Μία Ελπίδα για την Αμάλ

 

«Εδώ ετοιμόγεννες γεννάν στα παραπήγματα

μωρά που μπουσουλάν σε χώματα και λήμματα

παιδιά που μέσα στη σκουριά παθαίνουν τέτανο

θα τα νοιαζόσουνα αν φέραν φωτοστέφανο

[…]

οι νοικοκύρηδες είναι εξοργισμένοι

και θέλουν νάρκες και φράχτες κάνεις μην μπαίνει

και αναρωτιέμαι αν αυτοί οι βολεμένοι

θα ήταν πολιτισμένοι σε σκηνή στην Ειδομένη

[…]

και είναι η αιτία αυτή και εσύ το αποτέλεσμα

γι'αυτού του κόσμου την κατάντια και το ξέπεσμα

λες και δεν νιώσαν προσφυγιά και είναι ειρωνία

Νέα Προποντίδα και νέα Ιωνία..»

Rationalistas – Είναι καλά εκεί που πάμε;

 

 

 

Και κάπως έτσι, η περιβόητη Αμάλ έφτασε και στην ελλάδα..

Η Αμάλ..

Μια κούκλα 3,5 μέτρων σε ύψος που αναπαριστά ένα νεαρό κοριτσάκι, προσφυγάκι..

Προσφυγάκι από τη Συρία που θα διασχίσει 8.000 χιλιόμετρα για να βρει πατρίδα..

Από την τουρκία στην ελλάδα,

την ιταλία, τη γαλλία, την ελβετία,

τη γερμανία, το βέλγιο, το ηνωμένο βασίλειο και ίσως ξεχνάω και ενδιάμεσες χώρες..

 

Δεν ξέρω πώς θα την υποδεχτεί η υπόλοιπη πολιτισμένη δύση.

Ξέρω όμως πώς αρχίζει να την υποδέχεται η όχι και τόσο πολιτισμένη θεσσαλία..

Το ταξίδι στον ελλαδικό χώρο δεν το γνωρίζω ακριβώς..

Αλλά σίγουρα το πρόγραμμα περιελάμβανε και την καλαμπάκα..

Την καλαμπάκα..

Που ζει από τους ξένους, χρόνια τώρα..

Που αν δεν υπήρχαν οι ξένοι να φέρνουν τον τουρισμό, η καλαμπάκα θα είχε ακόμα στάβλους..

Την αγαπάω την καλαμπάκα..

Έχω και φίλους στην καλαμπάκα..

Δεν έχω πρόβλημα με την καλαμπάκα, αρκεί να μην προκαλεί..

 

Και το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρη η τοπική κοινωνία, στην πλειονότητά της τουλάχιστον,

όχι απλά «προκαλεί», αλλά έχει πανικοβληθεί με την έλευση της Αμάλ..

Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο – ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ.

Ειλικρινά, τόσα χρόνια, είχα ξεχάσει τι είναι μισαλλόδοξο και ρατσιστικό παραλήρημα.

Αν θέλετε να δείτε τον ορισμό του, μπορείτε να δείτε εδώ αυτό το κείμενο που ντρέπομαι και να το παραθέσω..

Αλήθεια, πότε αρχίσαμε να έχουμε τόσο μίσος μέσα μας;

Γεννηθήκαμε έτσι;

Ή γίναμε στην πορεία;

Αυτοί οι κατ’ ευφημισμόν άνθρωποι που υπογράφουν αυτό το κείμενο, πώς κοιμούνται τα βράδια;

Πριν λίγες εβδομάδες κάηκε ολόκληρη η βόρεια εύβοια..

Κόσμος έμπαινε σε πλοία και έφευγε, από τη μία στιγμή στην άλλη..

Και αντί να πάρουμε ένα μάθημα για το πόσο γρήγορα μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε τον τόπο μας, εμείς τα βάζουμε με ένα παιδί.

Με πολλά παιδιά.

Με μία κούκλα.

 

Γιατί κινδυνεύει η «χωρα μας»..

