“Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός”

Κείμενο φίλης, 

που επιθυμεί να μείνει ανώνυμη..

https://www.nostimonimar.gr/i-ellada-kai-fetos-sto-telos-tis-listas-isotitas-fylon/

Όταν μια  γυναίκα έχει κακοποιηθεί, όταν μια γυναίκα έχει υποστεί βιασμό, ή έστω παρενόχληση, το τραύμα που φέρει είναι βαθύ και ανομολόγητο. Δυστυχώς η κοινωνία είναι έτσι δομημένη ωστόσο,  που ο ζωτικός  χώρος  για  να  εκφράσει τον πόνο της και να  ακουμπήσει την ψυχή της, είναι φρικτά περιορισμένος και ασφυκτικός. It is a men´s world,  after all...

Ως πότε όμως...

Αν σκάψουμε βαθιά στης λήθης μας τα συρτάρια, όλες μας θα έχουμε να θυμηθούμε κάτι  παραβιαστικό που να το χαντακώσαμε στο ασυνείδητο κακήν κακώς. Όλες μας θα νιώσαμε  ντροπή και ενοχές ίσως, γι’ αυτό που μας συνέβη, μόνο και μόνο τις περισσότερες φορές γιατί  το επιτρέψαμε απλά να συμβεί.

Κακοποίηση είναι οτιδήποτε γίνεται παρά τη θέληση μας, οτιδήποτε μας μαυρίζει την ψυχή  και μας γεμίζει με αβεβαιότητα. Κακοποίηση είναι ακόμη και η χειριστικότητα σε μια σχέση.  Το ψυχολογικό αδιέξοδο στο οποίο μπορεί να σε οδηγήσει ο ναρκισσισμός του άλλου. Ο νάρκισσος, ξέρει πολύ καλά με τί κριτήρια θα επιλέξει το “θύμα” του, που θα το ποτίσει με  "πρέζα" συναισθηματική. Κάνει το παν ώστε να γίνει απαραίτητος και μόλις αυτό το πετύχει, τρέφεται από τον πόνο, την ανασφάλεια και το αδιέξοδο στο οποίο σε έχει οδηγήσει. Γιατί ο νάρκισσος και μπορεί και θέλει.

Έτσι, περνάς τη ζωή σου μέσα στην τοξική φούσκα που σε έχει εγκλωβίσει και τελικά δεν ζεις..

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι προσκεκλημένη σε μια  εικαστική εγκατάσταση που πραγματευόταν την έμφυλη βία. “Πίσω από Πόρτες Κλειστές”, ο τίτλος. Συγκλονιστική αποτύπωση, εμπειρία  ζωής τολμώ να πω, καθώς μέσα από την καθ’ όλα  άρτια και με πολλή ευαισθησία επιμελημένη δουλειά των συντελεστών του project, αναδύθηκαν πράγματα τα οποία είχα θάψει επιμελώς στα κατάβαθα της ψυχής  μου.

“Με είχα χάσει. Με είχα χάσει...”  Δεν μου φεύγει από τα μάτια αυτή η φράση που υπήρχε  γραμμένη και η οποία με άδειασε, με ισοπέδωσε...

Συνειδητοποίησα κεραυνοβολημένη, πως  έτσι ακριβώς ένιωσα στο όχι και τόσο μακρινό  παρελθόν. Μόνο που τότε δεν έβρισκα ούτε τις λέξεις...

Για όσα αρσενικά θεωρήσουν ότι η συζήτηση που ανοίγει για τα ζητήματα αυτά είναι ψιλά  γράμματα, δεν πειράζει. Έχει ο χρόνος γυρίσματα για όλους. 

Για όσες γυναίκες θεωρήσουν ότι για κάποια πράγματα είναι αργά να μιλάμε, ένα έχω να πω.  Μιλήστε. Αφεθείτε και αφήστε. 

 

Από  καρδιάς.

Α.Μ.

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmai.com 

Είναι το δεύτερο κείμενο παρόμοιας θεματολογίας που λαμβάνω από φίλη..

Και σκέφτομαι μετά το δεύτερο, πόσες είμαστε τελικά.. 

Πόσες έχουμε υποστεί βία, σεξουαλική και μη από άντρες γύρω μας..;

Πόσες ακόμα περιπτώσεις θα ακούσουμε..; 

Είμαστε ακόμα στην αρχή, στην κορυφή του παγόβουνου..

Πράγμα θλιβερό τουλάχιστον..

Αλλά και με μια αισιόδοξη νότα, αν μπορεί κανείς να βρει κάτι τέτοιο.

Γιατί πλέον οι γυναίκες μιλάνε.

Πλέον οι γυναίκες ορθώνουν ανάστημα. 

Και ίσως κάποια μέρα, καταφέρουμε να υπάρχει αυτή η βία, μόνο ως προϊόν φαντασίας.. 

"Αναξιότιμε βιαστή μου..."

Το κείμενο από αγαπημένη φίλη,

που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της..

