (καλή μαθήτρια, απουσιολόγα γαρ),

κληρώθηκα για παραστάτρια.

Είχαμε 8 άτομα τον ίδιο βαθμό, το ρίξαμε τον κλήρο.

«Έστηνα πάντα την τύχη μου στα ραντεβού μας» δεν λέει το τραγούδι;

Ε, ΑΥΤΟ!

Όσο και να ευχήθηκα να μη βγω, βγήκα!

Και αμέσως είπα «εγώ δεν θέλω»..

Δεν θα ξεχάσω ποτέ (ποτέ όμως) το βλέμμα της υποδιευθύντριας όταν με άκουσε.

«Δεν κατάλαβες καλά Παπαδοπούλου.

Είσαι παραστάτρια.

Είναι τιμή.

Το σχολείο σε τιμάει..» προσπάθησε να με πείσει..

Εκεί εγώ.

Μουλάρι.

«Θα πάρεις αποβολή αν δεν μπεις»..

(ναι, τίποτα εγώ, τόση ανθελληνικότητα από τότε)..

Ε, με τα πολλά, και αφού είδε και απόειδε και κατάλαβε ότι δεν πιάνει καμία απειλή,

βρήκε άλλον να χώσει..

(γιατί για εμένα χώσιμο ήταν.

Καμία τιμή.

Ξεκάθαρα και συνειδητά αυτή τη φορά).

Και κάθε φορά από τότε.

Θυμάμαι να τσακώνονται κάποιες στο γυμνάσιο, για το ποια θα κάνει παρέλαση με παραδοσιακή φορεσιά..

Μετά στο λύκειο, για το ποιοι θα κάνουν παρέλαση, μη μείνει κανείς απ’ έξω..

Και να ψάχνουν ρούχα.

Και να τσακώνονται για τη σειρά.

Και ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑΤΙ…;

Δεν το κατάλαβα ποτέ!

Από ένα σημείο και έπειτα αδιαφορούσα κιόλας.

Δεν με ενοχλούσε κανείς,

δεν με πίεζε κανείς,

end of story..

Με τις (εθνικές) παρελάσεις λοιπόν, αυτό είναι το σύντομο ιστορικό μου.

Δεν τα πάω καλά.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την ημέρα «έναρξης» του πολέμου (και όχι την ημέρα απελευθέρωσης ας πούμε), να «τιμάμε» αυτούς που «θυσιάστηκαν» με ένα χουντικό, φασιστικό κατάλοιπο..

Και δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί πρέπει ΚΑΙ οι μαθητές να συμμετέχουν σε αυτό.

Θέλει ο στρατός να κάνει παρέλαση;

Η πυροσβεστική;

Η αστυνομία;

Οι παπάδες (χαχαχααχαχαχα);

Οι πρόσκοποι;

Ο οποιοσδήποτε;

ΑΣ ΚΑΝΕΙ.

Το σχολείο γιατί..;

Γιατί απλά δεν βγαίνει μια ανακοίνωση..;

«Όσοι θέλετε να κάνετε παρέλαση, ελάτε για πρόβες στο δημαρχείο».

Και τέλος.

Είστε μαθητές;

Γονείς;

Παππούδες;

Ότι και αν είστε.

Όποιος θέλει, ας πάει να κάνει παρέλαση.

Δεν κατάλαβα λοιπόν ποτέ αυτό το χουντικό κατάλοιπο στα πλαίσια μιας «ελευθερίας»..

Ωστόσο πλέον, έχω αρχίσει να γελάω πάρα πολύ με τις παρελάσεις.

Όχι με τις ίδιες.

Αλλά με τις αντιδράσεις των ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ τους.

Είναι απίστευτο το ΤΙ συμβαίνει στα κεφάλια των ανθρώπων.

Λέγονταν ότι το παιδί στη σημαία, θα έβγαινε από κλήρωση..

Λοιπόν, το πόσες ήταν οι αντιδράσεις τους..;

Δεν περιγράφεται!

Έκαναν λόγο όλοι για κατάργηση αριστείας, για υπουργό που θέλει όλους τους «λάθρο» σημαιοφόρους,  για «μάχη ενάντια στην ελληνοχριστιανική παράδοση» και άλλα τέτοια ασυνάρτητα.