Γιατί κινδυνεύει η «θρησκεία μας»…

Γιατί ποτέ δεν ανοίξαμε ένα βιβλίο ιστορίας, πολιτικής, γεωγραφίας.

Γιατί ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε τον άνθρωπο πάνω από το σύμβολο.

Γιατί ποτέ δεν θυμόμαστε ότι ήμασταν πρόσφυγες.

Γιατί ποτέ δεν θυμόμαστε ότι ήμασταν στη θέση κάθε Αμαλ.

 

Και γιατί φοβόμαστε.

Φοβόμαστε ότι «θα έρθουν οι ξένοι και θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας».

ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΡΕ ΜΛΚ.

Τον ορθόδοξο χριστιανικό πολιτισμό, που θέλει κόσμο να μπουσουλάει στα 4 για να προσκυνήσει μια εικόνα που θα κάνει το θαύμα της.

Τον πολιτισμό που θεωρεί ότι ένα λοιμώδες νόσημα δεν κολλάει με την θεία κοινωνία.

Τον πολιτισμό που προσκυνάει παντόφλες και ιερά κόκαλα..

 

Αυτός είναι ο πολιτισμός που θα αλλοιώσει η κάθε Αμάλ.

 

Και για να τελειώνουμε.

Υπάρχουμε και εμείς που θέλουμε την Αμάλ.

Και που θεωρούμε ότι αν όλοι εσείς οι νοικοκυραίοι φύγετε, χωράνε άπειρες Αμάλ.

Με τις οποίες μπορούμε να ζούμε.

Να μαθαίνουμε.

Να αγαπάμε.

Να αγαπιόμαστε.

Να δημιουργούμε.

Να διασκεδάζουμε.

Να μεγαλώνουμε.

Να μεγαλώνουν τα παιδιά μας.

 

Οι μόνοι που δεν χωράτε σε αυτήν την ονειρική ουτοπία είστε εσείς.

Κάθε μισαλλόδοξος χριστιανοταλιμπάν αγράμματος,

που παντού βλέπει σημαίες, έθνη, σταυρούς, θρησκείες.

Κάθε ρατσιστής που ανά τους αιώνες ήθελε εθνική καθαρότητα.

Και την θέλει ακόμα και τώρα.

Μόνο εσείς δεν χωράτε εδώ.

Αν θέλετε εθνική και φυλετική καθαρότητα

(αλήθεια, ποιοι ήταν μωρέ αυτοί που την ήθελαν τελευταία φορά; Δεν θυμάμαι πολύ καλά…),

να την αναζητήσετε ελεύθερα μέσα σε κάποιο πηγάδι.

Έχουν ξεμείνει πολλά.

 

Έχω πει πολλές φορές ότι η πίστη μου στους έλληνες έχει χαθεί.

Και δυστυχώς κάθε μέρα επιβεβαιώνομαι ακόμα και πιο πολύ.

 

Αλλά δεν πειράζει.

Γιατί για κάθε τέτοιο μυαλό, σάπιο,

θα είμαστε απέναντι εμείς.

Έτοιμοι και έτοιμες να υποδεχτούμε την Αμάλ.

Και την κάθε Αμάλ.

Για όσο χρειαστεί.

Με την ελπίδα (αλήθεια, Αμάλ σημαίνει «Ελπίδα») ότι δεν θα χρειαστεί κάποτε να είμαστε στη θέση της.

Με την ελπίδα ότι δε θα χρειαστεί να διασχίσουμε τον κόσμο για να βρούμε ασφαλές μέρος.

Οπότε Αμάλ, μην φοβάσαι.

Εμείς σε θέλουμε.

Και όσο οι νοικοκυραίοι σε φοβούνται, τόσο εμείς θα σε θέλουμε!

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Η (κάθε) Σοφία

Και όντως, ψάχνω εδώ και λίγη ώρα τι να γράψω..

Και από τη μία δεν έχω λόγια, από την άλλη δεν ξέρω και από πού να πρωτοαρχίσω.

