Η Βάρκα

«Είναι παράξενες οι μέρες αυτές» είπα, και είπα να μην επεκταθώ για άλλη μία φορά με κείμενα δεξιά και αριστερά..

Ύστερα όμως νευρίασα..

Νευρίασα και οργίστηκα..

Οργίστηκα και στεναχωρήθηκα..

Γενικότερα, φημίζομαι για την αναισθησία μου..

Και αυτό το ξέρουν όλοι..

Γράφω πολλά πράγματα εκεί που δεν πιάνει μελάνι,

παράλληλα έχω και μια άγνοια κινδύνου..

Και αυτά τα δύο βοηθάνε στο να μην φοβάμαι διάφορες καταστάσεις,

που μπορεί και να έπρεπε εν μέρει..

Αυτές τις μέρες όμως, για κάποιες ώρες, φοβήθηκα..

Φοβήθηκα μήπως αυτό το ψυχάκι, που το λένε ερντογάν,

κάνει κάνα ντου κατά δω..

Και τρέχουμε και δε φτάνουμε..

Και ψάχνουμε βάρκες όλοι μαζί για να φύγουμε..

Και δεν είναι ότι φοβήθηκα για εμένα..

Είναι ότι φοβήθηκα για αγαπημένα πρόσωπα..

Που σε μία ενδεχόμενη επιστράτευση, δυστυχώς θα πήγαιναν εκεί..

[Δυστυχώς..

Θα πήγαιναν να πολεμήσουν για μια «πατρίδα»..

Για ποια «πατρίδα» αλήθεια;

Και γιατί..;

Αυτό όμως είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα..]

Φοβήθηκα λοιπόν για λίγο..

Εν τέλει μου πέρασε..

Και μου πέρασε και γρήγορα..

Δεν είναι ωραίο αίσθημα ο φόβος..

Διαπίστωσα όμως κάτι..

Ο φόβος δεν σε κάνει να μισείς κανέναν..

Όσο φοβόμουν και σκεφτόμουν διάφορα αρνητικά,

τόσο έλεγα «μα αυτοί οι άνθρωποι είναι εκεί σαν τα ζώα και περιμένουν να πεθάνουν..»

Ούτε για μία στιγμή δεν ευχήθηκα κάτι κακό γι’ αυτούς..

Ούτε για μία στιγμή δεν είπα (έστω από μέσα μου): «ΝΑ ΠΑΝΕ ΌΛΟΙ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥΣ!!»..

Γιατί..;

Γιατί κανένας φόβος δε σε κάνει ποτέ να ξεχνάς ότι είσαι Άνθρωπος..

(Αν είσαι..

Γιατί δεν είναι όλοι)..

Και όσο τα σκεφτόμουν αυτά, γύριζε στο κεφάλι μου και ο στίχος:

«Δεν είμαι άνθρωπος του μίσους. Με ενδιαφέρει η αλληλεγγύη, η κατανόηση το ήθος..»

(https://www.youtube.com/watch?v=BYzlNuV2h_E )

Έχοντας διώξει λοιπόν τον φόβο, παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα δεξιά και αριστερά..

Και έπεσα πάνω σε ένα βιντεάκι που με εξόργισε..

Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να έχει ευχηθεί για άνθρωπο

να πεθάνει με βίαιο και αργό τρόπο..

Γι’ αυτόν όμως το ευχήθηκα..

Εν ολίγοις το βιντεάκι (το οποίο έχει παίξει πάρα πολύ) δείχνει μία βάρκα με κόσμο..

Τα περισσότερα μέσα είναι παιδιά..

Και γυναίκες..

Και προσπαθεί να πιάσει λιμάνι..

Και είναι ένας παπάρας σκατάνθρωπος στην αποβάθρα,

που βλέποντας μία έγκυο γυναίκα ωρύεται:

«Να μην ήσουν γκαστρωμένη μωρή. Κουνέλες.

Ξεκωλιάρα. Είσαι γκαστρωμένη, στ’ αρχίδια μας!

Εμείς σε γαμήσαμε..;»

Και αλήθεια, δεν έχω εξοργιστεί τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό.

Διαβάζω και βλέπω πολλά.

Αλλά αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αυτό και οι γύρω του.

Που γελούσαν.

Που τους φάνηκε τόσο γαμημένα αστείο αυτό που είπε ένας ΜΑΛΑΚΑΣ.

Ένας ΜΑΛΑΚΑΣ που αν ήμασταν Άνθρωποι θα τον βάζαμε σε μια βάρκα.

Και θα τον αφήναμε να πάει όπου τον βγάλει το κύμα.

Και αυτόν και όσους γελούσαν με αυτά που έλεγε.

Θα τον βάζαμε Φλεβάρη μήνα σε μια βάρκα

και αν τον αγαπούσε ο θεός ας τον έσωζε.

Στη θέση του (και στο σπίτι του) θα βάζαμε μια οικογένεια ανθρώπων που σώθηκε.

Ιδανικά αυτή τη «σκύλα που γκαστρώθηκε»..

Και έβλεπα το βίντεο.

Ξανά και ξανά.

Και έλεγα από μέσα μου ότι «δεν παίζει ρε φίλε αυτό που βλέπεις, όχι, είναι ιδέα σου..»

Δεν ήταν όμως ιδέα μου.

Έγινε.

Έγινε από κάποιον, ο οποίο κατά πάσα πιθανότητα, είναι «καλός χριστιανός»..

Και ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα, χθες ξεκίνησε να νηστεύει..