Ασυνάρτητα από την αρχή μέχρι το τέλος.

Anyway, με την νέα κυβέρνηση πάνε όλα αυτά τα περί κλήρωσης.

Έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε, όπως μπάτσους να σταματάνε προβολές ταινιών βασιζόμενοι σε (χουντικούς, όλως παραδόξως) νόμους και άλλα τέτοια..

Προφανώς η αριστεία των σημαιοφόρων είναι επιβεβλημένη..

Ο καλύτερος παίρνει την σημαία και σε περίπτωση ισοβαθμίας γίνεται κλήρωση ανάμεσα στα παιδιά.

Καλά;

Τέλεια!

Ή και όχι..

Τι γίνεται όταν την -ελληνική- σημαία δεν την κρατάει «ελληνόπουλο»..;

Τι γίνεται όταν η ελληνική σημαία πάει σε «αλλοδαπό»..;

Ε λοιπόν.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΙΔΙΑ.

Και το αγαπώ..

Διότι θέλουμε η σημαία να πάει σε άριστους.

Αλλά σε άριστους Έλληνες.

Μόνο.

Απαγορεύεται ο μαλγάσιος ή ο κινέζος ή ο ινδός να είναι καλύτεροι από εμάς.

ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ!!!!

Και φυσικά (ΦΥΣΙΚΑ) απαγορεύεται δια ροπάλου, η αλβανίδα, ρωσίδα, πακιστανή, ιρανή να είναι καλύτερη από την Ελληνίδα..

Γιατί αν είναι τότε « ποιος ξέρει σε πόσους καθηγητές έκατσε»…

ΝΑΙ.

ΉΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΣΕ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ!!!!11!!1!11 1

ΔΓΙΑΔΟςΤΕ1!!1 1! 1

Δεν δεχόμαστε κανένας "αλλοδαπός" (και ΠΡΟΦΑΝΩΣ κανένας "μαύρος/κίτρινος/κοκκινος") 

να είναι καλύτερος από εμάς.

Δεν γίνεται (ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ) κανένας "άριστος" να είναι "αριστότερος απο έλληνα!!"

Και μακάρι να έκανα πλάκα.

Αλλά δεν κάνω.

Τα διαβάζω ξανά και ξανά..

Και εύχομαι να κάνουν πλάκα αυτοί που τα λένε και τα γράφουν.

Αλλά δεν κάνουν πλάκα.

Μιλάνε σοβαρά.

Και ντρέπομαι.

Και προτιμώ να με λένε «ανθελληνίδα»..

Από το να είμαι ίδια με αυτούς..

Αριστεία μόνο για έλληνες..

Σαν την «αιμοδοσία μόνο για έλληνες»..

Όλοι οι άλλοι, είναι ξένοι.

Και δεν έχουν καμία δουλειά στις εθνικές παρελάσεις.

Και στη χώρα γενικά.

Να πάνε πίσω.

Να πολεμήσουν και αυτοί.

Και ίσως τότε (και μόνο τότε),

αν ζήσουν,

οι χώρες τους να τους κάνουν την υπέρτατη τιμή..

Να κρατάνε ένα πανί..

«Δεν πειράζει που έχασες τους γονείς σου και την αδερφή σου στον πόλεμο.

Να πάρε μια ώρα τη σημαία να την κόβεις βόλτες στην πόλη»..

Δεν νιώθεις τιμή;

Τότε δεν είσαι πατριώτης.

Όποιου έθνους.

Φυσικά, ορισμένοι κρίνονται ως έλληνες εκ του αποτελέσματος.

Αν είσαι αράπης αφρικανός, δεν μπορείς να κρατάς σημαία (τα είπαμε αυτά).

ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ!

Τότε θα είσαι «ο γιάννης μας».

Το «δικό μας το παιδί».

Αν όμως είναι να μην γίνεις αντετοκούνμπο, δώσε τη σημαία σε κανα «ελληνόπουλο»..

Έρχεστε και μας κλέβετε τις δουλειές.

Μη μας κλέβετε και τις σημαίες!

(γιατί μάλλον μόνο αυτές μας απέμειναν)..

