"Νέο Κύμα"

Κείμενο αγαπημένης αναγνώστριας, 

που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Σε αυτό συμφωνούν τόσο η Ψυχολογία και η Ψυχιατρική, όσο ακόμη και η Τέχνη. Προκειμένου να σωθεί όμως η ψυχή, θα πρέπει πρωτίστως να σωθεί το σώμα. Πόσο κουλ και ωραία μπορεί να είναι μια ψυχή σε ένα σώμα άρρωστο ή/και ετοιμοθάνατο; Εκτός κι αν μιλάμε για τη σωτηρία της ψυχής σε ένα άλλο σύμπαν, παράλληλο και ανεξερεύνητο.

Ακόμη και για τη μετά θάνατον "εγγυημένη" πρώτη θέση για λύτρωση στον παράδεισο - την πολυπόθητη αυτή μεταγραφή όλων όσων πιστεύουν στον τσαρλατανισμό της Εκκλησίας - αν δεν έχεις καθαρίσει τους λογαριασμούς σου σε τούτη τη γη, καμία πύλη δεν θα ανοίξει διάπλατα για να σε υποδεχτούν αναγεννησιακά αγγελάκια με αφράτα πωπουδάκια. Κοινώς, εδώ, σε τούτη τη γη είναι η κόλαση, εδώ κι ο παράδεισος.

Είναι τραγικό σε ένα συμβολικό δόγμα όπως είναι ο Χριστιανισμός, οι "πιστοί" να αγγίζουν επίπεδα γελοιότητας, πεπεισμένοι πως θα σώσουν την ψυχή τους γλείφοντας κουτάλια, ανάβοντας κεριά στα μανουάλια και φιλώντας εικονίσματα και χέρια ρασοφόρων. Παρασυρμένοι από την μαφία των ρασοφόρων αυτών Vigilantes - η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ουδεμία σχέση έχει με έννοιες όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη, η συγχώρεση, αρετές θεμελιώδεις στον Χριστιανισμό - νταμιρωμένοι λοιπόν όλοι αυτοί οι επικίνδυνα ηλίθιοι "πιστοί", τί κάνουν σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του κορονοϊού;

Αφού με λιτανείες στον πολιούχο Άγιο έστρωσαν το δρόμο για να προχωρήσει το δεύτερο κύμα πανδημίας και βύθισαν τη Βόρεια Ελλάδα και τις ΜΕΘ των νοσοκομείων στο κόκκινο αλλά και το μαύρο, αφού έκαναν καταμέτρηση και του τελευταίου πτώματος, τώρα διψάνε για νέο αίμα και προετοιμάζουν το τρίτο κύμα της πανδημίας. Αυτή τη φορά πανελλαδικά. Οι επικίνδυνα ηλίθιοι πιστοί συσπειρώθηκαν με τους ρασοφόρους τσαρλατάνους Vigilantes και κάνουν την επανάσταση τους. Ουρές έξω από της εκκλησιάς την πόρτα για να πάρουν μάτι το "Πνεύμα εν είδει περιστεράς" και να πιούν από το νερό το "αγιασμένο" που τους σερβίρουν.

Τί κι αν μαντρωθήκαμε στα σπίτια μας μακριά από αγαπημένους; Τί κι αν άνθρωποι έχουν καταστραφεί οικονομικά κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους; Τί κι αν θρηνεί ζωντανούς και νεκρούς όλη η γη;

Η Εκκλησία ΑΕ και ο αποβλακωμένος όχλος - δεν είναι τυχαίος ο εκκλησιαστικός παραλληλισμός του Ποιμένα με το ποίμνιό του - προχωρούν ακάθεκτοι. Τίποτα δεν τους πτοεί, τίποτα δεν τους σταματά, εις το όνομα της επιδιωκούμενης Σωτηρίας της Ψυχής τους.

Εκείνο που σταματά είναι η ζωή μας, έτσι όπως την ξέραμε. Αυτή που στερούμαστε όλους αυτούς τους μήνες και αυτή που επιτρέπουν όλοι τούτοι οι ανίκανοι παρατρεχάμενοι της κυβέρνησης- τσίρκο να χάνεται μπροστά στα μάτια μας...

Παρακαλώ πολύ, να μην επιτρέψουμε άλλο να γίνει η απώλεια συνήθεια μας.

 

Α.Μ.

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Αγαπημένη..

Εγώ τα έχω πει.. 

Και τα έχω ξαναπεί.. 

Με κάθε ψυχραιμία που ξέρουμε όλ@ ότι (δεν) διαθέτω..

Και θα συμφωνήσω για ακόμα μία φορά..

Με κάθε λέξη..

Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο παραλληλισμός ποίμνιο - ποιμένας.. 

Δεν είναι καθόλου λογικό αυτό που γίνεται τριγύρω..

Και φυσικά δεν υπάρχει καμία λογική, σε καμία θρησκεία..

Ο χριστιανισμός που εγώ διδάχτηκα - και που δεν ασπάζομαι,

έχει περισσότερο να κάνει με την αγάπη, όπως είπες..

Και αυτή τη στιγμή, το μόνο που βλέπω από τους εκπροσώπους 

αλλά και από το "ποίμνιο" αυτής της θρησκείας,

είναι επικίνδυνες, μεσαιωνικές πρακτικές..

Λες και δεν αγαπάνε κανέναν άλλον.

Μη χριστιανό.

Ή διαφορετικό χριστιανό. 

Και δυστυχως, συνηθίζουμε την απώλεια σε αυτή τη χώρα.

Την απώλεια λογικής.

Την απώλεια κράτους - πρόνοιας.

Την απώλεια κάθε ίχνος τσίπας, στο βωμό μιας τέτοιας επιχείρησης όπως η Εκκλησία.

Συνηθίσαμε να κάνουν ό, τι θέλουν.

Συνηθίσαμε να το κάνουν όπως θέλουν.

Και ίσως τελικά - Κεμάλ - να είχαν δίκιο όσοι έλεγαν ότι δεν αλλάζει.. 

Ευχαριστώ για το κείμενο.

Ανυπομονώ για το επόμενο.