Περί γάμου ο λόγος

Εγώ πάλι (που έχω καιρό να γράψω εδώ),

δεν καταλαβαίνω βασικά πράγματα στην όλη φάση με τους γάμους ανθρώπων του ίδιου φύλου.

Π.χ. το πρώτο που δεν καταλαβαίνω είναι

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΨΗ ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕΜΙΑΝΗ.

Θα μου πεις «δημοκρατία έχουμε, θα έχουμε άποψη».

Χμμ.. ή και όχι..

Δηλαδή, αν το επιχείρημά σου για να έχεις άποψη είναι το «Δημοκρατία έχουμε», να σε ενημερώσω από

το κοντρόλ ότι δημοκρατία σημαίνει και ισότητα απέναντι στον νόμο..

Και μιλώντας για ισότητα απέναντι στο νόμο και δημοκρατία,

να πούμε ότι αυτά τα ζευγάρια ΔΕΝ αντιμετωπίζονται με την ισότητα αυτή.

Δηλαδή κάπου αν θες δημοκρατία, να υποστείς και τις συνέπειες.

Δεν σταματάει η δημοκρατία στο «λεω τη γνώμη μου».

Όχι ότι μας συμφέρει παιδιά, δείτε το λίγο.

Βγαίνει κάθε κυρπαντελής (σις, στρέιτ, παντρεμένος με την κυρακατίνα από τον 3 ο )

και μας λέει ότι «αντιβαίνει στη φύση αυτό το πράγμα».

Παιδιά.

ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ.

Γιατί κάθε φορά που βάζετε καποτούλα (πολύ καλά κάνετε κατά τη γνώμη μου, κρίμα να αναπαραχθείτε),

«αντιβαίνετε στη φύση».

Κάθε φορά που κάνετε στοματικό σεξ, επίσης αντιβαίνετε στη φύση.

Κάθε φορά που πάτε για εξωσωματική αντιβαίνετε στη φύση.

Βασικά, η φύση θα σας προκαλέσει χολή, σκολικοειδήτιδα, πέτρα στα νεφρά και ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ,

δεν θα ζήσετε με την φύση.

Οπότε μήπως να σκεφτούμε λίγο και αυτό με την φύση;

Γιατί παράλληλα, η φύση διαμορφώνει τη σεξουαλικότητα.

Οι στρέιτ («φυσιολογικοί» - αηδιάζω με την έκφραση αυτή) γονείς, γενούν μη στρέιτ παιδιά.

Οπότε γενικά, χωλαίνει και το επιχείρημα της φύσης ρε φίλε.

Χαλάει το αφήγημα από παντού.

Δεν σας παίρνει ούτε αυτό.

Και για να περάσω και στο θέμα μου.

Γενικά μιλώντας δεν είναι υποχρεωτικό όλ@ να έχουμε γνώμη για όλα.

Τύπου, δεν θα περπατάτε μια μέρα αμέριμνοι στο δρόμο και τσουυυυυπ θα έρθουν να σας παντρέψουν

με έναν γκέι.

Θα σας ρωτήσουν πιο πριν.

(όχι όπως κάποτε – ή μπορεί και σήμερα ακόμα – που παντρεύουν κάτι κοπελίτσες με το ζόρι..

σε στρέιτ γάμους, ναι;)

Ούτε θα έρθει ΚΑΝΕΝΑΣ να σας φέρει με το ζόρι ένα παιδί Α ΝΑ ΠΑΡΤΟ, ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ

(επίσης ξέρω πολλές στρέιτ οικογένειες που «έτυχε» και «υποχρεώθηκαν» one way or an other).

Ήρεμα.

Δεν θέλετε να παντρευτείτε άτομο του ίδιου φύλου;

ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΤΕ.

Και βασικά μην μιλάτε.

Ας ακούσουμε ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τα άτομα που ΤΑ ΑΦΟΡΑ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

Τα άτομα που τα αφορά να παντρευτούν και να τεκνοθετήσουν.

Ή που απλά τα αφορά να θεμελιωθούν τα ίδια και βασικά ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες εντός

της χώρας.

Το τι γελοιότητα κυκλοφορεί εκεί έξω, είναι οριακά απαράδεκτη.

«Αυτά τα παιδιά με τις δύο μαμάδες θα τρώνε μπούλινγκ στα σχολεία».

ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ;;;;

Ποιος θα είναι ο θύτης;

Θα επιτρέψεις (και θα δικαιολογήσεις) το παιδί ΣΟΥ (από την «κανονική» οικογένεια), να είναι θύτης;

Και εν συνεχεία, θεωρείς ότι θα αφήσουμε τα παιδιά μας (θετά ή όχι) να φάνε το ίδιο γαμημένο

μπούλινγκ που φάγαμε εμείς;

Όντως τώρα;

Βασικό IQ παιδιά. Όχι παραπάνω.

Μαζευτείτε γιατί εκτείθεστε και γιατί η ομοφοβία (μαζί με την μαλακία) τυφλώνει.

Αν αντί για ευτυχισμένες πολύχρωμες οικογένειες, βλέπετε εχθρούς και συνομωσίες, έχετε θεματάκι.

Σοβαρό θεματάκι.

Και κάπου κούρασε και η ομοφοβία και η ετεροκανονικότητά σας.

Κούρασε το μίσος σας για το διαφορετικό.

Κούρασε η μικροαστική σας άποψη.

Και πάνω απ’ όλα κούρασε η αμάθειά σας.

Γιατί η αμάθεια και το μίσος για το διαφορετικό κατέληξαν στις ομοφοβικές επιθέσεις.

Η μικροαστική σας άποψη καταπίεσε νέα παιδιά,

οδηγώντας τα μέχρι και στην αυτοκτονία επειδή «ήταν διαφορετικά».

Η γαμημένη ομοφοβία σας καταδικάζει ανθρώπους να ζουν ως «λιγότερο ίσοι» από άλλους, σαν να

είμαστε σε οργουελικό σύμπαν.

Αν αύριο μεθαύριο βγει μια νομοθεσία που απαγορεύει ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ τους στρέιτ γάμους, θα είστε όλοι

στα κάγκελα για να διεκδικήσετε το δικαίωμά σας αυτό.

Γιατί;

Τι παραπάνω (δεν) έχετε από τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους γύρω σας;

Τι σας κάνει καλύτερους;

Και στην τελική ποιος και με τι κριτήρια το αποφάσισε αυτό;

Καθίστε λίγο ένα βήμα πίσω.

Σκεφτείτε.

Αναλογιστείτε τα πράγματα.

Και μετά αγκαλιάστε τη διαφορετικότητα που υπάρχει γύρω σας.

Γιατί χωρίς χρώματα, η ζωή είναι μόνο ένα μουντό, μίζερο γκρίζο.

Μπορείτε να στείλετε τα δικά σας κείμενα στο greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Όποι@ νομίζει - προτιμάει να βλέπει παιδιά να μεγαλώνουν σε ίδρυμα αντί για οικογένεια, έχει πρόβλημα σοβαρό. 

Και μηδενική γνώση της κατάστασης στα ιδρύματα.

(και μηδενικές ικανότητες να γίνει γονέας. Ασχέτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού).

Υ.Γ.2: Παπαδαριό δεν έπιασα στο στόμα μου όλως παραδόξως μέχρι στιγμής. 

Αλλά λίγο τουμπεκί ρε παιδιά επιτέλους. Δηλαδή..

Είναι αυτό που θες να πιάσεις τον ενοχλητικό τύπο και να του φωνάξεις ένα μεγάλο 

ΣΚΑΣΕ

το οποίο θα ακουστεί μέχρι τα βάθη της κόλασης.

Έλα, κουράσατε. 

Βγάλτε πρώτα τα φορέματα και τα χρυσαφικά, 

σταματήστε να δημιουργείτε δεκαπέντε σκάνδαλα την εβδομάδα,

(σταματήστε λίγο και να τον παίρνετε στα κρυφά)

και επικεντρωθείτε στα της θρησκείας σας.

Εκλογές 2023

(Και ήταν μακρύ το διάστημα της απουσίας, 

αλλά ίσως σιγά σιγά έχει έρθει η ώρα να επανάλθουμε) 

Το κείμενο αυτό ήθελα να το έχω γράψει ήδη από την Κυριακή που μας πέρασε.

Λίγο μετά που βγήκαν τα πρώτα exit polls.

Απλά μου πήρε κάποιες μέρες να συνειδητοποιήσω, τι έχει όντως συμβεί.