Αποστολή κειμένων στο: 
greekdafni@gmail.com

Ο ταξιδιώτης

Πεταει δυο ρουχα σε ενα backpack και λεγωντας δυο ρουχα το εννοει,(οριακα ενα κουτακι pringles με δυο βρακια)

Ζωνετε με τα δικα του πυρομαχικα, ξες αυτα που δεν σκοτωνουν κοσμο ουτε καταστρεφουν πολεις..αυτα που ενωνουν ανθρωπους!

Δεν ξεχναει τα ακουστικα του..και χανεται στο ακουσμα ενος κομματιου..χαμογελωντας στους παντες, (οχι δεν ειναι χαζος, ερωτευμενος ειναι, αλλα οχι με ανθρωπο, με τη ζωη, με τα ταξιδια, με τη φυση, με το οξυγονο)

Θα μπορουσες να τον ονομασεις κ π(ρ)υξιδα..

Εχει γυρισει τοσα μερη που αν εισαι μαζι του μπορει να σε οδηγησει στα πιο απομερα κ σκοτεινα απατητα μονοπατια και μερη που ουτε να σκεφτεις να τα ψαξεις σε χαρτη (θα χρειαστεις μικροσκοπιο), και μπορει να σου μιλαει για μερες για την ιστορια τους και για την ομορφια τους.

Δεν θα σου μιλησει για αγαπημενες εποχες και μερες..

Ολες του μοιαζουν ιδιες..

Ούτε για στέκια και αγαπημένα μαγαζιά.

Αλλά για δρόμους, που τον στιγμάτισαν, για δρόμους πάνω στους οποίους γράφτηκε ιστορία..

Δεν θα τον δεις να βγαζει φωτογραφιες, το δυνατο του χαρτι είναι το μυαλο του, τα ματια του, κραταει τις εικονες στο κεφαλι του, μα αν του το ζητησεις μπορει να γινει τοσο περιγραφικος που να σε τηλεμεταφερει, να δεις αυτό που κρυβεται πισω από τα ματια του..

Θα γυρισει απο ταξιδι κ πριν προλαβεις να τον δεις θα εχει οργανωσει το επομενο (οχι οτι θελει κ πολυ) οσο κραταει ενα πλυντηριο για να χει δυο καθαρα βρακια οπως ειπαμε κ ξανα φευγει χωρις να τον καταλάβεις,- ναι ναι σαν τον κλεφτη, ηρθε, ειδε, εφυγε-.

Θα τον δεις να σχεδιαζει παντου καραβια αγκυρες κ πυξίδες κ αν του δινοταν η ευκαιρια θα ζουσε σε ένα φαρο να βλεπει τα πλοια, να τα καθοδηγει..

Και αν καπου δεις να γραφει νουμερακια μαντεψε θα ειναι συντεταγμενες γιατι ξερει καταβαθος οτι δεν θα χαθει αλλα θελει να ειναι σιγουρος.

43.658279 Β, -79.383029 Δ

Α και χαρτες, πολλους χαρτες, μπορει να τους σχεδιασει μονος του, μπορει να τους παρει ετοιμους, αλλα στο backpack του θα βρεις καθε ειδους χαρτη..

Αν τυχει και τον συναντησεις ρωτα οσα περισσοτερα πραγματα μπορεις γιατι θα τον δεις να βιαζεται εχει να βαλει πλυντηριο για το επομενο ταξιδι του..

Και εδω που τα λεμε παω να βαλω πλυντηριο!

Ταξίδεψα σε όλη τη γη σε θάλασσες και ωκεανούς,

Είδα αστέρια φωτεινά να μ' οδηγούν ξανά.

Ταξίδευα με τα πουλιά με πλοία τρένα στα βουνά,

Και έτσι πάλι θα με βρεις όπου πετάει ο νους.

https://www.youtube.com/watch?v=m6FxnLY3NjA

Υπογράφει ενας τρελος τουριστας που ξερει να ζει τη ζωη του στα ακρα, να γελαει σε καθε στιγμη της ζωης του και να αντιμετωπιζει τη ζωη με θαρρος!!

-Τουριστ-

(Γλυκό μου -οριακά σιχαμένο- τουριστάκι..

Εγώ συγκινήθηκα..