 

Μια γυναίκα βιάστηκε.

ΌΧΙ.

Κάποιος βίασε μια γυναίκα.

Και για μια ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία βρήκε τρόπο να ξεράσει τη σαπίλα της.

Να βάλουμε δυο πράγματα στη σειρά.

Η συναίνεση δεν είναι «σεξυ» ή «κουλ» ή «καυλωτική».

Η συναίνεση είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.

Όπως λεει και ο ρίγας,

μάθαμε ως λαός να γιορτάζουμε ένα παροιμιώδες ηρωικό «ΌΧΙ»,

που στην πράξη δεν ξέρουμε τι σημαίνει.

Που η συναίνεση μας μοιάζει μακρινή έννοια.

Σχεδόν άγνωστη για πολλούς.

 

Στην ελλάδα του 2021 μια γυναίκα μιλάει για το βιασμό της.

Για τη σεξουαλική της παρενόχληση.

Και μια κοινωνία βρίσκει άμεσους ή έμμεσους τρόπους να την κατηγορήσει.

Μακράν όμως το πιο εμετικό είναι το

«αν μιλούσε νωρίτερα, θα είχε σώσει και άλλα κορίτσια»..

Παιδιά.

ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟ ΘΥΜΑ.

Λες και φταίει το θύμα που κάποιο σκουπίδι βίασε και άλλα θύματα.

Καμία αλληλεγγύη δεν δείχνουν τέτοια σχόλια.

Και μας κάνουν να ξερνάμε.

Μας κάνουν να νιώθουμε βρώμικες κάθε φορά που κάποιος απλώνει τα χέρια του πάνω μας.

Μας κάνουν να φοβόμαστε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω.

Ακούω και διαβάζω τόσα.

Για κορίτσια που ντύνονται «προκλητικά».

Για κορίτσια που «προκαλούν» με τη στάση τους.

Για κορίτσια που «παίζουν τους άντρες»..

Και θα κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια να το πω:

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ

ΝΑ ΞΕΠΛΕΝΕΤΕ

ΒΙΑΣΤΕΣ.

Τόσο γαμημένα απλό.

 

Μπορώ να γαμιέμαι με όσους θέλω.

Να βγαίνω έξω χωρίς βρακί.

Και να πίνω τον κώλο μου.

Να φλερτάρω με όποιον μου καυλώσει.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΗΔΗΧΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

Το «ΟΧΙ» είναι «ΟΧΙ».

Και ο βιασμός είναι βιασμός.

Η μόνη αιτία του είναι ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ.

 

Όταν μια γυναίκα κακοποιείται σεξουαλικά, δεν φταίει.

Όποια και αν ήταν η συμπεριφορά της, δεν φταίει.

Η κάθε σοφία δεν έχει μερίδιο ευθύνης.

Και σίγουρα το κάθε σκουπίδι δεν έχει λόγο σε ό, τι της συνέβη.

 

Είναι απίστευτο το πώς εμείς οι ίδιες δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε ούτε για την παρενόχλησή μας ΌΠΩΣ και ΟΤΑΝ γουστάρουμε.

Βλέπω σχόλια που κατηγορούν τη σοφία για το ότι άργησε να μιλήσει.

«Το ξέχασε 20 χρόνια και το θυμήθηκε τώρα;»

ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ.

Δεν το ξέχασε ποτέ.

Πιθανότατα το σκέφτεται κάθε βράδυ.

Τόσο η σοφία όσο και η κάθε σοφία.

«Γιατί δεν λέει όνομα αν είναι αλήθεια;;»

«Οκει αλλά δεν ακούσαμε και την άποψη του, μπορεί να του κουνήθηκε»..

«Ναι αλλά ξέρεις πόσες αθλήτριες ντύνονται προκλητικά για να ξελογιάσουν τους παραγοντες;»

Ε Μ Ε Τ Ο Σ.

Αγνός, αθώος εμετός.

 

Έχουμε πήξει στους κυρ-παντελίδες και στις κυρά κατίνες

που φορτωμένοι από τα σκατά στα οποία είναι πνιγμένοι τόσα χρόνια,

ξεπλένουν συμπεριφορές.

Οι βιαστές μας δεν είναι άγνωστοι.

Οι βιαστές μας είναι οι φίλοι μας, οι αδερφοί μας, οι πατεραδες μας, οι δασκάλοι μας.

Οι βιαστές μας είναι οι σύντροφοί μας, οι καθηγητές μας, οι προπονητές μας, οι παππούδες μας, οι παπάδες μας.

Ή ακόμα χειρότερα είναι οι γιατροί μας, οι δικηγόροι μας, οι ψυχολόγοι μας, οι γείτονές μας.

«Άνθρωποι» «υπεράνω πάσης υποψίας».

«Οικογενειάρχες»

«Ήσυχοι, που δεν έχουν δώσει δικαιώματα».

Είναι αυτοί που θα μας ρωτήσουν τι φορούσαμε.

Που θα μας κάνουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση όταν μιλήσουμε.

Αυτοί που δεν είχαν δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στους γύρω τους.

Και που κανείς δεν θα πιστέψει ότι ήταν αυτοί.

 

Βγάλτε λοιπόν επιτέλους το σκασμό.

Γιατί είστε ο λόγος που κάποιο θύμα βιασμού δεν μιλάει.

Είστε ο λόγος που οι βιαστές βρίσκουν πάτημα.

Κανείς δε ζήτησε τη γαμημένη γνώμη σας.

Κυρίως όταν τη λέτε χωρίς ντροπή.

Κάθε φορά που αμολάτε τη μαλακία σας,

ένα θύμα σιωπά.

Και ίσως μια μέρα το θύμα να είστε εσείς.

Και όταν κάποιοι θα καλύπτουν τον βιαστή σας, 

ίσως μάθετε με τον χειρότερο τρόπο τι απότοκα δημιουργεί η συμπεριφορά σας.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Η (κάθε) σοφία, δε θέλει την άποψή μας.

Την αλληλεγγύη μας θέλει. 

Θέλει να γίνουμε όλ@ μαζί η γροθιά που θα καρφωθεί στο στομάχι και στα δόντια κάθε βιαστή. 

Και ήρθε η ώρα να διαλέξεις με ποιο μέρος θα είσαι.

Τώρα.

Υ.Γ.2: Για τυχόν απορίες, για ενημέρωση, για σκέψη,

το παρακάτω βίντεο τα ξεκαθαρίζει άψογα.

( https://www.youtube.com/watch?v=pZwvrxVavnQ&ab_channel=ThamesValleyPolice )

Μια φωτιά στην Κόλαση

 

Χθες το βράδυ, πριν κοιμηθώ,

σχεδίαζα το κείμενο που θα έγραφα σήμερα..

Για τις ανθρώπινες σχέσεις,

και το πώς οι άνθρωποι σε παρατάνε στα δύσκολα,

ενώ ήσουν πάντα εκεί γι’ αυτούς..

Το είχα χτίσει ωραία στο κεφάλι μου,

είχα σκεφτεί και κάνα δύο πολύ καλές ατάκες..

 

Σήμερα το πρωί, χτύπησε το ξυπνητήρι και σκέφτηκα:

«μωρέ δεν γράφεις και εκείνο το κείμενο;

στο κεφάλι σου το έχεις έτοιμο,

γράψ’ το τώρα,

να θυμηθείς και στη δουλειά όσα δεν έγραψες

(ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ)

και μόλις γυρίσεις το σενιάρεις και το ανεβάζεις»…

 

Πολύ ωραίες σκέψεις,

μέχρι τη στιγμή που άνοιξα το κινητό μου..

Φωτιά στη Μόρια.

Στην αρχή το προσπέρασα

(εξάλλου μόλις είχε ανοίξει το μάτι μου, δεν είχα σηκωθεί καν απ’ το κρεβάτι,

οι αντιληπτικές μου ικανότητες δεν χτυπούσαν κάποιο peak)..

Αλλά το ξαναείδα.

Το ξαναματαείδα.

Μέχρι που ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.

ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ.

 

Στις πρώτες γουλιές καφέ, έβγαζαν όλα νόημα.

Φωτιά στη Μόρια.

Φωτιά στο ΚΥΤ.

Φωτιά στο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

13.000 ψυχές (ξανά) στους δρόμους.

Αλήθεια, πόσες φορές κατέληξαν αυτές οι ψυχές στο δρόμο..;

Αυτές οι συγκεκριμένες ψυχές.

 

Και τι να πάρεις φεύγοντας..;

Τι να πάρεις μαζί σου φεύγοντας από μια εμπόλεμη κατάσταση στην πατρίδα…;

Τι να πάρεις μαζί σου πέφτοντας στη θάλασσα…;

Τι να πάρεις μαζί σου προσπαθώντας να φύγεις από τη φωτιά..;

Και πόσες φορές θα φύγεις..;

Για να πας πού..;

Και για πόσο…;

 

Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε η φωτιά.

Και ποιο χέρι την έβαλε..

Αν ήταν «ελληνικό»..

Ή αν ήταν «ξένο»..

Και δεν με αφορά να μάθω.

Ποιος άνθρωπος δεν ήξερε ότι η μόρια ήταν έτοιμη να εκραγεί..;

Ποιος δεν το περίμενε..;

Δεν έπεσα από τα σύννεφα που συνέβη.

Θα συνέβαινε.

Βάλανε κόσμους στοιβαγμένους να πεθαίνουν.

Και τους ελληναράδες απ’ έξω να λυσσάνε.

Ναι, θα γινόταν.

Απλά έγινε τώρα.

Απλά έγινε σε φάση που είναι δύσκολη.

Όχι.

Απ’ τα σύννεφα δεν έπεσα.

Μπορεί να νευρίασα, να στεναχωρήθηκα, να απελπίστηκα,

αλλά είναι πολύ λίγα τα πράγματα πλέον που με ρίχνουν απ’ τα σύννεφα.

 

Μιλώντας για νεύρα όμως, ναι, πολλά..

Οργή και νεύρα.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι:

Έχω πει και σε άλλο κείμενο, ότι η φάση με τους ανθρώπους εκεί δεν πάει άλλο.

Κυρίως γι’ αυτούς τους ίδιους.

Που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες,

χωρίς κανένας υπεύθυνος να νοιάζεται,

χωρίς να μπορούν να φύγουν προς την ευρώπη όπως ήθελαν,

χωρίς να έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον.

Έπρεπε σαν τα ζώα, να χτίσουν τις ζωές τους.

Κάτι τέτοιο, κάτι τόσο απάνθρωπο, έπρεπε να σταματήσει.

Οι άνθρωποι έπρεπε να φύγουν από εκεί.

ΓΙΑ ΚΑΠΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΜΩΣ.

Και όχι με φωτιά.

ΦΩΤΙΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ;

ΦΩΤΙΆ..;

Αλήθεια..;

 

Βλέπω από το πρωί σχόλια..

Όχι, από τα σύννεφα δεν πέφτω,

ΑΛΛΑ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΙ..

 

ΚΑΤΑΡΧΑΣ, τα μισά σχόλια φορτώνουν στους «ΚςεΝΟυ΅ς» τον εμπρησμό

(που δεν έχει αποδειχτεί ποιος έβαλε τη φωτιά,

και δεν θα αποδειχτεί,

ΆΝΤΕ ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΝΑ ΦΟΡΤΩΘΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ,

ξέρετε τώρα, όπως όλοι οι εμπρησμοί τόόόόόσα χρόνια)

με ατάκες του στιλ «έρχονται και καίνε τη χώρα μας»..

ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑ:

ΚΑΙΝΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.

Και φυτρώνουν ανεμογεννήτριες..

Φυτρώνουν ξενοδοχειάκια..

Φυτρώνουν αυθαιρετάκια..

Α και ξέρεις ποιος βάζει τις φωτιές..;

Κανένας ξένος.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΣ ΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ.

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΗΛΙΘΙΕ.

Κάθε χρόνο η ελλάδα καίγεται.

Να μετρήσουμε θύματα..;

Να απαριθμήσουμε περιοχές..;

Αλλά όχι.

Ο μαλάκας ελληναράς (ο στερεοτυπικός,

ξέρετε πολύ καλά σε ποιον αναφέρομαι),

θα διαμαρτυρηθεί για το ότι

«οι ξένοι καίνε την ελλάδα μας, την χώρα μας».

(ξαναλέω:

για μια φωτιά που δεν έχει αποφανθεί ούτε καν η δικαιοσύνη

- η όποια δικαιοσύνη έχουμε –

για το ποιο χέρι την έβαλε).

 

Και κατά δεύτερον.

Με τα σχόλια των χριστιανοταλιμπαν, γέλασα πολύ

(και εξοργίστηκα.

ναι.

μαζί.)

ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ..;

Η φωτιά «θέλημα θεού»;

Φώτο προφίλ χριστούληδες και παναγίτσες να λένε «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ ΜΟΥ!!1111»

και σχόλια του τύπου «βάλτε τους μέσα και κάψτε τους»;;;;;;;;;

Όκει, αρπάχτηκα με κανα δυο βλαμμένους

και τρεις τέσσερις ηλίθιες

(ΜΟΝΟ.

ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ.)

και τους είπα δύο τρία πραγματάκια για το χριστούλη τους.

Αλλά σε σοβαρή βάση,

(και εκεί πέφτω από τα σύννεφα),

ΠΟΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΑΛΛΌΘΡΗΣΚΟΥΣ..;

Ποιος σας είπε ότι ο χριστούλης σας σας θέλει για πιστούς..;

Αν δηλαδή αυτό θεωρείτε «χριστιανισμό»

και τα σχόλιά σας συνοδεύονται από μεταλαβιά και μεγάάάάάλο σταυρό την κυριακή στην εκκλησία,

ΑΛΛΑΞΤΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ,

ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ» ΑΠΟ ΕΣΑΣ

(και χωρίς σταυρό, νηστεία, μεταλαβιά).

Και όπως είπα και λίγο νωρίτερα,

το μόνο κοινό που έχετε με τον χριστό σας,

είναι ότι ΕΣΕΙΣ τον σταυρώσατε.

Και θα το ξανακάνατε.

Με κάθε ευκαιρία.

 

Στο θέμα μας.

Η μόρια καμένη.

Χωρίς καμία ενημέρωση για κανένα θύμα.

Χωρίς καμία ελπίδα γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

Που έφυγαν από την κόλαση.

Και μάλλον δεν θα βρουν ποτέ κανέναν παράδεισο.

Και κονδύλια θα έρθουν

και άλλες «φυλακές» θα χτιστούν

(με κάγκελα ή και χωρίς)

και εντάξει μωρέ, μπορούμε να παίζουμε πολιτικά παιχνίδια με ανθρώπους.

Να τους διώχνουμε ξανά και ξανά.

Να τους φυλακίζουμε.

Να τους παρατάμε στη μοίρα τους.

Και να πετάμε μετά τους ελληναράδες να βάζουν φωτιές.

(ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ).

Γιατί εκτός από τη μόρια, πριν λίγο εκκενώθηκαν και 7 οικισμοί από φωτι΄ς.

Στην Ανάβυσσο.

ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΈΝΟΥΣ ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΛΟΥΝ.

Και πιο πριν εκκενώθηκαν και άλλοι οικισμοί.

Καθότι γενικά η αττική καίγεται από σήμερα το πρωί.

Αλλά ναι.

Κανένας χριστιανός δεν προσευχήθηκε γι’ αυτό

(κράτησαν τις κατάρες τους για την μόρια),

κανένας ελληναράς δεν έτρεξε να αποφανθεί για το

«ποιος καίει την πατρίδα ΤΟΥ».

 

Μέχρι μεθαύριο θα μπορούσα να γράφω για όλα αυτά τα αποβράσματα

(ναι, γιατί Ανθρώπους δεν τους θεωρώ.

και θα το λέω μέχρι να γίνει κατανοητό σε όλους εκεί έξω.

Άνθρωπος γίνεσαι.

Δεν γεννιέσαι.

Αυτά είναι δίποδα αποβράσματα.

ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΩΣ ΧΩΡΑ)..

Δε θα το κάνω όμως..

Γιατί σύντομα θα χρειαστεί να επανέλθουμε στο θέμα.

Πολύ σύντομα.

 

Θα αφήσω όμως κάπου εδώ κάτι στίχους.

Απάντηση σε όλους εκεί έξω

που θεωρούσαν ή θεωρούν ότι οι ξένοι πρέπει να στοιβάζονται εκεί,

έτοιμοι για θάνατο ανά πάσα ώρα και στιγμή

και αναλώσιμοι από κάθε άποψη.

Γιατί αυτοί οι στίχοι, έλεγα πάντα,

είναι προφητικοί..:

 

«Ξεκινήσαμε μια μέρα από τους τόπους του τίποτα,

με βάρκες που χάθηκαν στον ορίζοντα,

κάποιοι από μας γίνανε ένα με τα κύματα,

κι άλλοι κάνανε στην Ευρώπη τα πρώτα βήματα..

[…]

πρόσεχε τα ghetto που φτιάχνουν δεν είναι λύση,

το ξένο θα μείνει ξένο όταν μόνο του ζήσει,

ή θα γίνουμε Astoria όπως εσείς στη Δύση,

ή μειονότητα του Saint Dennis να καίμε το Παρίσι.»

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

Υ.Γ.: «Όσο για μένα, δε θα σου πω ούτε ποιος είμαι, ούτε για όσα με αδίκησαν.

Εγώ με τους ανθρώπους τελείωσα.»

Υ.Γ.: Προσωπικά, πιστεύω ότι η φωτιά μπήκε από τους κατοίκους του ΚΥΤ.

Και μου φαίνεται λογικό.

Ίσως δεν υπολόγιζαν ότι θα κατέληγε έτσι..; 

Ίσως εύχονταν να καταλήξει έτσι..; 

Αλλά αλήθεια, ποιος άνθρωπος βάζει φωτιά στο "σπίτι του"..; 

Προφανώς, αυτός που είναι τόσο απελπισμένος,

που δεν του μένει τίποτα παραπάνω να χάσει, 

ούτε καν την ίδια του τη ζωή.

Take a minute and think about it,

πριν ξεράσεις την χολή σου αβέρτα.

Και κάτι ακόμα.

Ναι, το πιστεύω.

Όχι δεν βγαίνω να κράξω και να κατηγορήσω δημόσια, 

για κάτι που ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΊΟ.

Έκαναν Λάθος

«Μεγαλώσαμε, δε κλαίμε, κι αγαπήσαμε να ζούμε με το διαφορετικό γιατί βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό. Προερχόμαστε από μια ρίζα φυτεμένη στη πεποίθηση ότι δεν είμαστε ότι μας αποκάλεσαν, κι αν με κάποιο τρόπο είμαστε μην ανησυχείτε, θα αποδείξουμε το αντίθετο!

Τελειώσαμε τελικά την τάξη, τα καταφέραμε! Οι ξεθωριασμένες εικόνες που φώναζαν ονόματα δε θα με βλάψουν ποτέ! Φυσικά και έκαναν λάθος! Η ζωή μας θα είναι συνεχώς μια πράξη ισορροπίας που θα έχει λιγότερο να κάνει με τον πόνο και περισσότερο με την ομορφιά.»

Δεν ήθελα να γράψω πολλά..

Γιατί ο Θανάσης έχει ήδη πει τα πάντα..

Άκουσα αυτό το τραγούδι πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος..

Και σφίχτηκα..

Και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω..

Δεν υπάρχουν πολλοί Άνθρωποι, που να μιλάνε μέσα από τα τραγούδια τους για το bullying..

Είναι δύσκολο..

Ίσως είναι το δυσκολότερο και χειρότερο πράγμα που μπορεί να βιώσει ένας μαθητής στη σχολική ζωή του..

Όσοι δεν το έχουν ζήσει, είναι τυχεροί..

Όσοι δεν το έχουν ζήσει, πιθανώς δε θα καταλάβουν..

Πιθανώς δεν θα καταλάβουν ποτέ,

πώς είναι να πας κάθε πρωί σχολείο με ένα πολύ γνώριμο βάρος στο στήθος..

πώς είναι να φτύσουν πάνω στο θρανίο σου..

πώς είναι να ψάχνουν την τσάντα σου..

πώς είναι να περνάς κάθε διάλειμμα μέσα.. γιατί έξω είναι χειρότερα..

πώς είναι να κλείνεσαι στα διαλείμματα στις τουαλέτες και να κλαις..

.. να είναι το μοναδικό μέρος όπου νιώθεις ασφάλεια ..

.. γιατί αν είσαι τυχερός, δε θα ακούσεις κανέναν ..

Και σίγουρα, όσοι δεν το έχουν ζήσει, δεν θα καταλάβουν,

πώς είναι να πας σχολική εκδρομή.. όπου όλα γίνονται χειρότερα..

Όχι.

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα..

Γιατί ο κόσμος δεν έχει ενσυναίσθηση..

Δεν νοιάζεται..

Και δεν έχει όρια..

«Χιούμορ»..

«Πλάκα»..

Όσοι σου κάνουν τη ζωή πατίνι στο σχολείο, αυτά επικαλούνται..

«Μα εμείς κάναμε χαβαλέ»..

Και ας σε τραυματίζουν..

Μεταφορικά..

Ή και κυριολεκτικά..

Εξάλλου, είπαμε..

Είναι πλάκα..

Κάποτε το bullying τελειώνει..

Περνάμε την τάξη.

Τα καταφέρνουμε.

Μένουν μόνο οι άσχημες αναμνήσεις.

Εκεί.

Να σου θυμίζουν όσα (δεν) έζησες..

Άλλες φορές πάλι, το bullying δεν τελειώνει..

Πας πανεπιστήμιο..

Και οι ίδιοι νταήδες είναι εκεί, να ξανακάνουν «πλάκα»..

Και κάποιες φορές, το bullying μπορεί να τελειώσει με το χειρότερο τρόπο..

Έναν ξυλοδαρμό..

Μία αυτοκτονία..

Μία δολοφονία..

Και η λύση, δεν είναι να είσαι σκληρός.

Δεν είναι να είναι δυνατό το θύμα.

Γιατί δεν φταίει το θύμα.

Και κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε επιτέλους το θύμα.

Η λύση είναι να βοηθηθεί το θύμα.

Να βρούνε οι θύτες απέναντί τους ενωμένο ένα ολόκληρο σχολείο.

Λέμε και ξαναλέμε..

Διδάξτε Βέβηλο στα σχολεία.

ΑΥΤΟ έχουν ανάγκη οι καιροί.

ΑΥΤΟ το τραγούδι πρέπει να γίνει σχολικός ύμνος κατά του bullying..

Και υπέρ της αγάπης..

Της ομορφιάς..

Και της αλληλεγγύης..

Δεν είναι ανάγκη να ακούς hip-hop για να ταυτιστείς με αυτό το τραγούδι..

Δεν είναι ανάγκη να  ακούς hip-hop για να έχεις ως στάση ζωής αυτό το τραγούδι..

Μία είναι η ανάγκη..

.. πιο ισχυρή και δυνατή από ποτέ ..

.. να είσαι Άνθρωπος ..