Και πάει στην εκκλησία..

Και μεταλαμβάνει..

Και κάνει σταυρό..

Ξέρετε, εκείνον τον μεγάλο τον σταυρό..

Που τους χωράει όλους..

Αρκεί να μην είναι πρόσφυγες, γκέι, μετανάστες, «λαθροπίθηκοι», έγκυες, γυναίκες και τα σχετικά.

Αυτός κάνει το σταυρό του και πάει και κοιμάται ήσυχος.

Γιατί αυτός τον κάνει, άλλοι τον κουβαλάνε.

Γιατί το να κουβαλάς τα παιδιά σου στη βάρκα μέχρι εδώ, σταυρός είναι.

Και μάλιστα μεγάλος.

Έγινε λοιπόν..

Και έγινε από κάποιον που κατά πάσα πιθανότητα είναι και κατά των εκτρώσεων..

Το «αγέννητο παιδί» πρέπει να προστατευτεί.

ΑΡΚΕΙ να είναι (α) ελληνάκι, (β) στην ελλάδα, (γ) στη στεριά, όχι σε καμια βάρκα..

Και ναι, οργίστηκα.

Και ναι, ευχήθηκα γι’ αυτόν τα χειρότερα.

Τα πολύ χειρότερα όμως.

Χωρίς γιατί και πώς.

ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ.

Γιατί δεν χωράει εδώ.

Γιατί κάποιος με τέτοιο μίσος μέσα του μόνο επικίνδυνος μπορεί να είναι.

Και για να κλείνουμε σιγά σιγά..

Μιλάμε για ανθρώπους..

Μιλάμε για ψυχές στοιβαγμένες στα σύνορα..

Ψυχές στοιβαγμένες στα camps..

Μιλάμε για παιδιά κυρίως..

Και μιλάμε για όλα αυτά χωρίς να αντιλαμβανόμαστε

ότι είμαστε στην ίδια μοίρα με αυτούς τους ανθρώπους..

Στη θέση τους θα μπορούσαμε να είμαστε..

Στη θέση τους ήμασταν..

Δεν γίνεται να ξεχάσαμε.

Δεν γίνεται να ξεχάσαμε ότι οι παππούδες μας ήταν πρόσφυγες

(ναι, χωρίς χαρτιά, χωρίς πατρίδα, χωρίς ελπίδα)..

Δεν γίνεται να ξεχάσαμε ότι οι γονείς μας ήταν μετανάστες..

(πάλι χωρίς χαρτιά πολλοί, πάλι χωρίς πατρίδα, πάλι χωρίς ελπίδα)..

Μια ζωή οι έλληνες έφευγαν..

Για ένα καλύτερο αύριο..
Για ένα καλύτερο σήμερα..

Μια ζωή..

Και δεν ήταν παναγίες εκεί που πήγαιναν..

(Αλλά ποιος τα θυμάται αυτά,

ποιος τα διαβάζει..;)

Δεν γίνεται να είμαστε ρατσιστές.

Ειδικά με ανθρώπους που δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.

ΝΑΙ, Ο ΠΑΠΑΡΑΣ ΕΙΠΑΜΕ. ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΒΑΡΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ.

Οι άνθρωποι όμως οι άλλοι, δε μας φταίνε σε τίποτα.

Ανοιχτά σύνορα θέλουν.

Ούτε να μας εξισλαμίσουν, ούτε τίποτα.

Να φύγουν θέλουν.

Όσο πιο μακριά γίνεται..

Και να μην ξαναγυρίσουν..

Αυτό θέλουν..

Και αυτή τη στιγμή είναι άνθρωποι που δεν έχουνε τίποτα..

Δεν έχουνε χαρτιά..

Δεν έχουνε πατρίδα..

Δεν έχουνε ελπίδα..

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: εκεί που ήθελα να καταλήξω, είναι ότι το μίσος δεν έχει σχέση με τον φόβο.

Αν είσαι ένας γαμημένος μισάνθρωπος, ο φόβος δεν είναι άλλοθι.

Το μίσος είναι επικίνδυνο πράγμα..

Και αφήνω και αυτό εδώ:

(https://www.youtube.com/watch?v=RFzVjlzqKDA )

«Είναι το μίσος παράξενα φτιαγμένο,

αχόρταγο κομπλεξικό και ξυρισμένο..

[…]

έχει επίσημη καρέκλα σε πολεμικές εντάσεις..

Και τιμά ιδιαιτέρως τις παρελάσεις..

Βαθιά θρησκευόμενο, δηλαδή στείρο

Με το σταυρό στο χέρι και ευχές από τον κλήρο

Γαλουχήθηκε ναζιστικά και αζήμια

Και δεν χάνει συγκεντρώσεις για τα Ίμια

Είναι το μίσος που συναντάμε στους ανθρώπους

Σέρνεται ύπουλα και πάντα βρίσκει τρόπους

Ανεβαίνει αγκαλιά με πολιτικούς δυνάστες

Και σκοτώνει μουσικούς και μετανάστες..»

Υ.Γ.2: Για όσους θέλουν να λέγονται Άνθρωποι..

Ο Λειβαδίτης ένα φεγγάρι φορέθηκε πολύ..

Πολύ από διάφορους που απλά τον αναπαρήγαγαν χωρίς να καταλαβαίνουν..

Εδώ όμως, ταιριάζει..

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα

ματώσουν απ’ τις φωνές

το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω.

[…]

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

[…]

Δεν έχεις καιρό

δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.»