Συγκινήθηκα και θυμήθηκα αυτό:

https://www.youtube.com/watch?v=GLgXzaO2HAE

Keep on travelling..

Keep on writing..

Ζηλεύω τους ανθρώπους που βάζουν δύο βρακιά -και πατατάκια ΠΡΟΦΑΝΩΣ-

σε μια τσάντα και φεύγουν..

Μακάρι να το κάνω..

Μακάρι να μπορείς να το κάνεις πάντα..

Για το  τέλος..

«Αυτή η ζωή σε θέλει μάχιμη και τσαμπουκαλού»

Ένας στίχος να μας θυμίζει ότι η ζωή είναι ταξίδι..

Και κάθε νέο ταξίδι, θέλει θάρρος..

Και τσαμπουκά..

Να περνάς τέλεια <3

Δάφνη)

Αποστολή κειμένων στο: 

greekdafni@gmail.com

Η Οδύσσεια ενός Μεταπτυχιακού

Στο μεταπτυχιακό μπήκα πριν από δύο χρόνια

Συνειδητή επιλογή.

Πλήρως.

Δεν σκέφτηκα να κάνω κάτι άλλο.

Ούτε στιγμή.

Νόμιζα ότι γι’ αυτό είχα γεννηθεί.

Αυτό ήθελα.

Αυτό αποφάσισα.

Αυτό έκανα.

Μόνη μου.

Χωρίς κονέ.

Χωρίς καθοδήγηση.

Χωρίς να ζητήσω βοήθεια και χάρη από κανέναν.

Έδωσα εξετάσεις.

Έδωσα συνέντευξη.

Και μπήκα.

Και νομίζω ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα!

Μου άρεσε.

Δεν ήταν ιδανικό

Θα ήθελα πολλά πράγματα παραπάνω.

Ειδικά από το πρόγραμμα σπουδών.

Και τους διδάσκοντες.

Όμως εντάξει.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα, ε..;

Fast forward..

Δύο χρόνια μετά..

Μια ρήξη με μία «καθηγήτρια»..

Μία αίτηση για αλλαγή επόπτη..

Μια σειρά βεβαιώσεων ότι «το θέμα θα λυθεί»..

Μια τρύπα στο νερό.. χαχαχαχα

Και αλήθεια..

Όλα αυτά γιατί..;

Γιατί τόσες κρίσεις άγχους..;

Γιατί τόσες αϋπνίες..;

Γιατί τόση στεναχώρια..;

Για μια τρύπα στο νερό :)

Για να μην λυθεί ποτέ ουσιαστικά, τίποτα.

Ειλικρινά..

Η «λύση» από τον τομέα (αναφορικά με την ρήξη) ήταν να συνεχίσω τη «συνεργασία» μου με την ήδη υπάρχουσα «καθηγήτρια» ως επόπτρια..

Η λύση.

Μόνο που.. αυτό δεν ήταν ούτε είναι η λύση..

Αυτό είναι το πρόβλημα.

Εκεί μέσα, μια μεγάλη «παρέα» (ας είμαι ευγενική όσο ακόμα μπορώ), γνωριζόμαστε όλοι με όλους..

Από την καλή..

Και από την ανάποδη..

Και αυτό κάνει τα πράγματα ορισμένες φορές, ΠΟΛΥ πιο εύκολα.

Πολύ πιο εύκολα και έως και αυτονόητα..

Κυριολεκτικά όμως, κάποια πράγματα είναι αυτονόητα.

Και ακριβώς επειδή κάποια πράγματα είναι αυτονόητα, κάποια άλλα, είναι κοροϊδία..

Είναι κοροϊδία (με θράσος) πολλά και διάφορα απ’ όσα άκουσα αυτές τις μέρες..

.. διάφορα όπως το ότι εγώ εξέλαβα ως προσβλητικά κάποια πράγματα που ειπώθηκαν..

.. διάφορα όπως το ότι δεν έχει ακουστεί από τον τομέα ξανά ότι προσέβαλε κάποιον..

Δεν είμαι σε άλλη σχολή τόσα χρόνια.

Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Είμαι στην ίδια.

Είμαι 4 χρόνια στην ίδια σχολή.

Δεν είναι το λιγότερο κοροϊδία να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας εδώ που φτάσαμε..;

Και αλήθεια..

