Αχαριστία

Καλό είναι να μην είμαστε αχάριστοι..

Τις μέρες αυτές (που όλοι είμαστε πιεσμένοι)..

Αλλά και γενικότερα..

Είναι καλό πράγμα να λέμε μια όμορφη κουβέντα σε κάποιον γύρω μας,

που προσπαθεί να μας βοηθήσει..

ή που μας σκέφτεται..

ή που μας νοιάζεται..

Γενικά, είναι καλό να λέμε ευχαριστώ πού και πού..

Ειδικά στον κόσμο γύρω μας..

Στον κόσμο που θέλει ή προσπαθεί να μας βοηθήσει J

Γενικά, δεν είμαι πολύ των τύπων..

Λίγο στο μουνί μου όλα αυτά..

Και το ξέρουν τα άτομα που βρίσκονται γύρω μου..

Αλλά το «ευχαριστώ» δεν είναι τυπικούρα μερικές φορές..

Όταν πηγάζει από μέσα μας..

Οπότε, πείτε το..

Και -καλό είναι-  να το εννοείτε, ξαναλέω!

Άσχημο πράγμα η αχαριστία..

Γι’ αυτόν που την εκλαμβάνει..

Γι’ αυτόν π.χ. που πλένει κάθε μέρα τα πιάτα σε ένα σπίτι..

Και γυαλίζει την κουζίνα..

Και δύο ή και τρεις φορές την ημέρα..

Μόνο και μόνο για να ακούσει ότι «δεν κάνει καμία δουλειά..»

Ή για εκείνον που κάνει ό, τι μπορεί..

Για να ακούσει ότι «όλη την ημέρα κάθεται..»

Γιατί ναι, είσαι αχάριστος όταν το λες.

Και αυτό από μόνο του είναι ΚΑΚΟ.

Αλλά θίγεις και τον άλλον.

Του ανάβεις κάθε πιθανό λαμπάκι, χωρίς να χρειάζεται καν να είναι χριστούγεννα..

Γι’ αυτό λοιπόν, ας κάνουμε μια αρχή

(έστω με το νέο έτος)..

Ας λέμε κανα ευχαριστώ..

Και ας δείχνουμε λίγη έστω ευγνωμοσύνη..

Σε όποια άτομα θέλουν ή προσπαθούν να μας βοηθήσουν..

Και ας μην τα καταφέρνουν πάντα..

Διότι η αχαριστία, είναι και μία έλλειψη ενσυναίσθησης..

Δείχνει ότι είσαι ένα αναίσθητο γαϊδούρι που δεν καταλαβαίνεις λεπτό τον άλλον..

Τον άλλον με το πρόγραμμά του..

Τα θέλω του..

Το ωράριό του..

Τα ενδιαφέροντά του..

Ενώ εκείνος, τουλάχιστον προσπαθεί..

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Δεν θα μιλήσω για τους αχάριστους ανθρώπους που κάνουν και συγκρίσεις..

"Ναι αλλά ο τάδε πλένει πιο πολλά πιάτα απο σενα.."

Και δεν θα μιλήσω, γιατί προσπαθώ να μην βρίσω..

Βάζω "μπιπ" στην εαυτή μου κάθε φορά που θέλω να βρίσω..

Και αν αρχίσω να γράφω και γι' αυτή την κατηγορία, από τα πολλά "μπιπ" δεν θα μπορεί να διαβαστεί το κείμενο ^^ 

Κανονικοποίηση

Και εν όψει νέας δεκαετίας (2020 στα σκαριά), ζούμε εμείς εδώ σύγχρονη χούντα..

Ή μεσαίωνα, δεν ξέρω..

Είναι δύο περίοδοι που συγχέονται για την ελληνική πραγματικότητα..

Μπάτσοι..

Μπάτσοι παντού..

Και μια δεξιά έξαλλη, να μας θυμίζει κάθε μέρα και ώρα, ότι είναι εκεί.

«Μεμονωμένα» περιστατικά αστυνομικής βίας, κάθε δεύτερη μέρα..

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας, κατέβρεξαν με μάνικα ΑΜΕΑ γυναίκα..

Στο Κουκάκι, μέρα μεσημέρι μπήκαν στο σπίτι (δεξιού, να τα λέμε και αυτά) κατοίκου..

(δηλαδή, τρώγονται και μεταξύ τους αυτοί, 

δεν δέρνουν μόνο τους "άλλους"..)

Μια κανονικότητα προ των πυλών..

Ένα νέο περιστατικό εξυγίανσης κάθε μέρα..

Πραγματικά, τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα.

