"Αναξιότιμε βιαστή μου..."

Το κείμενο από αγαπημένη φίλη,

που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της..

TW: βιασμός, σεξουαλική παρενόχληση 

Αναξιότιμε βιαστή μου,

Σου γράφω αυτό το κείμενο για να φρεσκάρω τη μνήμη σου… τώρα που κάθεσαι, λογικά με τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου και βλέπεις ειδήσεις για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς και ίσως παίρνεις και το μέρος των θυμάτων. Σου γράφω, 12 χρόνια μετά, 2 χρόνια αφού, επιτέλους, κατάφερα να ονοματίσω σωστά αυτό που μου έκανες. Με βίασες.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Μου πήρε όμως 10 χρόνια να πω ότι αυτός με βίασε. Γιατί εγώ σε ήθελα πολύ και δεν γίνεται να σε βιάσει κάποιος που θες. Γιατί κάναμε σεξ έτσι κι αλλιώς, εσύ απλά ήθελες κι από πίσω. Γιατί ήμουν μικρή κι ήταν δεδομένο ότι κάποιος θα βρεθεί να με εκμεταλλευτεί, τι ήθελα μικρό κορίτσι να πηδιέμαι; Γιατί ήσουν οξύθυμος και προφανώς σε εξόργισε που μίλησα για εμάς στον αδερφό σου, για να με αφήσει ήσυχη, να σταματήσει να με παρενοχλεί. Γιατί αν δεν ήθελα ας σηκωνόμουν να φύγω, κι ας με έσφιγγες από τον λαιμό βρίζοντάς με. Γιατί είχα έρθει σπίτι σου άρα τα ‘θελα και τα ‘παθα, άλλωστε ο βιασμός γίνεται μόνο από αγνώστους στον δρόμο. Γιατί με έκανες να πιστέψω ότι το άξιζα, ότι έπρεπε να τιμωρηθώ. Γιατί μετά σε συγχώρησα, άρα εγώ ήμουν η ηλίθια. Γιατί ήταν επόμενο να συμβεί με εσένα που έμπλεξα. Γιατί όλοι μου έλεγαν πως είσαι μαλάκας, κανένας όμως πως με βίασες, όλοι μου έλεγαν πως θα έπρεπε να το περιμένω.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Ούτε στις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου. Ούτε όταν αγάπησα πραγματικά. Και τότε, σαν φάντασμα ερχόσουν στο δωμάτιό μας μέχρι που έβαλα τα κλάματα, μάζεψα όση δύναμη είχα και του είπα «δες, αυτός είναι ο βιαστής μου», με φόβο μήπως αηδιάσει μαζί μου όσο είχα αηδιάσει κι εγώ. Μου πήρε χρόνια να πω ότι όποιος «ξενερώσει» μαζί μου γι’ αυτό, είναι εν δυνάμει εσύ και πρέπει να τρέξω μακριά. Και έκανα πολύ σεξ, πάρα πολύ. Κι έγινα υποτακτική, για να ανακατασκευάσω το βίωμά μου και να νιώσω ότι αυτή τη φορά συναινώ σε αυτό. Κι έγινα κυριαρχική, για να νιώσω ότι έχω τον έλεγχο σε ένα ανδρικό σώμα όπως είχες εσύ στο δικό μου. Κι ήταν όμορφα, ήταν πολύ όμορφα, όλες τις φορές που είπα σταμάτα και σταμάτησε, όλες τις φορές που ρωτούσα τους υποτακτικούς μου «να συνεχίσω»; Κι όταν κάποιος με ρώτησε 3 φορές αν είμαι εντάξει να χύσει μέσα μου, ήταν όμορφα, έγινα άλλη, όχι εκείνο το αδύναμο 15χρονο κορίτσι. Κι αν αναρωτιέσαι «αφού ήταν τόσο τραυματικό πώς κάνεις σεξ κανονικά;», τώρα την πήρες την απάντησή σου; Κάνω σεξ κανονικά για να γράψω ξανά την ιστορία μου. Για να σταματήσω να είμαι το αβοήθητο κορίτσι, για να είμαι η γυναίκα που κάνει σεξ με όποιον θέλει, όποτε θέλει, όσο θέλει. Για να γράψω ξανά την ιστορία μου. Και πλέον, δεν μπορώ όταν μας λέτε θύματα. Δεν είμαι θύμα. Επιζήσασα είμαι.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Θα σου ακούγεται κλισέ. Είναι κλισέ ένα 15χρονο κορίτσι, χτυπημένο, τρομαγμένο, σοκαρισμένο, μες στα κλάματα, με αφόρητους πόνους που φεύγει σκαστά από το σπίτι σου; Το είχες κάνει και σε άλλες; Είναι κλισέ το σφίξιμο κάθε φορά που ακούω για ακόμη μία αδερφή μου που βιάστηκε; Ο πόνος που νιώθω ακόμη από τα χέρια σου στον λαιμό, τα μπράτσα μου; Ο πόνος από το πέος σου που ένιωθα σαν μαχαίρι και παρέλυσε όλο μου το σώμα; Είναι κλισέ να πηδάς ένα κορίτσι μέσα στα κλάματα, μουδιασμένο, να σου λέει «σταμάτα σε παρακαλώ» με όση δύναμη του έχει απομείνει ώσπου να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη από το χέρι σου στο λαιμό του. Και να περιμένει απλά να τελειώσει ή να εύχεται, αν κρατήσει λίγο παραπάνω, να πεθάνει εκείνη τη στιγμή. Είναι κλισέ;