Στην αρχή, και βλέποντάς τα, ήμουν σε πλήρη άρνηση.

Αρνιόμουν να δεχτώ ότι «έτσι ψήφισε ο κόσμος».

Αρνιόμουν να δεχτώ ότι «αυτό είναι δημοκρατία».

 

Μέχρι που βγήκαν τα αποτελέσματα.

Και το «ρε μαλάκες, τι ψηφίσατε» της πρώτης τετραετίας,

έγινε «ρε μαλάκες, ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΤΕ».

 

Δεν μπορώ να καταλάβω, τι πάει όντως στραβά με τον νεοέλληνα.

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς υπήρχε κόσμος που ψήφισε αυτά που ψήφισε.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι:

Την ήττα του Σύριζα την θεωρούσα δεδομένη στο κεφάλι μου απ’ την αρχή.

Την νίκη όμως του Μητσοτάκη, ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΠΟΣΟΣΤΟ, την θεωρώ ξεφτίλα ακόμα και τώρα.

 

Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς κάποιος μπόρεσε να ξαναψηφίσει έτσι.

Τι σας άρεσε δηλαδή τα τέσσερα πρώτα χρόνια;

Που χάσαμε ανθρώπους εκτός ΜΕΘ;

Που οι υγειονομικοί έτρωγαν ξύλο μετά τις πανδημίες;

Που έχουμε το πιο ακριβό ρεύμα της ευρώπης;

Που χάσαμε κόσμο στα τέμπη;

Που έμενε κόσμος εκτός πανεπιστημίων;

Τι σας άρεσε;

 

Την πρώτη φορά, το ’19, όταν μας τον φορέσατε με εξίσου «δημοκρατικές διαδικασίες»,

είχατε (ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΧΑΤΕ) ένα μικρό άλλοθι.

«Δεν του δώσατε μια ευκαιρία».

 

Τώρα, μετά από 4 χρόνια φασισμού, δεν έχετε δικαιολογία.

Έχετε ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ.

Και ειλικρινά, περιμένω για τη στιγμή που θα ακούσω να ασκεί την παραμικρή κριτική, κόσμος που τον ψήφισε.

Κόσμος που θεώρησε την Κεραμέως, την Μενδώνη, τον Πέτσα, τον Άδωνι άξιους επανεκλογής.

 

Όχι παιδιά.

Ελάτε τώρα, να γκρινιάξετε αν τολμάτε.

Τολμήστε να διαμαρτυρηθείτε για  το ρεύμα.

Τολμήστε να διαμαρτυρηθείτε για τη βενζίνη.

Για τη θέρμανση.

Για το νερό (που θα ιδιωτικοποιηθεί ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΨΗΦΊΣΕΙ ΚΙΟΛΑΣ).

 

Αυτοί είμαστε.

Ένας λαός όπου ο μέσος ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας παίρνει 800 ευρώ το μήνα.

Και με περηφάνια ψηφίζει ΞΑΝΑ τα ίδια σκατά.

Τα ίδια σκατά που τον έκαναν να ζει με food pass.

Τα ίδια σκατά που τον έκαναν να ζει με fuel pass.

Και στο δεύτερο γύρο, θα τα ξαναψηφίσει.

Γιατί αν μη τι άλλο, τα σκατά πάντα επιπλέουν.

 

Δεν ξέρω πώς πρέπει να κλείσει αυτό το κείμενο.

Σε έναν μήνα ξαναέχουμε εκλογές.

Και σε έναν μήνα, θα έχουμε #κυβέρνηση_τσίρκο ορκισμένη και με «ισχυρή εντολή»

από τον ελληνικό λαό.

Ξέρω όμως ότι για πρώτη φορά, χαίρομαι για όσα παιδιά έφυγαν από αυτή τη χώρα.

Για πρώτη φορά σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να το κάνω και εγώ.

Γιατί η σαπίλα αυτή, δεν αλλάζει και

γιατί το γονίδιο του μαζοχισμού και της σκλαβιάς

(με την κακή έννοια) υπάρχει τόσο βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία αυτή,

που τα πράγματα δεν αλλάζουν.

 

Αυτοί είμαστε.

Αυτά θέλουμε.

Και at the end of the day,

«κάθε λαός παίρνει αυτό που του αξίζει».

Υ.Γ.:

Και αν σε αυτό το blog αντιμετωπίσαμε πολλές φορές την επικαιρότητα με χιούμορ,

ώρες ώρες η απογοήτευση είναι ισχυρότερη.

Στερεύει το χιούμορ, η καλή διάθεση, η αντοχή και η ανοχή, 

όπως ακριβώς στερεύει η ελπίδα, ότι ο τόπος αυτός αξίζει κάτι καλύτερο, 

απ' ότι στην πραγματικότητα αξίζει. 

 

Η χονδροφοβία και οι ρίγες

Και πολλοί ήταν αυτοί που τις τελευταίες μέρες συζήτησαν για τη χοντρή με τις ρίγες.

Οι ρίγες.

Όπως γνωρίζετε (αν δεν γνωρίζετε, λίγο σας ζηλεύω),

τις τελευταίες μέρες βρήκε στο Τικ Τοκ ένας "διάσημος" "χορευτής" 

και ανέβασε ένα βίντεο μιας κοπέλας.

Η κοπέλα διασκέδαζε σε ένα μαγαζί με μια φίλη της

και στο βίντεο ο εν λόγω μισόψυχος σχολιάζει το ντύσιμό της

λέγοντας πως είναι απαράδεκτο ένας άνθρωπος με τόσα κιλά

να φοράει οριζόντιες ρίγες,

τονίζοντας μάλιστα ότι αυτό είναι κάτι που το ξέρει «από μικρός, από την οικογένειά του»..

 

Μετά βέβαια από αυτό, ξεκίνησε ένας μεγάλος χαμός.

Άνθρωποι σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σταμάτησαν να τον ακολουθούνε,

στο Τουίτερ τρένταρε δύο μέρες με αρνητικά σχόλια,

ενώ παράλληλα η εταιρεία με την οποία συνεργαζόταν ανακοίνωσε τη λήξη της συνεργασίας τους.

 

Ας μην σταθούμε στο παράνομο της υπόθεσης,

που βιντεοσκοπείς άνθρωπο παρά τη θέλησή του..

 

Ας σταθούμε στο αηδιαστικό της υπόθεσης..

Με ποιο δικαίωμα ρε ΓΕΛΟΙΕ τύπε, σχολιάζεις το ντύσιμο ενός ανθρώπου…;

Ως τι…;

Με ποιο δικαίωμα διαπομπεύεις μια γυναίκα…;

Αντιλαμβάνεσαι τι ευθύνη φέρεις…;

Αντιλαμβάνεσαι τι μπορεί να είχε συμβεί στην κοπέλα αυτή,

όταν συνειδητοποίησε τι της έχεις κάνει…;

Καταλαβαίνεις τι ζόρι δέχτηκε όταν κόσμος

(ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

ΓΕΛΑΣΕ

και άρχισε να την σχολιάζει δημόσια…;

 

Και για να περάσουμε και στο θέμα μου..

Από πότε είναι έγκλημα το να είσαι χοντρός;

Από πότε είναι κακό το να είσαι χοντρή..;

Και από πότε δίνεται το δικαίωμα σε κάθε

ΑΜΟΡΦΩΤΟ υποκείμενο εκεί έξω,

να σχολιάζει το βάρος σου και να έχει άποψη..;

 

Και προτού πεταχτεί κάνας ληψός να πει «μα μιλάω για το αισθητικό»,

ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ, ΓΑΜΗΣΟΥ,

ΔΕΝ.

ΣΕ ΡΩΤΗΣΕ.

ΚΑΝΕΙΣ.

 

Μου την δίνει ολόκληρη η στάση μιας κοινωνίας.

Από μικρό παιδάκι σου τριβελίζουν το κεφάλι.

«Κοίτα μαγουλάκια» και σε τσιμπάνε λες και είσαι ζελεδάκι.

Μετά στην εφηβεία το πάχος «θα το πάρεις μπόι, μην στεναχωριέσαι»..

Μετά σου λένε ότι «όταν βρεις γκόμενο / γκόμενα, θα αδυνατίσεις»..

Αδυνατίζεις, σε ρωτάνε αν είσαι άρρωστη.

Παχαίνεις, σε ρωτάνε «γιατί πάχυνες».