Και ένας μπακογιάννης να πουλάει τσαμπουκάδες με το δέντρο στα εξάρχεια.

Το αγάπησα αυτό το δέντρο.

Το λάτρεψα.

Το κάψανε δύο φορές μέσα σε δύο μέρες.

Γιατί ήταν «μαγκιά» του μπακογιάννη να το ξαναστήσει μπαμ μπαμ..

Για να αποδείξει ότι μπορεί να μείνει όρθιο..

Αλλά τα όμορφα δέντρα, όμορφα καίγονται.

Και πραγματικά, αν ξαναστηθεί, μπορούν να το κάψουν ξανά..; 

(γιατί θα το κάψουν).. 

Να μην μιλήσουμε για τον χρυσοχοϊδη..

Που βγήκε ξεκάθαρα και είπε ότι θα υπάρχει διαρκής παρουσία αστυνομικών σε κάθε γειτονιά..

Και ότι κάθε δέκα λεπτά οι πολίτες θα βλέπουν αστυνομικούς..

Διότι «τότε το κάθε μέρος είχε το ρουφιάνο του, τώρα ο καθένας έχει έναν μπάτσο πάνω του.. Κι αν χτυπάν την πόρτα, όλα είναι βάσει νόμου δωρεάν […]. Παίρνει εκδίκηση ο φασίστας ο ευνούχος, τώρα ο μπάτσος είναι γείτονάς μας κι αριστούχος..».

Ωστόσο, υπάρχουν εδώ άτομα «να θυμίζουν σ’ όποιον μπάτσο την είδε μάγκας, πως στο σχολείο τους είχαμε όλους στην καρπαζιά»…

Τα παιδιά της σφαλιάρας, έγιναν οι μπάτσοι της διπλανής πόρτας..

Βάλανε στολή, πιάσανε πιστόλι..

Και ξαφνικά μεγάλωσαν τ’ αρχίδια τους.

Ξαφνικά έγιναν "δυνατοί".. 

Ξαφνικά έγιναν "εξουσία"..

Δεν θεωρούσα εαυτή ποτέ μου αναρχική.

Και εν μέρει δεν με θεωρώ και ακόμα.

Αλλά πλέον ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Κάθε μέρα, ακούμε και διαβάζουμε και βλέπουμε τι γίνεται.

Και κάθε μέρα περιμένουμε να δούμε ποιο είναι το επόμενο.

Γιατί πλέον ξέρουμε ότι θα υπάρχει επόμενο..

Το επόμενο "μεμονωμένο περιστατικό"..

Όπως ξέρουμε ότι για κάθε προσπάθεια εξυγίανσης,

θα βρίσκουν μπροστά τους όλοι από ένα καμένο δέντρο.

Ή από έναν καμένο μπάτσο.

Διότι αυτό σηκώνει η εποχή.

Και αυτό απαιτεί η εποχή.

Γιατί η «κανονικοποίησή» τους, βρωμάει φασισμό.

Και σε αυτή την κανονικοποίηση, μόνο με φωτιές μπορούμε και πρέπει να απαντήσουμε!

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν καλοί νοικοκυραίοι 

και κυρ-παντελίδες / κυρα-κατίνες που θα ξεπλένουν δεξιά φασιστικά σκουπίδια..

Που θα περιμένουν για να φωνάξουν "ναι, καλά τους κάνουν, να καθαρίσει ο τόπος"..

Ή "ναι αλλά για τους αστυνομικούς που τρώνε ξύλο δε λέτε, κάνουν τη δουλειά τους τα παιδιά 

και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτια τους το βράδυ".. 

Ναι. Δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτια τους το βράδυ. 

Αλλά ΔΙΑΛΕΞΑΝ να είναι μπάτσοι. 

Δεν πήγε κανένας με το πιστόλι στον κρόταφο να τους πει 

"γίνε μπάτσος". 

το ΔΙΑΛΕΞΑΝ. 

και αφού το ΔΙΑΛΕΞΑΝ, πλέον, εν έτει 2020, 

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ. 

Τα ήξεραν; 

Τα έβλεπαν; 

Καμία δικαιολογία. 

Και καμία συγκάλυψη! 

Η δουλειά μπορεί (και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις) να είναι ντροπή.

Έκαναν Λάθος

«Μεγαλώσαμε, δε κλαίμε, κι αγαπήσαμε να ζούμε με το διαφορετικό γιατί βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό. Προερχόμαστε από μια ρίζα φυτεμένη στη πεποίθηση ότι δεν είμαστε ότι μας αποκάλεσαν, κι αν με κάποιο τρόπο είμαστε μην ανησυχείτε, θα αποδείξουμε το αντίθετο!