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Το θυμήθηκα τώρα που γύρισα στον τόπο του εγκλήματός σου και κάθε φορά που σε βλέπω ξεχειλίζω από οργή. Και χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Που βλέπω τη γυναίκα και τα παιδιά σου και εξοργίζομαι που εσύ συνέχισες τη ζωή σου κανονικά. Κι αναρωτιέμαι, κατάλαβες ποτέ τι μου έκανες; Και κρατιέμαι να μην τρέξω να σε χτυπήσω και να σου πω ΜΕ ΒΙΑΣΕΣ! Ακόμη δουλεύω τις πληγές μου, ακόμη βρίσκω τραύματα όταν αφήνω κάποιον να μ’ αγγίξει, όταν απλώνω το χέρι σε έναν έρωτα, βλέπω τα χέρια σου γαντζωμένα στον καρπό μου. Μα πλέον δεν έχω τα χέρια σου στον λαιμό μου, τα έσκισα όταν μπόρεσα επιτέλους να αρθρώσω «Με βίασες». Είμαι εγώ η δυνατή. Κάθε μου τραύμα είναι και μια αδυναμία σου. Κάθε μου τραύμα είναι η ιστορία μου. Εγώ είμαι η δυνατή που επιβίωσα από εσένα και μπορώ να αγαπήσω, ακόμη κι αν ακόμη φοβάμαι. Επέζησα, σηκώθηκα, είμαι δυνατή και κάθε αδερφή μου είναι, απλά ίσως δεν το έχει καταλάβει ακόμη. Κι είμαστε, δυστυχώς, πολλές, σοκαριστικά, εξοργιστικά, αβάσταχτα πολλές. Μα είμαστε εδώ, σιωπηλές ή όχι, είμαστε εδώ, ζωντανές και νεκρές και δείχνουμε κάθε μέρα τη δύναμή μας στον σάπιο κόσμο που μας φτιάξατε.

Με μίσος και οργή,
Η επιζήσασα του βιασμού σου.

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Αγαπημένη.. 
Εγώ δεν ξερω τι να πω
και δεν θέλω να σχολιάσω κάτι.. 

Σε ένα πράγμα θα σταθώ, γιατί δεν θέλω να επισκιάσω το κείμενό σου.. 

Πόσες πολλές είμαστε..; 

Πόσες τρομακτικά πολλές είμαστε..; 

Πόσες "καινούριες" προστίθενται κάθε μέρα..;

Ψάχνω απεγνωσμένα αυτή τη στιγμή να σκεφτώ κάποια γυναίκα από τον κύκλο μου,

που να μην είναι επιζήσασα..