Λες και ολόκληρη η ύπαρξή σου συνίσταται σε αυτό και μόνο.

 

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι:

για κάθε χονδροφοβικό σχόλιο υπάρχει μία και μόνο θέση:

Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΜΠΟΥ.

Όποιος και αν είναι ο πομπός.

 

Γιατί η χονδροφοβία είναι παντού.

Στην γειτόνισσα,

στον πωλητή,

στη μάνα σου,

στη γιαγιά σου,

στον καθηγητή σου,

στις γνωστές σου,

στις φίλες σου,

στους φίλους σου

στο σύντροφό σου,

ακόμα και στον περιπτερά της γωνίας.

Η χονδροφοβία έχει πολλά άλλοθι:

"Στο λέω εγώ, που είμαι μάνα σου και σε πονάω..."

"Έλα ρε, μια πλάκα κάναμε!!"

"Μα και εσύ, δεν το ράβεις λίγο το ρημάδι σου!!"

"Με τα κιλά που έχεις, δεν μπορώ να σε διαχειριστώ στο κρεβάτι"

 

Σταματήστε λοιπόν να σχολιάζετε το βάρος του κόσμου και βρείτε κάτι ουσιώδες στη μίζερη ζωή σας.

Σταματήστε να «ζυγίζετε» τους ανθρώπους με το μάτι κάθε φορά.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ.

Αλλά κυρίως σταματήστε μια ζωή να ασχολείστε με την εμφάνιση του κόσμου.

Μάθετε μία φορά να βλέπετε το περιεχόμενο.

Αν από την άλλη θεωρείτε ότι μπορείτε να κάνετε σχόλια όπως

«ναι μην κουραστείς και χάσεις κάνα γραμμάριο» ή

«ναι είσαι που είσαι χοντρός, οι ρίγες σε κάνουν τόφαλο» ή

«θα βγεις με τόσο κοντή φούστα; Τα μπούτια σου είναι τεράστια» ή

«είδες τι φορούσε; Την πάχαινε πολύ!!» ή

«Μπικίνι; Μη χειρότερα, υπάρχουν πολύ ωραία ολόσωμα μαγιώ!» και άλλα τέτοια,

τότε guess what: είστε απλά τοξικοί.

Τοξικοί μικροαστοί, χωρίς τρόπους που το μόνο που σας νοιάζει είναι τα σώματα των άλλων.

Και καλύτερα να μην είστε στις ζωές μας, βλάπτετε σοβαρά την ψυχική μας υγεία ;)

 

Υ.Γ.: Μπορεί κάποι@ να μου απαντήσει ειλικρινά;

Γιατί το να σε λένε «χοντρό» / «χοντρή» θα έπρεπε να σε θίγει..;

Έχω πολλά σκουπίδια στο fb που τις τελευταίες μέρες με αποκαλούν έτσι,

θεωρώντας ότι θα πρέπει να θιχτώ or something..

Αν κάποι@ μπορεί να μου απαντήσει, be my guests! ^^

Θα αφήσω εδώ μερικά μηνύματα λατρείας <3 

 

Υ.Γ.2: Θυμάστε πριν λίγο καιρό την κόρη του ιερές που πέθανε,

από ιατρική αμέλεια στην προσπάθειά της να κάνει επέμβαση

για να χάσει βάρος;

Προσέχετε με τα σχόλιά σας.

Αρκετά κρίματα θα έπρεπε να έχετε ήδη, δεν σας παίρνει για παραπάνω.

Just sayin’

 

Υ.Γ.3: Για το αντίστοιχο body-shaming που δέχονται τα αδύνατα άτομα,

θα επανέλθω εκ νέου κάποια στιγμή, το υπόσχομαι <3

Μία Ελπίδα για την Αμάλ

 

«Εδώ ετοιμόγεννες γεννάν στα παραπήγματα

μωρά που μπουσουλάν σε χώματα και λήμματα

παιδιά που μέσα στη σκουριά παθαίνουν τέτανο

θα τα νοιαζόσουνα αν φέραν φωτοστέφανο

[…]

οι νοικοκύρηδες είναι εξοργισμένοι

και θέλουν νάρκες και φράχτες κάνεις μην μπαίνει

και αναρωτιέμαι αν αυτοί οι βολεμένοι

θα ήταν πολιτισμένοι σε σκηνή στην Ειδομένη

[…]

και είναι η αιτία αυτή και εσύ το αποτέλεσμα

γι'αυτού του κόσμου την κατάντια και το ξέπεσμα

λες και δεν νιώσαν προσφυγιά και είναι ειρωνία

Νέα Προποντίδα και νέα Ιωνία..»

Rationalistas – Είναι καλά εκεί που πάμε;

 

 

 

Και κάπως έτσι, η περιβόητη Αμάλ έφτασε και στην ελλάδα..

Η Αμάλ..

Μια κούκλα 3,5 μέτρων σε ύψος που αναπαριστά ένα νεαρό κοριτσάκι, προσφυγάκι..

Προσφυγάκι από τη Συρία που θα διασχίσει 8.000 χιλιόμετρα για να βρει πατρίδα..

Από την τουρκία στην ελλάδα,

την ιταλία, τη γαλλία, την ελβετία,

τη γερμανία, το βέλγιο, το ηνωμένο βασίλειο και ίσως ξεχνάω και ενδιάμεσες χώρες..

 

Δεν ξέρω πώς θα την υποδεχτεί η υπόλοιπη πολιτισμένη δύση.

Ξέρω όμως πώς αρχίζει να την υποδέχεται η όχι και τόσο πολιτισμένη θεσσαλία..

Το ταξίδι στον ελλαδικό χώρο δεν το γνωρίζω ακριβώς..

Αλλά σίγουρα το πρόγραμμα περιελάμβανε και την καλαμπάκα..

Την καλαμπάκα..

Που ζει από τους ξένους, χρόνια τώρα..

Που αν δεν υπήρχαν οι ξένοι να φέρνουν τον τουρισμό, η καλαμπάκα θα είχε ακόμα στάβλους..

Την αγαπάω την καλαμπάκα..

Έχω και φίλους στην καλαμπάκα..

Δεν έχω πρόβλημα με την καλαμπάκα, αρκεί να μην προκαλεί..

 

Και το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρη η τοπική κοινωνία, στην πλειονότητά της τουλάχιστον,

όχι απλά «προκαλεί», αλλά έχει πανικοβληθεί με την έλευση της Αμάλ..

Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο – ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ.

Ειλικρινά, τόσα χρόνια, είχα ξεχάσει τι είναι μισαλλόδοξο και ρατσιστικό παραλήρημα.

Αν θέλετε να δείτε τον ορισμό του, μπορείτε να δείτε εδώ αυτό το κείμενο που ντρέπομαι και να το παραθέσω..

Αλήθεια, πότε αρχίσαμε να έχουμε τόσο μίσος μέσα μας;

Γεννηθήκαμε έτσι;

Ή γίναμε στην πορεία;

Αυτοί οι κατ’ ευφημισμόν άνθρωποι που υπογράφουν αυτό το κείμενο, πώς κοιμούνται τα βράδια;

Πριν λίγες εβδομάδες κάηκε ολόκληρη η βόρεια εύβοια..

Κόσμος έμπαινε σε πλοία και έφευγε, από τη μία στιγμή στην άλλη..

Και αντί να πάρουμε ένα μάθημα για το πόσο γρήγορα μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε τον τόπο μας, εμείς τα βάζουμε με ένα παιδί.

Με πολλά παιδιά.

Με μία κούκλα.

 

Γιατί κινδυνεύει η «χωρα μας»..

Γιατί κινδυνεύει η «θρησκεία μας»…

Γιατί ποτέ δεν ανοίξαμε ένα βιβλίο ιστορίας, πολιτικής, γεωγραφίας.

Γιατί ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε τον άνθρωπο πάνω από το σύμβολο.

Γιατί ποτέ δεν θυμόμαστε ότι ήμασταν πρόσφυγες.

Γιατί ποτέ δεν θυμόμαστε ότι ήμασταν στη θέση κάθε Αμαλ.

 

Και γιατί φοβόμαστε.

Φοβόμαστε ότι «θα έρθουν οι ξένοι και θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας».

ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΡΕ ΜΛΚ.

Τον ορθόδοξο χριστιανικό πολιτισμό, που θέλει κόσμο να μπουσουλάει στα 4 για να προσκυνήσει μια εικόνα που θα κάνει το θαύμα της.