Θέλετε να μιλήσουμε για τον τομέα..;

Ποιον τομέα ακριβώς..;

Τον τομέα που είναι ανίκανος να βρει έναν επόπτη ή μία επόπτρια για μια διπλωματική εργασία;

Αυτόν τον τομέα..;

Αλήθεια, τι κάνει ο τομέας αυτός για τους φοιτητές του..;

Τι λύση προσπάθησε να δώσει και με ποιο τρόπο..;

Και εν τέλει, τι λύση έδωσε..;

Αλλά σωστά..

Είμαστε ένα δωρεάν μεταπτυχιακό, χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική..

Ένα δωρεάν μεταπτυχιακό στην ελλάδα..

(δωρεάν.. γιατί αν ήταν επί πληρωμή, με φόβο και τρόμο θα είχαν ψάξει ΚΑΘΕ πιθανό σενάριο και θα είχαν βρει λύση μέσα σε μία εβδομάδα)..

Στη χώρα που δεν αξιολογείται ποτέ τίποτα.

Στη χώρα που οι αιώνιοι καθηγητές είναι legit, αλλά μας φταίνε οι φοιτητές..

Στη χώρα που μπορείς να έχεις κακοποιητική και χειριστική συμπεριφορά, αρκεί να έχεις πανεπιστημιακή θέση.

Στη χώρα που για όλα, παντού φταίει ο άλλος..

Και φυσικά,  στα παραπάνω πλαίσια, ποτέ κανείς δεν θα θίξει την χειριστική συμπεριφορά των «καθηγητών»..

Γιατί (στη λογική του victim blaming, μια ζωή), ΕΣΥ το εξέλαβες έτσι.

Αυτοί ήθελαν «μόνο να σε βοηθήσουν.. να σου δείξουν το καλύτερο για εσένα..»

Γιατί, αυτοί ξέρουν..

Αλήθεια, υπάρχει toolbox με βλακείες, τις οποίες αντλούνε από εκεί και σου λένε..;

Γιατί δεν γίνεται να σκέφτονται όλοι τα ίδια.

Anyway..

Δε βαριέσαι..

Ου μπλέξεις..

Γιατί άπαξ και.. «δεν σε σώνει κανείς»..

Λένε ότι τα πάντα στη ζωή είναι μάθημα..

Ε, κάπως έτσι και αυτό..

Μπορεί να μην φεύγω με χαρτί μεταπτυχιακού..

Αλλά με μάθημα φεύγω σίγουρα..

Και ακόμα πιο σίγουρα..

Φεύγω ήρεμη..

Πραγματικά ήρεμη..

Σκεφτόμενη τα όσα έγιναν..

Σε ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, δεν θα βρισκόταν επόπτης για διπλωματική..;

Ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα θα έδινε τέτοια τελεσίγραφα, ενώ είναι ΤΟ ΙΔΙΟ αυτό που νοσεί και με τις συμπεριφορές του προκαλεί τα προβλήματα..;

Ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, θα πρότεινε το πρόβλημα ως λύση..;

Έχοντας πάρει λοιπόν κάθε απάντηση,

πάμε παρακάτω..

Θα μου πεις..

Δύο χαμένα χρόνια..

Και θα απαντήσω, κλείνοντας παράλληλα, με τα λόγια ενός Καθηγητή:

«Άρχισες φάρμακα..; Πήγες νοσοκομείο..;

Αν όχι, φύγε έτσι.

Γιατί εγώ πήγα.

Και πήγαν και προπτυχιακοί.

Και μεταπτυχιακοί.

Και πολλοί.

Αν δεν άρχισες φάρμακα, φύγε πριν τα αρχίσεις...»

Πυρσοί

Είχα καιρό να νευριάσω για να γράψω.

(γενικά, γράφω κυρίως όταν έχω ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ.

όπως τώρα)..

Λοιπόν..

Στο θέμα μας..

Έχω γύρω στα 6-7 χρόνια τώρα, που πάω σε συναυλίες.

Hip-Hop, Low Bap κυρίως.

Και πιο σπάνια σε άλλου είδους.

Έχω πάει σε αρκετά λάιβ.

Σε μικρά,

σε μεγάλα,

σε οργανωμένα,

σε αυτοοργανωμένα,

σε φεστιβάλ,

σε μαγαζιά,

σε ανοιχτά,

σε κλειστά..

Ώρα να ‘χουμε να λέμε σκηνικά.

Πρόσφατα βρέθηκα σε γνωστό φεστιβάλ της θεσσαλονίκης.

Τέσσερις μερούλες,

τέλεια ονόματα,

αγαπημένα ονόματα,

«ε, ας πάμε!»

Ε, και πήγαμε!

Και ειλικρινά..

Έχω μια απορία μετά την δεύτερη μέρα του φεστιβάλ..

Πάντα την είχα.

Αλλά δεν μου την έλυσε κανείς.

ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ…;

Ειλικρινά όμως, θέλω μια απάντηση.

Υπάρχει κόσμος (σοβαρά τώρα) που βρίσκει καλή ιδέα να ανάβει καπνογόνα και πυρσούς σε κλειστό χώρο..;

Υπάρχει ακόμα τέτοιος κόσμος..;

Και κυρίως..

Τι σκέφτεται αυτός ο κόσμος..;

Γιατί..;

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

Κάποια πράγματα είναι απλά ανεύθυνα.

Δεν νομίζω ότι θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι

σε κλειστό χώρο, ΧΩΡΙΣ εξαερισμό,

(παιδια. Ελλάδα είμαστε. Μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας),

κάποια πράγματα είναι επικίνδυνα.

Γιατί αυτό είναι.

Επικίνδυνα!

Τι θα γίνει αν κάποιος πάθει κάτι..;

Τι θα γίνει αν συμβεί κάποιο ατύχημα..;

Ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες..;

Γιατί δεν υπάρχει καμία ενσυναίσθηση..;

Και πέρα από την ενσυναίσθηση..

Εντάξει.

Αυτή δεν την έχεις, λες «στα παπάρια μου, ας περάσω εγώ καλά και ας λιποθυμήσει ο δίπλα»..

Γιατί δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ τήρηση κανόνων..;

Γιατί να μην βρεθεί ΕΝΑΣ εκείνη τη στιγμή, να σε αρπάξει και να σε πετάξει έξω..;

ΕΦΟΣΟΝ οι κανόνες το λένε ρητά, παντού…;

Ειλικρινά, ώρες ώρες ντρέπομαι.

Ντρέπομαι γιατί πρέπει να λέμε τα αυτονόητα ξανά και ξανά.

Και ώρες ώρες φοβάμαι..

Φοβάμαι να πω σε φίλους μου (που μπορεί να έχουν κάποιο θέμα με την αναπνοή τους) να έρθουν μαζί μου..

Και (όλες τις ώρες) εκνευρίζομαι..

Έχω βγάλει κοπέλα από χαμό που ήταν έτοιμη να πέσει κάτω, δεν μπορούσε να πάρει ανάσα και να ανοίξει τα μάτια της από τα καπνογόνα και τους πυρσούς.

Όχι λοιπόν:
το να ανάβεις πυρσούς και καπνογόνα κάθε φορά που καυλώνεις με ένα κομμάτι στο live,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (γιατί το άκουσα και αυτό)
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (γιατί κάπου με τις βλακείες έχουμε χαθεί).
Είναι μια ΠΑΠΑΡΙΑ, μια πράξη που δείχνει ανευθυνότητα και δειλία.
(κυρίως όταν -μονίμως- δεν είσαι καν διατεθειμένος να υποστείς τις συνέπειες)

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.1: Ευτυχώς προς το παρόν, γίνονται πραγματάκια έξω.

Κάθε καλοκαίρι.

Μέχρι και Σεπτέμβρη, Οκτώβρη αν βοηθήσει ο καιρός.
Περίοδο που δια ροπάλου απαγορεύονται οι φωτιές.
ΟΥΤΕ ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΦΩΤΙΕΣ ΠΑΙΔΙΑ!!!
Πάτε σε ένα γήπεδο (αν επιτρέπεται), σε ένα μπάρμπεκιου ή ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ <3 

Υπάρχει χώρος για τα πάντα!

Να γίνουν ΌΛΑ.

Και κυρίως με ΑΣΦΑΛΕΙΑ.