Και με μια πρώτη σκέψη, δεν μπορώ να βρω.. 

Για κλείσιμο, θα αφήσω αυτό..

Σ' αγαπάω πολύ ♥️♥️

Η (κάθε) Σοφία

Και όντως, ψάχνω εδώ και λίγη ώρα τι να γράψω..

Και από τη μία δεν έχω λόγια, από την άλλη δεν ξέρω και από πού να πρωτοαρχίσω.

 

Μια γυναίκα βιάστηκε.

ΌΧΙ.

Κάποιος βίασε μια γυναίκα.

Και για μια ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία βρήκε τρόπο να ξεράσει τη σαπίλα της.

Να βάλουμε δυο πράγματα στη σειρά.

Η συναίνεση δεν είναι «σεξυ» ή «κουλ» ή «καυλωτική».

Η συναίνεση είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.

Όπως λεει και ο ρίγας,

μάθαμε ως λαός να γιορτάζουμε ένα παροιμιώδες ηρωικό «ΌΧΙ»,

που στην πράξη δεν ξέρουμε τι σημαίνει.

Που η συναίνεση μας μοιάζει μακρινή έννοια.

Σχεδόν άγνωστη για πολλούς.

 

Στην ελλάδα του 2021 μια γυναίκα μιλάει για το βιασμό της.

Για τη σεξουαλική της παρενόχληση.

Και μια κοινωνία βρίσκει άμεσους ή έμμεσους τρόπους να την κατηγορήσει.

Μακράν όμως το πιο εμετικό είναι το

«αν μιλούσε νωρίτερα, θα είχε σώσει και άλλα κορίτσια»..

Παιδιά.

ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟ ΘΥΜΑ.

Λες και φταίει το θύμα που κάποιο σκουπίδι βίασε και άλλα θύματα.

Καμία αλληλεγγύη δεν δείχνουν τέτοια σχόλια.

Και μας κάνουν να ξερνάμε.

Μας κάνουν να νιώθουμε βρώμικες κάθε φορά που κάποιος απλώνει τα χέρια του πάνω μας.

Μας κάνουν να φοβόμαστε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω.

Ακούω και διαβάζω τόσα.

Για κορίτσια που ντύνονται «προκλητικά».

Για κορίτσια που «προκαλούν» με τη στάση τους.

Για κορίτσια που «παίζουν τους άντρες»..

Και θα κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια να το πω:

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ

ΝΑ ΞΕΠΛΕΝΕΤΕ

ΒΙΑΣΤΕΣ.

Τόσο γαμημένα απλό.

 

Μπορώ να γαμιέμαι με όσους θέλω.

Να βγαίνω έξω χωρίς βρακί.

Και να πίνω τον κώλο μου.

Να φλερτάρω με όποιον μου καυλώσει.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΗΔΗΧΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

Το «ΟΧΙ» είναι «ΟΧΙ».

Και ο βιασμός είναι βιασμός.

Η μόνη αιτία του είναι ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ.

 

Όταν μια γυναίκα κακοποιείται σεξουαλικά, δεν φταίει.

Όποια και αν ήταν η συμπεριφορά της, δεν φταίει.

Η κάθε σοφία δεν έχει μερίδιο ευθύνης.

Και σίγουρα το κάθε σκουπίδι δεν έχει λόγο σε ό, τι της συνέβη.

 

Είναι απίστευτο το πώς εμείς οι ίδιες δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε ούτε για την παρενόχλησή μας ΌΠΩΣ και ΟΤΑΝ γουστάρουμε.

Βλέπω σχόλια που κατηγορούν τη σοφία για το ότι άργησε να μιλήσει.

«Το ξέχασε 20 χρόνια και το θυμήθηκε τώρα;»

ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ.

Δεν το ξέχασε ποτέ.

Πιθανότατα το σκέφτεται κάθε βράδυ.

Τόσο η σοφία όσο και η κάθε σοφία.

«Γιατί δεν λέει όνομα αν είναι αλήθεια;;»

«Οκει αλλά δεν ακούσαμε και την άποψη του, μπορεί να του κουνήθηκε»..