Τον πολιτισμό που θεωρεί ότι ένα λοιμώδες νόσημα δεν κολλάει με την θεία κοινωνία.

Τον πολιτισμό που προσκυνάει παντόφλες και ιερά κόκαλα..

 

Αυτός είναι ο πολιτισμός που θα αλλοιώσει η κάθε Αμάλ.

 

Και για να τελειώνουμε.

Υπάρχουμε και εμείς που θέλουμε την Αμάλ.

Και που θεωρούμε ότι αν όλοι εσείς οι νοικοκυραίοι φύγετε, χωράνε άπειρες Αμάλ.

Με τις οποίες μπορούμε να ζούμε.

Να μαθαίνουμε.

Να αγαπάμε.

Να αγαπιόμαστε.

Να δημιουργούμε.

Να διασκεδάζουμε.

Να μεγαλώνουμε.

Να μεγαλώνουν τα παιδιά μας.

 

Οι μόνοι που δεν χωράτε σε αυτήν την ονειρική ουτοπία είστε εσείς.

Κάθε μισαλλόδοξος χριστιανοταλιμπάν αγράμματος,

που παντού βλέπει σημαίες, έθνη, σταυρούς, θρησκείες.

Κάθε ρατσιστής που ανά τους αιώνες ήθελε εθνική καθαρότητα.

Και την θέλει ακόμα και τώρα.

Μόνο εσείς δεν χωράτε εδώ.

Αν θέλετε εθνική και φυλετική καθαρότητα

(αλήθεια, ποιοι ήταν μωρέ αυτοί που την ήθελαν τελευταία φορά; Δεν θυμάμαι πολύ καλά…),

να την αναζητήσετε ελεύθερα μέσα σε κάποιο πηγάδι.

Έχουν ξεμείνει πολλά.

 

Έχω πει πολλές φορές ότι η πίστη μου στους έλληνες έχει χαθεί.

Και δυστυχώς κάθε μέρα επιβεβαιώνομαι ακόμα και πιο πολύ.

 

Αλλά δεν πειράζει.

Γιατί για κάθε τέτοιο μυαλό, σάπιο,

θα είμαστε απέναντι εμείς.

Έτοιμοι και έτοιμες να υποδεχτούμε την Αμάλ.

Και την κάθε Αμάλ.

Για όσο χρειαστεί.

Με την ελπίδα (αλήθεια, Αμάλ σημαίνει «Ελπίδα») ότι δεν θα χρειαστεί κάποτε να είμαστε στη θέση της.

Με την ελπίδα ότι δε θα χρειαστεί να διασχίσουμε τον κόσμο για να βρούμε ασφαλές μέρος.

Οπότε Αμάλ, μην φοβάσαι.

Εμείς σε θέλουμε.

Και όσο οι νοικοκυραίοι σε φοβούνται, τόσο εμείς θα σε θέλουμε!

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς

Στο μεταξύ αυτό που συμβαίνει έξω, είναι τουλάχιστον απελπιστικό, έτσι;

Κάθε χώρα έχει εκλεγμένη κυβέρνηση.

Εμείς έχουμε εκλεγμένο περιοδεύων θίασο.

I mean, ΠΑΡΑΚΑΛΑΜΕ να περάσει μια γαμομέρα, χωρίς να ανεβάσουμε νευροπίεση από κάτι που συμβαίνει εκεί έξω!

Και δεν ξέρεις και τι να σχολιάσεις!!

 

Με αποκορύφωμα βέβαια

(προς το παρόν, γιατί μέχρι να ανέβει το κείμενο,

 μπορεί το αποκορύφωμα να είναι άλλο)

τα πρόσφατα χαίρια μας με τον Πικάσο.

 

Δηλαδή ρε παιδιά, αλήθεια;

Τους έπεσε ο Πικάσο από τα χέρια;

Έχουμε γίνει ρεζίλι ΔΙΕΘΝΩΣ!

Τους έπεσε ο Πικάσο.

Από τα χέρια.

Live.

Ο κυρ-μπάτσος ΑΡΠΑΞΕ το έργο ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ.

Το έργο.

Του Πικάσο το έργο.

Δηλαδή, πόση αριστεία να αντέξει μια χώρα πια;

 

Προφανώς και δεν πιστεύω ότι ο μπατσούλης

(ή ο μέσος μπατσούλης)

ξέρει τι έγινε.

Μπορεί ακόμα και τώρα, μετά από όλο αυτό το κράξιμο,

αυτός να απορεί.

Δεν πήρε πρέφα παιδιά ο άνθρωπος τι έγινε.

Παίζει να μην ξέρει καν τι είναι Πικάσο.

Να νομίζει ότι είναι καφετέρια ή καμια πιτσαρία.

Αχ..

Γελάμε.

Γελάμε και ξαναγελάμε.

Αλλά γίνονται ρε φίλε!

Και γίνονται σε κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας.

Την ημέρα που ο χρυσοχουντίδης έχει βγει και έχει συγχαρεί την ελληνική αστυνομία.

ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΩΜΩΔΙΑ.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

 

Και γίναμε κάπως έτσι – ξανά μανά – ρεζίλι διεθνώς.

Τώρα θα μου πει, η πρώτη φορά θα είναι ή η τελευταία;

Δεν ξέρω παιδιά.

Ξέρω ότι αν μας έλεγαν ότι αυτά τα πράγματα γίνονται,

θα είχαμε κάνει νέα συκώτια από το γέλιο.

Τώρα ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.

Και δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε.

(Καλά, οκει, έχω κλάψει στο γέλιο με το πλαίσιο και το

 ΙΚΕΑ που τρολλάραν τη φασούλα.

Ο καπιταλισμός τρολλάρει την αριστεία).

 

Και απ’ όόόόόλη αυτή τη φάση,

την πλήρωσε ο καημένος ο Παππάς.

Γιατί κάπως έπρεπε η ελληνική αστυνομία να αποκαταστήσει το όνομά της.

Σκέφτηκε να δείρει όλους όσους την κορόιδεψαν.

Αλλά δεν έβγαιναν τα νούμερα.

Έπρεπε να ιδρύσουν νέο σώμα.

Οπότε, έκαναν μια σύλληψη.

 

Και κάπως έτσι, βρήκαν τον Παππά.

Τον ναζιστή.

Τον φυγόδικο.

Που κρυβόταν.

ΣΕ ΣΠΙΤΙ ΡΟΥΜΑΝΑΣ ΝΑΖΙΣΤΡΙΑΣ.

ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.

Παιδιά, δεν μπορούσαν να βρουν τόσους μήνες 

τον Παππά.

ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.

Τ Ζ Ι Μ Α Ν Ι Α μαλάκα οι μπάτσοι, όχι αστεία.

Παίζει ο Παππάς να περνούσε κάθε μέρα έξω από

 τη ΓΑΔΑ ξερωγω και να μην τον είχαν πιάσει.

 

Ευτυχώώώώς ήρθε ο Πικάσο και μας έσωσε από το ναζισμό.

Μπορεί να έπεσε χαμηλά, να έφαγε ξύλο για να κάτσει στο ράφι του,

αλλά τη δουλίτσα του με το ναζισμό, την έκανε.

 

Τώρα εντάξει.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα είχε παραιτηθεί κόσμο.

Αλλά να ρωτήσω και κάτι;

ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ,

ΘΑ  ΕΙΧΑΝ ΜΕΝΔΩΝΗ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΧΟΥΝΤΙΔΗ ΣΕ ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ;

Δηλαδή το λέμε και το ξαναλέμε,

«αλλού θα είχαν παραιτηθεί» και «αλλού θα είχαν παραιτηθεί»..

ΠΑΙΔΙΑ, ΑΛΛΟΥ ΔΕ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΕΚΛΕΓΕΙ.

 

Η μενδώνη σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα ήταν σε ίδρυμα,

όχι σε υπουργείο.

Εδώ είναι απλά μια ακόμα Παρασκευή.

Τέλος πάντων.

Προς το παρόν είναι αυτή η φασούλα μας.

#Κυβέρνηση_τσίρκο από κάθε άποψη.

Και δεν έχει μπει ακόμα καλά καλά το καλοκαίρι.

Δεν θελω καν να ξέρω τι θα γίνει εκεί κατά τον αύγουστο.

Υπομονή.

Υπομονή και ζάναξ.

Υ.Γ.: προσπαθώ να σκεφτώ 

σε ποια άλλη χώρα

θα έτρωγε ξύλο ο πικάσο

και όχι ο παππάς.. 