Τελειώσαμε τελικά την τάξη, τα καταφέραμε! Οι ξεθωριασμένες εικόνες που φώναζαν ονόματα δε θα με βλάψουν ποτέ! Φυσικά και έκαναν λάθος! Η ζωή μας θα είναι συνεχώς μια πράξη ισορροπίας που θα έχει λιγότερο να κάνει με τον πόνο και περισσότερο με την ομορφιά.»

Δεν ήθελα να γράψω πολλά..

Γιατί ο Θανάσης έχει ήδη πει τα πάντα..

Άκουσα αυτό το τραγούδι πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος..

Και σφίχτηκα..

Και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω..

Δεν υπάρχουν πολλοί Άνθρωποι, που να μιλάνε μέσα από τα τραγούδια τους για το bullying..

Είναι δύσκολο..

Ίσως είναι το δυσκολότερο και χειρότερο πράγμα που μπορεί να βιώσει ένας μαθητής στη σχολική ζωή του..

Όσοι δεν το έχουν ζήσει, είναι τυχεροί..

Όσοι δεν το έχουν ζήσει, πιθανώς δε θα καταλάβουν..

Πιθανώς δεν θα καταλάβουν ποτέ,

πώς είναι να πας κάθε πρωί σχολείο με ένα πολύ γνώριμο βάρος στο στήθος..

πώς είναι να φτύσουν πάνω στο θρανίο σου..

πώς είναι να ψάχνουν την τσάντα σου..

πώς είναι να περνάς κάθε διάλειμμα μέσα.. γιατί έξω είναι χειρότερα..

πώς είναι να κλείνεσαι στα διαλείμματα στις τουαλέτες και να κλαις..

.. να είναι το μοναδικό μέρος όπου νιώθεις ασφάλεια ..

.. γιατί αν είσαι τυχερός, δε θα ακούσεις κανέναν ..

Και σίγουρα, όσοι δεν το έχουν ζήσει, δεν θα καταλάβουν,

πώς είναι να πας σχολική εκδρομή.. όπου όλα γίνονται χειρότερα..

Όχι.

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα..

Γιατί ο κόσμος δεν έχει ενσυναίσθηση..

Δεν νοιάζεται..

Και δεν έχει όρια..

«Χιούμορ»..

«Πλάκα»..

Όσοι σου κάνουν τη ζωή πατίνι στο σχολείο, αυτά επικαλούνται..

«Μα εμείς κάναμε χαβαλέ»..

Και ας σε τραυματίζουν..

Μεταφορικά..

Ή και κυριολεκτικά..

Εξάλλου, είπαμε..

Είναι πλάκα..

Κάποτε το bullying τελειώνει..

Περνάμε την τάξη.

Τα καταφέρνουμε.

Μένουν μόνο οι άσχημες αναμνήσεις.

Εκεί.

Να σου θυμίζουν όσα (δεν) έζησες..

Άλλες φορές πάλι, το bullying δεν τελειώνει..

Πας πανεπιστήμιο..

Και οι ίδιοι νταήδες είναι εκεί, να ξανακάνουν «πλάκα»..

Και κάποιες φορές, το bullying μπορεί να τελειώσει με το χειρότερο τρόπο..

Έναν ξυλοδαρμό..

Μία αυτοκτονία..

Μία δολοφονία..

Και η λύση, δεν είναι να είσαι σκληρός.

Δεν είναι να είναι δυνατό το θύμα.

Γιατί δεν φταίει το θύμα.

Και κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε επιτέλους το θύμα.

Η λύση είναι να βοηθηθεί το θύμα.

Να βρούνε οι θύτες απέναντί τους ενωμένο ένα ολόκληρο σχολείο.

Λέμε και ξαναλέμε..

Διδάξτε Βέβηλο στα σχολεία.

ΑΥΤΟ έχουν ανάγκη οι καιροί.

ΑΥΤΟ το τραγούδι πρέπει να γίνει σχολικός ύμνος κατά του bullying..

Και υπέρ της αγάπης..

Της ομορφιάς..

Και της αλληλεγγύης..

Δεν είναι ανάγκη να ακούς hip-hop για να ταυτιστείς με αυτό το τραγούδι..

Δεν είναι ανάγκη να  ακούς hip-hop για να έχεις ως στάση ζωής αυτό το τραγούδι..

Μία είναι η ανάγκη..

.. πιο ισχυρή και δυνατή από ποτέ ..

.. να είσαι Άνθρωπος ..