«Ναι αλλά ξέρεις πόσες αθλήτριες ντύνονται προκλητικά για να ξελογιάσουν τους παραγοντες;»

Ε Μ Ε Τ Ο Σ.

Αγνός, αθώος εμετός.

 

Έχουμε πήξει στους κυρ-παντελίδες και στις κυρά κατίνες

που φορτωμένοι από τα σκατά στα οποία είναι πνιγμένοι τόσα χρόνια,

ξεπλένουν συμπεριφορές.

Οι βιαστές μας δεν είναι άγνωστοι.

Οι βιαστές μας είναι οι φίλοι μας, οι αδερφοί μας, οι πατεραδες μας, οι δασκάλοι μας.

Οι βιαστές μας είναι οι σύντροφοί μας, οι καθηγητές μας, οι προπονητές μας, οι παππούδες μας, οι παπάδες μας.

Ή ακόμα χειρότερα είναι οι γιατροί μας, οι δικηγόροι μας, οι ψυχολόγοι μας, οι γείτονές μας.

«Άνθρωποι» «υπεράνω πάσης υποψίας».

«Οικογενειάρχες»

«Ήσυχοι, που δεν έχουν δώσει δικαιώματα».

Είναι αυτοί που θα μας ρωτήσουν τι φορούσαμε.

Που θα μας κάνουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση όταν μιλήσουμε.

Αυτοί που δεν είχαν δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στους γύρω τους.

Και που κανείς δεν θα πιστέψει ότι ήταν αυτοί.

 

Βγάλτε λοιπόν επιτέλους το σκασμό.

Γιατί είστε ο λόγος που κάποιο θύμα βιασμού δεν μιλάει.

Είστε ο λόγος που οι βιαστές βρίσκουν πάτημα.

Κανείς δε ζήτησε τη γαμημένη γνώμη σας.

Κυρίως όταν τη λέτε χωρίς ντροπή.

Κάθε φορά που αμολάτε τη μαλακία σας,

ένα θύμα σιωπά.

Και ίσως μια μέρα το θύμα να είστε εσείς.

Και όταν κάποιοι θα καλύπτουν τον βιαστή σας, 

ίσως μάθετε με τον χειρότερο τρόπο τι απότοκα δημιουργεί η συμπεριφορά σας.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Η (κάθε) σοφία, δε θέλει την άποψή μας.

Την αλληλεγγύη μας θέλει. 

Θέλει να γίνουμε όλ@ μαζί η γροθιά που θα καρφωθεί στο στομάχι και στα δόντια κάθε βιαστή. 

Και ήρθε η ώρα να διαλέξεις με ποιο μέρος θα είσαι.

Τώρα.

Υ.Γ.2: Για τυχόν απορίες, για ενημέρωση, για σκέψη,

το παρακάτω βίντεο τα ξεκαθαρίζει άψογα.

( https://www.youtube.com/watch?v=pZwvrxVavnQ&ab_channel=ThamesValleyPolice )

Dick Pics

Πριν καμια βδομάδα μιλούσα με έναν φίλο..

Από μια πόλη κάπου εδώ παραέξω..

Που δεν πάω πολύ συχνά..

Μικρή σημασία έχει..

Με το παιδί μιλάμε πολύ..

Γελάμε πολύ..

Καυλαντίζουμε και λίγο άμα λάχει..

Και εκείνο το βράδυ κάναμε μία από τα ίδια..

Λίγο τα νέα μας..

Λίγο γέλιο..

Λίγη καυλάντα..

Και ξαφνικά, από το πουθενά, τσαααααακ, σκάει φωτό η πούτσα του..

Παναγίες;

Άλλα «ιερά και όσια»..;

Τι να πρωτοθυμηθώ;

Όσοι με ξέρουν, ξέρουν πώς είμαι άμα αρχίσω..

Δεν σταματάω με τίποτα..

Μέχρι που ο άνθρωπος ένιωσε άβολα..

Δεν μου αρέσει να κάνω κόσμο να νιώθει άβολα..

ΑΛΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ!!

Και αλήθεια, τι σκέφτεστε με τις dickpics..?

Βασικά.. ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ;

Υπάρχει μυαλό για να «σκεφτείτε» κάτι εκείνη τη στιγμή;

Και αν ναι, τι είναι αυτό το κάτι..;

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι…

Υπάρχει το «ζητάω μια dickpic για κάποιο λόγο»..

Και όλα οκέι!

Υπάρχει και το «πετάω την πούτσα μου σε ράντομ μήνυμα, απροειδοποίητα»..

ΡΕ ΦΙΛΕ.

Ποτέ (ποτέ όμως) δεν καύλωσε καμία έτσι.

Με ράντομ πούτσα στα μηνύματά της!

ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ!

Και στην τελική..

ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΤΗ ΖΗΤΗΣΕ;;;

Δεν αντιλαμβάνεσαι εκείνη την ώρα ότι παραβιάζεις τη συναίνεσή μου;

Σε τι διαφέρεις αλήθεια από έναν επιδειξία στο δρόμο;

Και γιατί να μην διώκεσαι με τον ίδιο τρόπο..;

Και απ’ ότι μαθαίνω, σοβαρά τώρα, έχει ξεφύγει η ιστορία με τις πούτσες στα μηνύματα.

ΤΙΣ ΡΑΝΤΟΜ.

ΤΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ.

Τις «θέλω να σου δείξω το κρέας μου γιατί μάλλον δεν έχεις ξαναδεί»..

Τις «πωωω κοίτα τι περήφανος είμαι για την πούτσα μου»..

Και απ’ όσο γνωρίζω, οι περισσότερες dickpics έρχονται από αγνώστους.

ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΡΕ ΦΙΛΕ!

«ΓΥΑ Σοθ  ΚοόΚΛΑ ΤΥ ΚΆΝΕΙς» συνοδευόμενο από πούτσα!

Μαλάκες σοβαρευτείτε!

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΑΜΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΕΤΣΙ!

Και ΔΕΝ ΘΑ ΓΑΜΗΣΕΙΣ!

Έχουμε ξαναδεί πούτσα.

Και πιθανώς καλύτερη!

Δε θα έρθει καμία με το μουνί της μούσκεμα επειδή είδε το καβλί σου να πετάγεται απροειδοποίητα.

.. με τον φίλο μου το λύσαμε ..

.. άκουσε τις παναγίες του ..

.. με ξενέρωσε ..

.. ένιωσε άσχημα ..

Και ελπίζω να έβαλε μυαλό, γιατί αν όχι, ειλικρινά την επόμενη φορά θα γίνουν χειρότερα ^^

Το θέμα όμως δεν είναι εκεί.

Το θέμα είναι στους «αγνώστους» που στέλνουν παρόμοια.

Μπλοκ παιδιά!

ΜΠΛΟΚ.

ΑΑΑΑΑ … και ένα καλό exposure!

Όταν ο άλλος δε σέβεται την ιδιωτικότητά σου..

Και όταν δεν περιμένει τη συναίνεσή σου..

ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΚΘΕΣΕΙΣ!

Είχα διαβάσει κάποτε για μία κοπέλα στην αμερική:

της έστειλε ράντομ παλιός συμμαθητής της την πούτσα του..

και η θεά έστειλε τις φωτογραφίες στη γιαγιά του..

ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ!!

Ειλικρινά, ΠΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ.

Έκθεση παιδιά!

Όπως σας έφερε αυτός σε δύσκολη θέση, να τον φέρετε και εσείς!

Και όπως δε σας σεβάστηκε, δεν υπάρχει λόγος να τον σεβαστείτε!

Έκθεση.

Σε γονείς.

Σε γιαγιάδες.

Σε φίλους.

Σε εργοδότες.

Σε συναδέλφους.

Σε σχέσεις.

ΌΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΡΕΙΤΕ!

Διότι μερικοί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΥΑΛΟ.

ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΈΝΑ ΚΕΦΑΛΙ.

Και δυστυχώς έχουν ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΕΦΑΛΙ.

Και δεν προσπαθούν καν να το κρύψουν!!

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com