αλλά ναι, ξέχασα..

στην ελλάδα οι ναζί δεν έτρωγαν ξύλο από τους μπάτσους ποτέ..

Μπασταρδοκρατία

Παιδιά, δεν ξέρω, θυμάστε και εσείς κάτι προεκλογικές δηλώσεις του Μητσοτάκη;
Ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι «κυβέρνηση των αρίστων»
και ότι «ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός»;
 
Αρχικά, ΤΙ ΠΙΟ ΓΑΛΑΝΟΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;
Είδαμε 2 μερούλες άσπρη μέρα γιατί χιόνισε.
Τέλος πάντων, ας μην το θίξουμε και αυτό τώρα,
άλλο είναι το θέμα μας.
 
Παιδιά..
ΠΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ;
Είστε καθόλου σοβαροί;
Δηλαδή, αν είναι έτσι η «κυβέρνηση αρίστων»,
η «κυβέρνηση των αχρήστων» πώς είναι;
Υπάρχει και χειρότερα;
Αν αυτοί είναι οι άριστοι που επιλέχθηκαν για καίριες θέσεις,
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΗ ΑΡΙΣΤΟΙ;;;
 
Για να περάσω και στο θέμα μου..
Είναι δεδομένο, αυτονόητο και πασιφανές πλέον,
ότι ο κυριακούλης δεν μπορεί να διαχειριστεί καμία πανδημία.
Τα λάθη είναι απανωτά.
Λάθη πάνω σε λάθη, πάνω σε άλλα λάθη.
Με αποκορύφωμα τους μπάτσους.
Μπάτσοι.
Μπάτσοι παντού.
Κράτος πουθενά.
 

Έβλεπα τα γεγονότα στη νέα σμύρνη.
Άνθρωπος να φωνάζει «πονάω».
«Πονάω ρε μαλάκα»..
Και να σου ραγίζει το είναι.
Να σου ραγίζει την καρδιά.
Να συναγωνίζεται εκείνο το απεγνωσμένο «I can’t breathe» του Floyd.

Και όλα αυτά που;
Στην Νέα Σμύρνη.
Όχι στα «αναρχικά» εξάρχεια.
Στην «οικογενειακή» νέα σμύρνη.
Που «δεν είχε δώσει δικαιώματα»..
 
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Έχω πάρει θέση για την αστυνομική βία πολλές φορές.
Και από τότε κάποι@ με  ρωτούσαν «ναι αλλα αν δεν ήταν στα εξάρχεια τι θα έλεγες».
ΣΑΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΜΑΛΑΚΕΣ;;
Η αστυνομική βία είναι αστυνομική βία.
Και το πιο θλιβερό είναι ότι το καταλαβαίνετε ΤΩΡΑ.
Τώρα που ο μπάτσος έχει φτάσει έξω από την πόρτα σας.
Τώρα που ο μπάτσος χτυπάει το παιδί σας που είναι στην πλατεία.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ.
Τώρα που ο μπάτσος χτυπάει εσάς.
Και όλα αυτά στα πλαίσια τήρησης κάποιων «μέτρων» για την διασπορά της πανδημίας.
Οκει.
Εγώ πείθομαι εύκολα.
Έστω ότι το καταλάβατε.
Αλλά δείτε τώρα το ΓΑΜΑΤΟ.
ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ.
Χθες το βράδυ έγιναν επεισόδια στην Πανόρμου.
Και ο κόσμος για άλλη μία φορά ήταν έξαλλος.
Όλα καλά ως εδώ.
Αλλά παιδιά, χθες παραλίγο να μπουν μπάτσοι και στο ΑΠΘ.
Στην υπό κατάληψη πρυτανεία.
Για να σπάσουν την οποια κατάληψη των φοιτητών.
(Γιατί η άριστη κυβέρνηση τσίρκο με τα πανεπιστήμια τα πάει ακόμα καλύτερα,
θα πούμε όμως άλλη στιγμή γι’ αυτά)..
Και ο κόσμος παιδιά μάλλον, δεν έχει καταλάβει τι γίνεται.
ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ..
Με «επιχειρήματα» της πούτσας όπως
«ναι αλλά στα ξένα πανεπιστήμια δεν γίνονται καταλήψεις…»
«ναι αλλά στα ξένα πανεπιστήμια δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει εκείνο μπλα μπλα μπλα..»
Υπήρχε κόσμος χθες που χαιρόταν με αυτό.
Γιατί στον έλληνα το γονίδιο της χούντας δεν πέθανε ποτέ..
Γιατί κατά βάθος καυλώνουμε λίγο όταν οι μπάτσοι δέρνουν «αναρχοάπλυτους»..
 
Τέλος πάντων.
Για να μαζευτεί λίγο το θέμα.
Θυμάστε τότε που μπήκαν στο σπίτι του Ινδαρέ γιατί έμενε δίπλα από την κατάληψη;
Θυμάστε τότε που δεν μιλήσατε;
Θυμάστε τότε που σας λέγαμε να μιλάτε, γιατί μπορεί να είστε οι επόμενοι;
Θυμάστε τότε που σας λέγαμε ότι αν δεν μιλήσετε, δε θα βρεθεί κανείς να μιλήσει, όταν θα έρθουν για εσάς;
Να θυμάστε.
Και να θυμάστε και τώρα.
Και να θυμάστε και σε δυο χρόνια που θα πάτε να ψηφίσετε.
Γιατί αν πάλι αυτή τη φορά ξαναψηφίσετε τον χρυσοχουντίδη ας πούμε,
θα είστε ΕΝΤΕΛΩΣ άξιοι της μοίρας σας.
Και αυτή τη φορά δε θα έχετε κανένα γαμημένο άλλοθι.
 
 
Υ.Γ.: Υπάρχουν πολλά παραδείγματα «αρίστων» στην κυβέρνηση αυτή.
Και δεν ξέρεις και ποι@ να πρωτοαναφέρεις;
Κεραμέως;
Μενδώνη;
Άδωνι;
Χρυσοχουντίδη;
Ζαχαράκη;
Πελώνη;
Κυρανάκης;

Μπογδάνος;
ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ, δεν είναι αστείο
 
Υ.Γ.2.: Χθες στην Πανόρμου τα αυτοκίνητα, τις ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ,
δεν τις έσπασαν αναρχικοί.
Δεν τα έσπασαν «μπαχαλάκιδες»..
Δεν τα έσπασαν «πρεζάκια».
Χθες τα αυτοκίνητα στην πανόρμου τα έσπασαν ΜΠΑΤΣΟΙ.
Μπάτσοι.
Μπάτσοι που πληρώνονται από εσένα, από εμένα, από κάθε έναν από εμάς.
Μπάτσοι που πληρώνονται για να μας δέρνουν.
Και για να μας σπάνε και την περιουσία.
Γι’ αυτό τους πληρώνουμε.
 
Υ.Γ.3: Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θέλει τον κόσμο σπίτι.
Τον κόσμο σπίτι του.
Για να μην υπάρχει διασπορά της πανδημίας.
Αγαπητοί (not) φίλοι (επίσης not) της κυβέρνησης..
Με τέτοια καραγκιοζιλίκια
(αστυνομική βία, κουφοντίνας, λοιπές απαγορεύσεις τύπου Πολυτεχνείου, πανεπιστημιακή αστυνομία, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ),
δίνετε πάτημα να είναι ο κόσμος έξω.
Έξω και ΕΞΑΛΛΟΣ.
Έξω σε κάποια πορεία.
Γιατί δίνετε πάτημα ΣΥΝΕΧΩΣ για τέτοιες κινήσεις.
Και ο κόσμος όσο και να φοβάται την πανδημία, πλέον δεν μπορεί να σας φοβηθεί.
Δεν μπορεί να μην απαντήσει στη βία σας.
Και πλέον θερίζετε αυτά που σπείρατε.

“Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός”

Κείμενο φίλης, 

που επιθυμεί να μείνει ανώνυμη..

https://www.nostimonimar.gr/i-ellada-kai-fetos-sto-telos-tis-listas-isotitas-fylon/

Όταν μια  γυναίκα έχει κακοποιηθεί, όταν μια γυναίκα έχει υποστεί βιασμό, ή έστω παρενόχληση, το τραύμα που φέρει είναι βαθύ και ανομολόγητο. Δυστυχώς η κοινωνία είναι έτσι δομημένη ωστόσο,  που ο ζωτικός  χώρος  για  να  εκφράσει τον πόνο της και να  ακουμπήσει την ψυχή της, είναι φρικτά περιορισμένος και ασφυκτικός. It is a men´s world,  after all...

Ως πότε όμως...

Αν σκάψουμε βαθιά στης λήθης μας τα συρτάρια, όλες μας θα έχουμε να θυμηθούμε κάτι  παραβιαστικό που να το χαντακώσαμε στο ασυνείδητο κακήν κακώς. Όλες μας θα νιώσαμε  ντροπή και ενοχές ίσως, γι’ αυτό που μας συνέβη, μόνο και μόνο τις περισσότερες φορές γιατί  το επιτρέψαμε απλά να συμβεί.

Κακοποίηση είναι οτιδήποτε γίνεται παρά τη θέληση μας, οτιδήποτε μας μαυρίζει την ψυχή  και μας γεμίζει με αβεβαιότητα. Κακοποίηση είναι ακόμη και η χειριστικότητα σε μια σχέση.  Το ψυχολογικό αδιέξοδο στο οποίο μπορεί να σε οδηγήσει ο ναρκισσισμός του άλλου. Ο νάρκισσος, ξέρει πολύ καλά με τί κριτήρια θα επιλέξει το “θύμα” του, που θα το ποτίσει με  "πρέζα" συναισθηματική. Κάνει το παν ώστε να γίνει απαραίτητος και μόλις αυτό το πετύχει, τρέφεται από τον πόνο, την ανασφάλεια και το αδιέξοδο στο οποίο σε έχει οδηγήσει. Γιατί ο νάρκισσος και μπορεί και θέλει.

Έτσι, περνάς τη ζωή σου μέσα στην τοξική φούσκα που σε έχει εγκλωβίσει και τελικά δεν ζεις..

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι προσκεκλημένη σε μια  εικαστική εγκατάσταση που πραγματευόταν την έμφυλη βία. “Πίσω από Πόρτες Κλειστές”, ο τίτλος. Συγκλονιστική αποτύπωση, εμπειρία  ζωής τολμώ να πω, καθώς μέσα από την καθ’ όλα  άρτια και με πολλή ευαισθησία επιμελημένη δουλειά των συντελεστών του project, αναδύθηκαν πράγματα τα οποία είχα θάψει επιμελώς στα κατάβαθα της ψυχής  μου.

“Με είχα χάσει. Με είχα χάσει...”  Δεν μου φεύγει από τα μάτια αυτή η φράση που υπήρχε  γραμμένη και η οποία με άδειασε, με ισοπέδωσε...

Συνειδητοποίησα κεραυνοβολημένη, πως  έτσι ακριβώς ένιωσα στο όχι και τόσο μακρινό  παρελθόν. Μόνο που τότε δεν έβρισκα ούτε τις λέξεις...

Για όσα αρσενικά θεωρήσουν ότι η συζήτηση που ανοίγει για τα ζητήματα αυτά είναι ψιλά  γράμματα, δεν πειράζει. Έχει ο χρόνος γυρίσματα για όλους. 

Για όσες γυναίκες θεωρήσουν ότι για κάποια πράγματα είναι αργά να μιλάμε, ένα έχω να πω.  Μιλήστε. Αφεθείτε και αφήστε. 

 

Από  καρδιάς.

Α.Μ.

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmai.com 

Είναι το δεύτερο κείμενο παρόμοιας θεματολογίας που λαμβάνω από φίλη..

Και σκέφτομαι μετά το δεύτερο, πόσες είμαστε τελικά.. 

Πόσες έχουμε υποστεί βία, σεξουαλική και μη από άντρες γύρω μας..;

Πόσες ακόμα περιπτώσεις θα ακούσουμε..; 

Είμαστε ακόμα στην αρχή, στην κορυφή του παγόβουνου..

Πράγμα θλιβερό τουλάχιστον..

Αλλά και με μια αισιόδοξη νότα, αν μπορεί κανείς να βρει κάτι τέτοιο.

Γιατί πλέον οι γυναίκες μιλάνε.

Πλέον οι γυναίκες ορθώνουν ανάστημα. 

Και ίσως κάποια μέρα, καταφέρουμε να υπάρχει αυτή η βία, μόνο ως προϊόν φαντασίας.. 

"Αναξιότιμε βιαστή μου..."

Το κείμενο από αγαπημένη φίλη,

που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της..

TW: βιασμός, σεξουαλική παρενόχληση 

Αναξιότιμε βιαστή μου,

Σου γράφω αυτό το κείμενο για να φρεσκάρω τη μνήμη σου… τώρα που κάθεσαι, λογικά με τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου και βλέπεις ειδήσεις για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς και ίσως παίρνεις και το μέρος των θυμάτων. Σου γράφω, 12 χρόνια μετά, 2 χρόνια αφού, επιτέλους, κατάφερα να ονοματίσω σωστά αυτό που μου έκανες. Με βίασες.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Μου πήρε όμως 10 χρόνια να πω ότι αυτός με βίασε. Γιατί εγώ σε ήθελα πολύ και δεν γίνεται να σε βιάσει κάποιος που θες. Γιατί κάναμε σεξ έτσι κι αλλιώς, εσύ απλά ήθελες κι από πίσω. Γιατί ήμουν μικρή κι ήταν δεδομένο ότι κάποιος θα βρεθεί να με εκμεταλλευτεί, τι ήθελα μικρό κορίτσι να πηδιέμαι; Γιατί ήσουν οξύθυμος και προφανώς σε εξόργισε που μίλησα για εμάς στον αδερφό σου, για να με αφήσει ήσυχη, να σταματήσει να με παρενοχλεί. Γιατί αν δεν ήθελα ας σηκωνόμουν να φύγω, κι ας με έσφιγγες από τον λαιμό βρίζοντάς με. Γιατί είχα έρθει σπίτι σου άρα τα ‘θελα και τα ‘παθα, άλλωστε ο βιασμός γίνεται μόνο από αγνώστους στον δρόμο. Γιατί με έκανες να πιστέψω ότι το άξιζα, ότι έπρεπε να τιμωρηθώ. Γιατί μετά σε συγχώρησα, άρα εγώ ήμουν η ηλίθια. Γιατί ήταν επόμενο να συμβεί με εσένα που έμπλεξα. Γιατί όλοι μου έλεγαν πως είσαι μαλάκας, κανένας όμως πως με βίασες, όλοι μου έλεγαν πως θα έπρεπε να το περιμένω.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Ούτε στις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου. Ούτε όταν αγάπησα πραγματικά. Και τότε, σαν φάντασμα ερχόσουν στο δωμάτιό μας μέχρι που έβαλα τα κλάματα, μάζεψα όση δύναμη είχα και του είπα «δες, αυτός είναι ο βιαστής μου», με φόβο μήπως αηδιάσει μαζί μου όσο είχα αηδιάσει κι εγώ. Μου πήρε χρόνια να πω ότι όποιος «ξενερώσει» μαζί μου γι’ αυτό, είναι εν δυνάμει εσύ και πρέπει να τρέξω μακριά. Και έκανα πολύ σεξ, πάρα πολύ. Κι έγινα υποτακτική, για να ανακατασκευάσω το βίωμά μου και να νιώσω ότι αυτή τη φορά συναινώ σε αυτό. Κι έγινα κυριαρχική, για να νιώσω ότι έχω τον έλεγχο σε ένα ανδρικό σώμα όπως είχες εσύ στο δικό μου. Κι ήταν όμορφα, ήταν πολύ όμορφα, όλες τις φορές που είπα σταμάτα και σταμάτησε, όλες τις φορές που ρωτούσα τους υποτακτικούς μου «να συνεχίσω»; Κι όταν κάποιος με ρώτησε 3 φορές αν είμαι εντάξει να χύσει μέσα μου, ήταν όμορφα, έγινα άλλη, όχι εκείνο το αδύναμο 15χρονο κορίτσι. Κι αν αναρωτιέσαι «αφού ήταν τόσο τραυματικό πώς κάνεις σεξ κανονικά;», τώρα την πήρες την απάντησή σου; Κάνω σεξ κανονικά για να γράψω ξανά την ιστορία μου. Για να σταματήσω να είμαι το αβοήθητο κορίτσι, για να είμαι η γυναίκα που κάνει σεξ με όποιον θέλει, όποτε θέλει, όσο θέλει. Για να γράψω ξανά την ιστορία μου. Και πλέον, δεν μπορώ όταν μας λέτε θύματα. Δεν είμαι θύμα. Επιζήσασα είμαι.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Θα σου ακούγεται κλισέ. Είναι κλισέ ένα 15χρονο κορίτσι, χτυπημένο, τρομαγμένο, σοκαρισμένο, μες στα κλάματα, με αφόρητους πόνους που φεύγει σκαστά από το σπίτι σου; Το είχες κάνει και σε άλλες; Είναι κλισέ το σφίξιμο κάθε φορά που ακούω για ακόμη μία αδερφή μου που βιάστηκε; Ο πόνος που νιώθω ακόμη από τα χέρια σου στον λαιμό, τα μπράτσα μου; Ο πόνος από το πέος σου που ένιωθα σαν μαχαίρι και παρέλυσε όλο μου το σώμα; Είναι κλισέ να πηδάς ένα κορίτσι μέσα στα κλάματα, μουδιασμένο, να σου λέει «σταμάτα σε παρακαλώ» με όση δύναμη του έχει απομείνει ώσπου να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη από το χέρι σου στο λαιμό του. Και να περιμένει απλά να τελειώσει ή να εύχεται, αν κρατήσει λίγο παραπάνω, να πεθάνει εκείνη τη στιγμή. Είναι κλισέ;