TW: βιασμός, σεξουαλική παρενόχληση 

Αναξιότιμε βιαστή μου,

Σου γράφω αυτό το κείμενο για να φρεσκάρω τη μνήμη σου… τώρα που κάθεσαι, λογικά με τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου και βλέπεις ειδήσεις για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς και ίσως παίρνεις και το μέρος των θυμάτων. Σου γράφω, 12 χρόνια μετά, 2 χρόνια αφού, επιτέλους, κατάφερα να ονοματίσω σωστά αυτό που μου έκανες. Με βίασες.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Μου πήρε όμως 10 χρόνια να πω ότι αυτός με βίασε. Γιατί εγώ σε ήθελα πολύ και δεν γίνεται να σε βιάσει κάποιος που θες. Γιατί κάναμε σεξ έτσι κι αλλιώς, εσύ απλά ήθελες κι από πίσω. Γιατί ήμουν μικρή κι ήταν δεδομένο ότι κάποιος θα βρεθεί να με εκμεταλλευτεί, τι ήθελα μικρό κορίτσι να πηδιέμαι; Γιατί ήσουν οξύθυμος και προφανώς σε εξόργισε που μίλησα για εμάς στον αδερφό σου, για να με αφήσει ήσυχη, να σταματήσει να με παρενοχλεί. Γιατί αν δεν ήθελα ας σηκωνόμουν να φύγω, κι ας με έσφιγγες από τον λαιμό βρίζοντάς με. Γιατί είχα έρθει σπίτι σου άρα τα ‘θελα και τα ‘παθα, άλλωστε ο βιασμός γίνεται μόνο από αγνώστους στον δρόμο. Γιατί με έκανες να πιστέψω ότι το άξιζα, ότι έπρεπε να τιμωρηθώ. Γιατί μετά σε συγχώρησα, άρα εγώ ήμουν η ηλίθια. Γιατί ήταν επόμενο να συμβεί με εσένα που έμπλεξα. Γιατί όλοι μου έλεγαν πως είσαι μαλάκας, κανένας όμως πως με βίασες, όλοι μου έλεγαν πως θα έπρεπε να το περιμένω.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Ούτε στις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου. Ούτε όταν αγάπησα πραγματικά. Και τότε, σαν φάντασμα ερχόσουν στο δωμάτιό μας μέχρι που έβαλα τα κλάματα, μάζεψα όση δύναμη είχα και του είπα «δες, αυτός είναι ο βιαστής μου», με φόβο μήπως αηδιάσει μαζί μου όσο είχα αηδιάσει κι εγώ. Μου πήρε χρόνια να πω ότι όποιος «ξενερώσει» μαζί μου γι’ αυτό, είναι εν δυνάμει εσύ και πρέπει να τρέξω μακριά. Και έκανα πολύ σεξ, πάρα πολύ. Κι έγινα υποτακτική, για να ανακατασκευάσω το βίωμά μου και να νιώσω ότι αυτή τη φορά συναινώ σε αυτό. Κι έγινα κυριαρχική, για να νιώσω ότι έχω τον έλεγχο σε ένα ανδρικό σώμα όπως είχες εσύ στο δικό μου. Κι ήταν όμορφα, ήταν πολύ όμορφα, όλες τις φορές που είπα σταμάτα και σταμάτησε, όλες τις φορές που ρωτούσα τους υποτακτικούς μου «να συνεχίσω»; Κι όταν κάποιος με ρώτησε 3 φορές αν είμαι εντάξει να χύσει μέσα μου, ήταν όμορφα, έγινα άλλη, όχι εκείνο το αδύναμο 15χρονο κορίτσι. Κι αν αναρωτιέσαι «αφού ήταν τόσο τραυματικό πώς κάνεις σεξ κανονικά;», τώρα την πήρες την απάντησή σου; Κάνω σεξ κανονικά για να γράψω ξανά την ιστορία μου. Για να σταματήσω να είμαι το αβοήθητο κορίτσι, για να είμαι η γυναίκα που κάνει σεξ με όποιον θέλει, όποτε θέλει, όσο θέλει. Για να γράψω ξανά την ιστορία μου. Και πλέον, δεν μπορώ όταν μας λέτε θύματα. Δεν είμαι θύμα. Επιζήσασα είμαι.

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Μα δεν το ξέχασα λεπτό. Θα σου ακούγεται κλισέ. Είναι κλισέ ένα 15χρονο κορίτσι, χτυπημένο, τρομαγμένο, σοκαρισμένο, μες στα κλάματα, με αφόρητους πόνους που φεύγει σκαστά από το σπίτι σου; Το είχες κάνει και σε άλλες; Είναι κλισέ το σφίξιμο κάθε φορά που ακούω για ακόμη μία αδερφή μου που βιάστηκε; Ο πόνος που νιώθω ακόμη από τα χέρια σου στον λαιμό, τα μπράτσα μου; Ο πόνος από το πέος σου που ένιωθα σαν μαχαίρι και παρέλυσε όλο μου το σώμα; