Η εκδίκηση του άριστου

Με τις παρελάσεις διαφωνώ.

Καθέτως, οριζοντίως και με όσους τρόπους υπάρχουν.

Διαφωνώ από πάντα.

Και μάλλον από ένστικτο.

Δεν έκανα ποτέ.

Μόνο μία φορά.

Και αλήθεια, δεν ξέρω γιατί.

Δεν ήθελα.

Αλλά έκαναν «όλοι»..

Δημοτικό ήμουν.

Δεν ήξερα τι με ενοχλεί.

Στο γυμνάσιο (καλή μαθήτρια, απουσιολόγα γαρ),

κληρώθηκα για παραστάτρια.

Είχαμε 8 άτομα τον ίδιο βαθμό, το ρίξαμε τον κλήρο.

«Έστηνα πάντα την τύχη μου στα ραντεβού μας» δεν λέει το τραγούδι;

Ε, ΑΥΤΟ!

Όσο και να ευχήθηκα να μη βγω, βγήκα!

Και αμέσως είπα «εγώ δεν θέλω»..

Δεν θα ξεχάσω ποτέ (ποτέ όμως) το βλέμμα της υποδιευθύντριας όταν με άκουσε.

«Δεν κατάλαβες καλά Παπαδοπούλου.

Είσαι παραστάτρια.

Είναι τιμή.

Το σχολείο σε τιμάει..» προσπάθησε να με πείσει..

Εκεί εγώ.

Μουλάρι.

«Θα πάρεις αποβολή αν δεν μπεις»..

(ναι, τίποτα εγώ, τόση ανθελληνικότητα από τότε)..

Ε, με τα πολλά, και αφού είδε και απόειδε και κατάλαβε ότι δεν πιάνει καμία απειλή,

βρήκε άλλον να χώσει..

(γιατί για εμένα χώσιμο ήταν.

Καμία τιμή.

Ξεκάθαρα και συνειδητά αυτή τη φορά).

Και κάθε φορά από τότε.

Θυμάμαι να τσακώνονται κάποιες στο γυμνάσιο, για το ποια θα κάνει παρέλαση με παραδοσιακή φορεσιά..

Μετά στο λύκειο, για το ποιοι θα κάνουν παρέλαση, μη μείνει κανείς απ’ έξω..

Και να ψάχνουν ρούχα.

Και να τσακώνονται για τη σειρά.

Και ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑΤΙ…;

Δεν το κατάλαβα ποτέ!

Από ένα σημείο και έπειτα αδιαφορούσα κιόλας.

Δεν με ενοχλούσε κανείς,

δεν με πίεζε κανείς,

end of story..

Με τις (εθνικές) παρελάσεις λοιπόν, αυτό είναι το σύντομο ιστορικό μου.

Δεν τα πάω καλά.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την ημέρα «έναρξης» του πολέμου (και όχι την ημέρα απελευθέρωσης ας πούμε), να «τιμάμε» αυτούς που «θυσιάστηκαν» με ένα χουντικό, φασιστικό κατάλοιπο..

Και δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί πρέπει ΚΑΙ οι μαθητές να συμμετέχουν σε αυτό.

Θέλει ο στρατός να κάνει παρέλαση;

Η πυροσβεστική;

Η αστυνομία;

Οι παπάδες (χαχαχααχαχαχα);

Οι πρόσκοποι;

Ο οποιοσδήποτε;

ΑΣ ΚΑΝΕΙ.

Το σχολείο γιατί..;

Γιατί απλά δεν βγαίνει μια ανακοίνωση..;

«Όσοι θέλετε να κάνετε παρέλαση, ελάτε για πρόβες στο δημαρχείο».

Και τέλος.

Είστε μαθητές;

Γονείς;

Παππούδες;

Ότι και αν είστε.

Όποιος θέλει, ας πάει να κάνει παρέλαση.

Δεν κατάλαβα λοιπόν ποτέ αυτό το χουντικό κατάλοιπο στα πλαίσια μιας «ελευθερίας»..

Ωστόσο πλέον, έχω αρχίσει να γελάω πάρα πολύ με τις παρελάσεις.

Όχι με τις ίδιες.

Αλλά με τις αντιδράσεις των ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ τους.

Είναι απίστευτο το ΤΙ συμβαίνει στα κεφάλια των ανθρώπων.

Λέγονταν ότι το παιδί στη σημαία, θα έβγαινε από κλήρωση..

Λοιπόν, το πόσες ήταν οι αντιδράσεις τους..;

Δεν περιγράφεται!

Έκαναν λόγο όλοι για κατάργηση αριστείας, για υπουργό που θέλει όλους τους «λάθρο» σημαιοφόρους,  για «μάχη ενάντια στην ελληνοχριστιανική παράδοση» και άλλα τέτοια ασυνάρτητα.

Ασυνάρτητα από την αρχή μέχρι το τέλος.

Anyway, με την νέα κυβέρνηση πάνε όλα αυτά τα περί κλήρωσης.

Έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε, όπως μπάτσους να σταματάνε προβολές ταινιών βασιζόμενοι σε (χουντικούς, όλως παραδόξως) νόμους και άλλα τέτοια..

Προφανώς η αριστεία των σημαιοφόρων είναι επιβεβλημένη..

Ο καλύτερος παίρνει την σημαία και σε περίπτωση ισοβαθμίας γίνεται κλήρωση ανάμεσα στα παιδιά.

Καλά;

Τέλεια!

Ή και όχι..

Τι γίνεται όταν την -ελληνική- σημαία δεν την κρατάει «ελληνόπουλο»..;

Τι γίνεται όταν η ελληνική σημαία πάει σε «αλλοδαπό»..;

Ε λοιπόν.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΙΔΙΑ.

Και το αγαπώ..

Διότι θέλουμε η σημαία να πάει σε άριστους.

Αλλά σε άριστους Έλληνες.

Μόνο.

Απαγορεύεται ο μαλγάσιος ή ο κινέζος ή ο ινδός να είναι καλύτεροι από εμάς.

ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ!!!!

Και φυσικά (ΦΥΣΙΚΑ) απαγορεύεται δια ροπάλου, η αλβανίδα, ρωσίδα, πακιστανή, ιρανή να είναι καλύτερη από την Ελληνίδα..

Γιατί αν είναι τότε « ποιος ξέρει σε πόσους καθηγητές έκατσε»…

ΝΑΙ.

ΉΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΣΕ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ!!!!11!!1!11 1

ΔΓΙΑΔΟςΤΕ1!!1 1! 1

Δεν δεχόμαστε κανένας "αλλοδαπός" (και ΠΡΟΦΑΝΩΣ κανένας "μαύρος/κίτρινος/κοκκινος") 

να είναι καλύτερος από εμάς.

Δεν γίνεται (ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ) κανένας "άριστος" να είναι "αριστότερος απο έλληνα!!"

Και μακάρι να έκανα πλάκα.

Αλλά δεν κάνω.

Τα διαβάζω ξανά και ξανά..

Και εύχομαι να κάνουν πλάκα αυτοί που τα λένε και τα γράφουν.

Αλλά δεν κάνουν πλάκα.

Μιλάνε σοβαρά.

Και ντρέπομαι.

Και προτιμώ να με λένε «ανθελληνίδα»..

Από το να είμαι ίδια με αυτούς..

Αριστεία μόνο για έλληνες..

Σαν την «αιμοδοσία μόνο για έλληνες»..

Όλοι οι άλλοι, είναι ξένοι.

Και δεν έχουν καμία δουλειά στις εθνικές παρελάσεις.

Και στη χώρα γενικά.

Να πάνε πίσω.

Να πολεμήσουν και αυτοί.

Και ίσως τότε (και μόνο τότε),

αν ζήσουν,

οι χώρες τους να τους κάνουν την υπέρτατη τιμή..

Να κρατάνε ένα πανί..

«Δεν πειράζει που έχασες τους γονείς σου και την αδερφή σου στον πόλεμο.

Να πάρε μια ώρα τη σημαία να την κόβεις βόλτες στην πόλη»..

Δεν νιώθεις τιμή;

Τότε δεν είσαι πατριώτης.

Όποιου έθνους.

Φυσικά, ορισμένοι κρίνονται ως έλληνες εκ του αποτελέσματος.

Αν είσαι αράπης αφρικανός, δεν μπορείς να κρατάς σημαία (τα είπαμε αυτά).

ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ!

Τότε θα είσαι «ο γιάννης μας».

Το «δικό μας το παιδί».

Αν όμως είναι να μην γίνεις αντετοκούνμπο, δώσε τη σημαία σε κανα «ελληνόπουλο»..

Έρχεστε και μας κλέβετε τις δουλειές.

Μη μας κλέβετε και τις σημαίες!

(γιατί μάλλον μόνο αυτές μας απέμειναν)..

Αποστολή κειμένων στο: 
greekdafni@gmail.com

Ο ταξιδιώτης

Πεταει δυο ρουχα σε ενα backpack και λεγωντας δυο ρουχα το εννοει,(οριακα ενα κουτακι pringles με δυο βρακια)

Ζωνετε με τα δικα του πυρομαχικα, ξες αυτα που δεν σκοτωνουν κοσμο ουτε καταστρεφουν πολεις..αυτα που ενωνουν ανθρωπους!

Δεν ξεχναει τα ακουστικα του..και χανεται στο ακουσμα ενος κομματιου..χαμογελωντας στους παντες, (οχι δεν ειναι χαζος, ερωτευμενος ειναι, αλλα οχι με ανθρωπο, με τη ζωη, με τα ταξιδια, με τη φυση, με το οξυγονο)

Θα μπορουσες να τον ονομασεις κ π(ρ)υξιδα..

Εχει γυρισει τοσα μερη που αν εισαι μαζι του μπορει να σε οδηγησει στα πιο απομερα κ σκοτεινα απατητα μονοπατια και μερη που ουτε να σκεφτεις να τα ψαξεις σε χαρτη (θα χρειαστεις μικροσκοπιο), και μπορει να σου μιλαει για μερες για την ιστορια τους και για την ομορφια τους.

Δεν θα σου μιλησει για αγαπημενες εποχες και μερες..

Ολες του μοιαζουν ιδιες..

Ούτε για στέκια και αγαπημένα μαγαζιά.

Αλλά για δρόμους, που τον στιγμάτισαν, για δρόμους πάνω στους οποίους γράφτηκε ιστορία..

Δεν θα τον δεις να βγαζει φωτογραφιες, το δυνατο του χαρτι είναι το μυαλο του, τα ματια του, κραταει τις εικονες στο κεφαλι του, μα αν του το ζητησεις μπορει να γινει τοσο περιγραφικος που να σε τηλεμεταφερει, να δεις αυτό που κρυβεται πισω από τα ματια του..

Θα γυρισει απο ταξιδι κ πριν προλαβεις να τον δεις θα εχει οργανωσει το επομενο (οχι οτι θελει κ πολυ) οσο κραταει ενα πλυντηριο για να χει δυο καθαρα βρακια οπως ειπαμε κ ξανα φευγει χωρις να τον καταλάβεις,- ναι ναι σαν τον κλεφτη, ηρθε, ειδε, εφυγε-.

Θα τον δεις να σχεδιαζει παντου καραβια αγκυρες κ πυξίδες κ αν του δινοταν η ευκαιρια θα ζουσε σε ένα φαρο να βλεπει τα πλοια, να τα καθοδηγει..

Και αν καπου δεις να γραφει νουμερακια μαντεψε θα ειναι συντεταγμενες γιατι ξερει καταβαθος οτι δεν θα χαθει αλλα θελει να ειναι σιγουρος.

43.658279 Β, -79.383029 Δ

Α και χαρτες, πολλους χαρτες, μπορει να τους σχεδιασει μονος του, μπορει να τους παρει ετοιμους, αλλα στο backpack του θα βρεις καθε ειδους χαρτη..

Αν τυχει και τον συναντησεις ρωτα οσα περισσοτερα πραγματα μπορεις γιατι θα τον δεις να βιαζεται εχει να βαλει πλυντηριο για το επομενο ταξιδι του..

Και εδω που τα λεμε παω να βαλω πλυντηριο!

Ταξίδεψα σε όλη τη γη σε θάλασσες και ωκεανούς,

Είδα αστέρια φωτεινά να μ' οδηγούν ξανά.

Ταξίδευα με τα πουλιά με πλοία τρένα στα βουνά,

Και έτσι πάλι θα με βρεις όπου πετάει ο νους.

https://www.youtube.com/watch?v=m6FxnLY3NjA

Υπογράφει ενας τρελος τουριστας που ξερει να ζει τη ζωη του στα ακρα, να γελαει σε καθε στιγμη της ζωης του και να αντιμετωπιζει τη ζωη με θαρρος!!

-Τουριστ-

(Γλυκό μου -οριακά σιχαμένο- τουριστάκι..

Εγώ συγκινήθηκα..

Συγκινήθηκα και θυμήθηκα αυτό:

https://www.youtube.com/watch?v=GLgXzaO2HAE

Keep on travelling..

Keep on writing..

Ζηλεύω τους ανθρώπους που βάζουν δύο βρακιά -και πατατάκια ΠΡΟΦΑΝΩΣ-

σε μια τσάντα και φεύγουν..

Μακάρι να το κάνω..

Μακάρι να μπορείς να το κάνεις πάντα..

Για το  τέλος..

«Αυτή η ζωή σε θέλει μάχιμη και τσαμπουκαλού»

Ένας στίχος να μας θυμίζει ότι η ζωή είναι ταξίδι..

Και κάθε νέο ταξίδι, θέλει θάρρος..

Και τσαμπουκά..

Να περνάς τέλεια <3

Δάφνη)

Αποστολή κειμένων στο: 

greekdafni@gmail.com

Η Οδύσσεια ενός Μεταπτυχιακού

Στο μεταπτυχιακό μπήκα πριν από δύο χρόνια

Συνειδητή επιλογή.

Πλήρως.

Δεν σκέφτηκα να κάνω κάτι άλλο.

Ούτε στιγμή.

Νόμιζα ότι γι’ αυτό είχα γεννηθεί.

Αυτό ήθελα.

Αυτό αποφάσισα.

Αυτό έκανα.

Μόνη μου.

Χωρίς κονέ.

Χωρίς καθοδήγηση.

Χωρίς να ζητήσω βοήθεια και χάρη από κανέναν.

Έδωσα εξετάσεις.

Έδωσα συνέντευξη.

Και μπήκα.

Και νομίζω ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα!

Μου άρεσε.

Δεν ήταν ιδανικό

Θα ήθελα πολλά πράγματα παραπάνω.

Ειδικά από το πρόγραμμα σπουδών.

Και τους διδάσκοντες.

Όμως εντάξει.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα, ε..;

Fast forward..

Δύο χρόνια μετά..

Μια ρήξη με μία «καθηγήτρια»..

Μία αίτηση για αλλαγή επόπτη..

Μια σειρά βεβαιώσεων ότι «το θέμα θα λυθεί»..

Μια τρύπα στο νερό.. χαχαχαχα

Και αλήθεια..

Όλα αυτά γιατί..;

Γιατί τόσες κρίσεις άγχους..;

Γιατί τόσες αϋπνίες..;

Γιατί τόση στεναχώρια..;

Για μια τρύπα στο νερό :)

Για να μην λυθεί ποτέ ουσιαστικά, τίποτα.

Ειλικρινά..

Η «λύση» από τον τομέα (αναφορικά με την ρήξη) ήταν να συνεχίσω τη «συνεργασία» μου με την ήδη υπάρχουσα «καθηγήτρια» ως επόπτρια..

Η λύση.

Μόνο που.. αυτό δεν ήταν ούτε είναι η λύση..

Αυτό είναι το πρόβλημα.

Εκεί μέσα, μια μεγάλη «παρέα» (ας είμαι ευγενική όσο ακόμα μπορώ), γνωριζόμαστε όλοι με όλους..

Από την καλή..

Και από την ανάποδη..

Και αυτό κάνει τα πράγματα ορισμένες φορές, ΠΟΛΥ πιο εύκολα.

Πολύ πιο εύκολα και έως και αυτονόητα..

Κυριολεκτικά όμως, κάποια πράγματα είναι αυτονόητα.

Και ακριβώς επειδή κάποια πράγματα είναι αυτονόητα, κάποια άλλα, είναι κοροϊδία..

Είναι κοροϊδία (με θράσος) πολλά και διάφορα απ’ όσα άκουσα αυτές τις μέρες..

.. διάφορα όπως το ότι εγώ εξέλαβα ως προσβλητικά κάποια πράγματα που ειπώθηκαν..

.. διάφορα όπως το ότι δεν έχει ακουστεί από τον τομέα ξανά ότι προσέβαλε κάποιον..

Δεν είμαι σε άλλη σχολή τόσα χρόνια.

Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Είμαι στην ίδια.

Είμαι 4 χρόνια στην ίδια σχολή.

Δεν είναι το λιγότερο κοροϊδία να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας εδώ που φτάσαμε..;

Και αλήθεια..

Θέλετε να μιλήσουμε για τον τομέα..;

Ποιον τομέα ακριβώς..;

Τον τομέα που είναι ανίκανος να βρει έναν επόπτη ή μία επόπτρια για μια διπλωματική εργασία;

Αυτόν τον τομέα..;

Αλήθεια, τι κάνει ο τομέας αυτός για τους φοιτητές του..;

Τι λύση προσπάθησε να δώσει και με ποιο τρόπο..;

Και εν τέλει, τι λύση έδωσε..;

Αλλά σωστά..

Είμαστε ένα δωρεάν μεταπτυχιακό, χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική..

Ένα δωρεάν μεταπτυχιακό στην ελλάδα..

(δωρεάν.. γιατί αν ήταν επί πληρωμή, με φόβο και τρόμο θα είχαν ψάξει ΚΑΘΕ πιθανό σενάριο και θα είχαν βρει λύση μέσα σε μία εβδομάδα)..

Στη χώρα που δεν αξιολογείται ποτέ τίποτα.

Στη χώρα που οι αιώνιοι καθηγητές είναι legit, αλλά μας φταίνε οι φοιτητές..

Στη χώρα που μπορείς να έχεις κακοποιητική και χειριστική συμπεριφορά, αρκεί να έχεις πανεπιστημιακή θέση.

Στη χώρα που για όλα, παντού φταίει ο άλλος..

Και φυσικά,  στα παραπάνω πλαίσια, ποτέ κανείς δεν θα θίξει την χειριστική συμπεριφορά των «καθηγητών»..

Γιατί (στη λογική του victim blaming, μια ζωή), ΕΣΥ το εξέλαβες έτσι.

Αυτοί ήθελαν «μόνο να σε βοηθήσουν.. να σου δείξουν το καλύτερο για εσένα..»

Γιατί, αυτοί ξέρουν..

Αλήθεια, υπάρχει toolbox με βλακείες, τις οποίες αντλούνε από εκεί και σου λένε..;

Γιατί δεν γίνεται να σκέφτονται όλοι τα ίδια.

Anyway..

Δε βαριέσαι..

Ου μπλέξεις..

Γιατί άπαξ και.. «δεν σε σώνει κανείς»..

Λένε ότι τα πάντα στη ζωή είναι μάθημα..

Ε, κάπως έτσι και αυτό..

Μπορεί να μην φεύγω με χαρτί μεταπτυχιακού..

Αλλά με μάθημα φεύγω σίγουρα..

Και ακόμα πιο σίγουρα..

Φεύγω ήρεμη..

Πραγματικά ήρεμη..

Σκεφτόμενη τα όσα έγιναν..

Σε ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, δεν θα βρισκόταν επόπτης για διπλωματική..;

Ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα θα έδινε τέτοια τελεσίγραφα, ενώ είναι ΤΟ ΙΔΙΟ αυτό που νοσεί και με τις συμπεριφορές του προκαλεί τα προβλήματα..;

Ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, θα πρότεινε το πρόβλημα ως λύση..;

Έχοντας πάρει λοιπόν κάθε απάντηση,

πάμε παρακάτω..

Θα μου πεις..

Δύο χαμένα χρόνια..

Και θα απαντήσω, κλείνοντας παράλληλα, με τα λόγια ενός Καθηγητή:

«Άρχισες φάρμακα..; Πήγες νοσοκομείο..;

Αν όχι, φύγε έτσι.

Γιατί εγώ πήγα.

Και πήγαν και προπτυχιακοί.

Και μεταπτυχιακοί.

Και πολλοί.

Αν δεν άρχισες φάρμακα, φύγε πριν τα αρχίσεις...»