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Το θυμήθηκα τώρα που γύρισα στον τόπο του εγκλήματός σου και κάθε φορά που σε βλέπω ξεχειλίζω από οργή. Και χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Που βλέπω τη γυναίκα και τα παιδιά σου και εξοργίζομαι που εσύ συνέχισες τη ζωή σου κανονικά. Κι αναρωτιέμαι, κατάλαβες ποτέ τι μου έκανες; Και κρατιέμαι να μην τρέξω να σε χτυπήσω και να σου πω ΜΕ ΒΙΑΣΕΣ! Ακόμη δουλεύω τις πληγές μου, ακόμη βρίσκω τραύματα όταν αφήνω κάποιον να μ’ αγγίξει, όταν απλώνω το χέρι σε έναν έρωτα, βλέπω τα χέρια σου γαντζωμένα στον καρπό μου. Μα πλέον δεν έχω τα χέρια σου στον λαιμό μου, τα έσκισα όταν μπόρεσα επιτέλους να αρθρώσω «Με βίασες». Είμαι εγώ η δυνατή. Κάθε μου τραύμα είναι και μια αδυναμία σου. Κάθε μου τραύμα είναι η ιστορία μου. Εγώ είμαι η δυνατή που επιβίωσα από εσένα και μπορώ να αγαπήσω, ακόμη κι αν ακόμη φοβάμαι. Επέζησα, σηκώθηκα, είμαι δυνατή και κάθε αδερφή μου είναι, απλά ίσως δεν το έχει καταλάβει ακόμη. Κι είμαστε, δυστυχώς, πολλές, σοκαριστικά, εξοργιστικά, αβάσταχτα πολλές. Μα είμαστε εδώ, σιωπηλές ή όχι, είμαστε εδώ, ζωντανές και νεκρές και δείχνουμε κάθε μέρα τη δύναμή μας στον σάπιο κόσμο που μας φτιάξατε.

Με μίσος και οργή,
Η επιζήσασα του βιασμού σου.

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Αγαπημένη.. 
Εγώ δεν ξερω τι να πω
και δεν θέλω να σχολιάσω κάτι.. 

Σε ένα πράγμα θα σταθώ, γιατί δεν θέλω να επισκιάσω το κείμενό σου.. 

Πόσες πολλές είμαστε..; 

Πόσες τρομακτικά πολλές είμαστε..; 

Πόσες "καινούριες" προστίθενται κάθε μέρα..;

Ψάχνω απεγνωσμένα αυτή τη στιγμή να σκεφτώ κάποια γυναίκα από τον κύκλο μου,

που να μην είναι επιζήσασα..

Και με μια πρώτη σκέψη, δεν μπορώ να βρω.. 

Για κλείσιμο, θα αφήσω αυτό..

Σ' αγαπάω πολύ ♥️♥️

Η (κάθε) Σοφία

Και όντως, ψάχνω εδώ και λίγη ώρα τι να γράψω..

Και από τη μία δεν έχω λόγια, από την άλλη δεν ξέρω και από πού να πρωτοαρχίσω.

 

Μια γυναίκα βιάστηκε.

ΌΧΙ.

Κάποιος βίασε μια γυναίκα.

Και για μια ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία βρήκε τρόπο να ξεράσει τη σαπίλα της.

Να βάλουμε δυο πράγματα στη σειρά.

Η συναίνεση δεν είναι «σεξυ» ή «κουλ» ή «καυλωτική».

Η συναίνεση είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.

Όπως λεει και ο ρίγας,

μάθαμε ως λαός να γιορτάζουμε ένα παροιμιώδες ηρωικό «ΌΧΙ»,

που στην πράξη δεν ξέρουμε τι σημαίνει.

Που η συναίνεση μας μοιάζει μακρινή έννοια.

Σχεδόν άγνωστη για πολλούς.

 

Στην ελλάδα του 2021 μια γυναίκα μιλάει για το βιασμό της.

Για τη σεξουαλική της παρενόχληση.

Και μια κοινωνία βρίσκει άμεσους ή έμμεσους τρόπους να την κατηγορήσει.

Μακράν όμως το πιο εμετικό είναι το

«αν μιλούσε νωρίτερα, θα είχε σώσει και άλλα κορίτσια»..

Παιδιά.

ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟ ΘΥΜΑ.

Λες και φταίει το θύμα που κάποιο σκουπίδι βίασε και άλλα θύματα.

Καμία αλληλεγγύη δεν δείχνουν τέτοια σχόλια.

Και μας κάνουν να ξερνάμε.

Μας κάνουν να νιώθουμε βρώμικες κάθε φορά που κάποιος απλώνει τα χέρια του πάνω μας.

Μας κάνουν να φοβόμαστε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω.

Ακούω και διαβάζω τόσα.

Για κορίτσια που ντύνονται «προκλητικά».

Για κορίτσια που «προκαλούν» με τη στάση τους.

Για κορίτσια που «παίζουν τους άντρες»..

Και θα κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια να το πω:

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ

ΝΑ ΞΕΠΛΕΝΕΤΕ

ΒΙΑΣΤΕΣ.

Τόσο γαμημένα απλό.

 

Μπορώ να γαμιέμαι με όσους θέλω.

Να βγαίνω έξω χωρίς βρακί.

Και να πίνω τον κώλο μου.

Να φλερτάρω με όποιον μου καυλώσει.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΗΔΗΧΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

Το «ΟΧΙ» είναι «ΟΧΙ».

Και ο βιασμός είναι βιασμός.

Η μόνη αιτία του είναι ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ.

 

Όταν μια γυναίκα κακοποιείται σεξουαλικά, δεν φταίει.

Όποια και αν ήταν η συμπεριφορά της, δεν φταίει.

Η κάθε σοφία δεν έχει μερίδιο ευθύνης.

Και σίγουρα το κάθε σκουπίδι δεν έχει λόγο σε ό, τι της συνέβη.

 

Είναι απίστευτο το πώς εμείς οι ίδιες δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε ούτε για την παρενόχλησή μας ΌΠΩΣ και ΟΤΑΝ γουστάρουμε.

Βλέπω σχόλια που κατηγορούν τη σοφία για το ότι άργησε να μιλήσει.

«Το ξέχασε 20 χρόνια και το θυμήθηκε τώρα;»

ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ.

Δεν το ξέχασε ποτέ.

Πιθανότατα το σκέφτεται κάθε βράδυ.

Τόσο η σοφία όσο και η κάθε σοφία.

«Γιατί δεν λέει όνομα αν είναι αλήθεια;;»

«Οκει αλλά δεν ακούσαμε και την άποψη του, μπορεί να του κουνήθηκε»..

«Ναι αλλά ξέρεις πόσες αθλήτριες ντύνονται προκλητικά για να ξελογιάσουν τους παραγοντες;»

Ε Μ Ε Τ Ο Σ.

Αγνός, αθώος εμετός.

 

Έχουμε πήξει στους κυρ-παντελίδες και στις κυρά κατίνες

που φορτωμένοι από τα σκατά στα οποία είναι πνιγμένοι τόσα χρόνια,

ξεπλένουν συμπεριφορές.

Οι βιαστές μας δεν είναι άγνωστοι.

Οι βιαστές μας είναι οι φίλοι μας, οι αδερφοί μας, οι πατεραδες μας, οι δασκάλοι μας.

Οι βιαστές μας είναι οι σύντροφοί μας, οι καθηγητές μας, οι προπονητές μας, οι παππούδες μας, οι παπάδες μας.

Ή ακόμα χειρότερα είναι οι γιατροί μας, οι δικηγόροι μας, οι ψυχολόγοι μας, οι γείτονές μας.

«Άνθρωποι» «υπεράνω πάσης υποψίας».

«Οικογενειάρχες»

«Ήσυχοι, που δεν έχουν δώσει δικαιώματα».

Είναι αυτοί που θα μας ρωτήσουν τι φορούσαμε.

Που θα μας κάνουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση όταν μιλήσουμε.

Αυτοί που δεν είχαν δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στους γύρω τους.

Και που κανείς δεν θα πιστέψει ότι ήταν αυτοί.

 

Βγάλτε λοιπόν επιτέλους το σκασμό.

Γιατί είστε ο λόγος που κάποιο θύμα βιασμού δεν μιλάει.

Είστε ο λόγος που οι βιαστές βρίσκουν πάτημα.

Κανείς δε ζήτησε τη γαμημένη γνώμη σας.

Κυρίως όταν τη λέτε χωρίς ντροπή.

Κάθε φορά που αμολάτε τη μαλακία σας,

ένα θύμα σιωπά.

Και ίσως μια μέρα το θύμα να είστε εσείς.

Και όταν κάποιοι θα καλύπτουν τον βιαστή σας, 

ίσως μάθετε με τον χειρότερο τρόπο τι απότοκα δημιουργεί η συμπεριφορά σας.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Η (κάθε) σοφία, δε θέλει την άποψή μας.

Την αλληλεγγύη μας θέλει. 

Θέλει να γίνουμε όλ@ μαζί η γροθιά που θα καρφωθεί στο στομάχι και στα δόντια κάθε βιαστή. 

Και ήρθε η ώρα να διαλέξεις με ποιο μέρος θα είσαι.

Τώρα.

Υ.Γ.2: Για τυχόν απορίες, για ενημέρωση, για σκέψη,

το παρακάτω βίντεο τα ξεκαθαρίζει άψογα.

( https://www.youtube.com/watch?v=pZwvrxVavnQ&ab_channel=ThamesValleyPolice )

"Νέο Κύμα"

Κείμενο αγαπημένης αναγνώστριας, 

που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Σε αυτό συμφωνούν τόσο η Ψυχολογία και η Ψυχιατρική, όσο ακόμη και η Τέχνη. Προκειμένου να σωθεί όμως η ψυχή, θα πρέπει πρωτίστως να σωθεί το σώμα. Πόσο κουλ και ωραία μπορεί να είναι μια ψυχή σε ένα σώμα άρρωστο ή/και ετοιμοθάνατο; Εκτός κι αν μιλάμε για τη σωτηρία της ψυχής σε ένα άλλο σύμπαν, παράλληλο και ανεξερεύνητο.

Ακόμη και για τη μετά θάνατον "εγγυημένη" πρώτη θέση για λύτρωση στον παράδεισο - την πολυπόθητη αυτή μεταγραφή όλων όσων πιστεύουν στον τσαρλατανισμό της Εκκλησίας - αν δεν έχεις καθαρίσει τους λογαριασμούς σου σε τούτη τη γη, καμία πύλη δεν θα ανοίξει διάπλατα για να σε υποδεχτούν αναγεννησιακά αγγελάκια με αφράτα πωπουδάκια. Κοινώς, εδώ, σε τούτη τη γη είναι η κόλαση, εδώ κι ο παράδεισος.

Είναι τραγικό σε ένα συμβολικό δόγμα όπως είναι ο Χριστιανισμός, οι "πιστοί" να αγγίζουν επίπεδα γελοιότητας, πεπεισμένοι πως θα σώσουν την ψυχή τους γλείφοντας κουτάλια, ανάβοντας κεριά στα μανουάλια και φιλώντας εικονίσματα και χέρια ρασοφόρων. Παρασυρμένοι από την μαφία των ρασοφόρων αυτών Vigilantes - η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ουδεμία σχέση έχει με έννοιες όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη, η συγχώρεση, αρετές θεμελιώδεις στον Χριστιανισμό - νταμιρωμένοι λοιπόν όλοι αυτοί οι επικίνδυνα ηλίθιοι "πιστοί", τί κάνουν σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του κορονοϊού;

Αφού με λιτανείες στον πολιούχο Άγιο έστρωσαν το δρόμο για να προχωρήσει το δεύτερο κύμα πανδημίας και βύθισαν τη Βόρεια Ελλάδα και τις ΜΕΘ των νοσοκομείων στο κόκκινο αλλά και το μαύρο, αφού έκαναν καταμέτρηση και του τελευταίου πτώματος, τώρα διψάνε για νέο αίμα και προετοιμάζουν το τρίτο κύμα της πανδημίας. Αυτή τη φορά πανελλαδικά. Οι επικίνδυνα ηλίθιοι πιστοί συσπειρώθηκαν με τους ρασοφόρους τσαρλατάνους Vigilantes και κάνουν την επανάσταση τους. Ουρές έξω από της εκκλησιάς την πόρτα για να πάρουν μάτι το "Πνεύμα εν είδει περιστεράς" και να πιούν από το νερό το "αγιασμένο" που τους σερβίρουν.

Τί κι αν μαντρωθήκαμε στα σπίτια μας μακριά από αγαπημένους; Τί κι αν άνθρωποι έχουν καταστραφεί οικονομικά κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους; Τί κι αν θρηνεί ζωντανούς και νεκρούς όλη η γη;

Η Εκκλησία ΑΕ και ο αποβλακωμένος όχλος - δεν είναι τυχαίος ο εκκλησιαστικός παραλληλισμός του Ποιμένα με το ποίμνιό του - προχωρούν ακάθεκτοι. Τίποτα δεν τους πτοεί, τίποτα δεν τους σταματά, εις το όνομα της επιδιωκούμενης Σωτηρίας της Ψυχής τους.

Εκείνο που σταματά είναι η ζωή μας, έτσι όπως την ξέραμε. Αυτή που στερούμαστε όλους αυτούς τους μήνες και αυτή που επιτρέπουν όλοι τούτοι οι ανίκανοι παρατρεχάμενοι της κυβέρνησης- τσίρκο να χάνεται μπροστά στα μάτια μας...

Παρακαλώ πολύ, να μην επιτρέψουμε άλλο να γίνει η απώλεια συνήθεια μας.

 

Α.Μ.

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Αγαπημένη..

Εγώ τα έχω πει.. 

Και τα έχω ξαναπεί.. 

Με κάθε ψυχραιμία που ξέρουμε όλ@ ότι (δεν) διαθέτω..

Και θα συμφωνήσω για ακόμα μία φορά..

Με κάθε λέξη..

Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο παραλληλισμός ποίμνιο - ποιμένας.. 

Δεν είναι καθόλου λογικό αυτό που γίνεται τριγύρω..

Και φυσικά δεν υπάρχει καμία λογική, σε καμία θρησκεία..

Ο χριστιανισμός που εγώ διδάχτηκα - και που δεν ασπάζομαι,

έχει περισσότερο να κάνει με την αγάπη, όπως είπες..

Και αυτή τη στιγμή, το μόνο που βλέπω από τους εκπροσώπους 

αλλά και από το "ποίμνιο" αυτής της θρησκείας,

είναι επικίνδυνες, μεσαιωνικές πρακτικές..

Λες και δεν αγαπάνε κανέναν άλλον.

Μη χριστιανό.

Ή διαφορετικό χριστιανό. 

Και δυστυχως, συνηθίζουμε την απώλεια σε αυτή τη χώρα.

Την απώλεια λογικής.

Την απώλεια κράτους - πρόνοιας.

Την απώλεια κάθε ίχνος τσίπας, στο βωμό μιας τέτοιας επιχείρησης όπως η Εκκλησία.

Συνηθίσαμε να κάνουν ό, τι θέλουν.

Συνηθίσαμε να το κάνουν όπως θέλουν.

Και ίσως τελικά - Κεμάλ - να είχαν δίκιο όσοι έλεγαν ότι δεν αλλάζει.. 

Ευχαριστώ για το κείμενο.

Ανυπομονώ για το επόμενο.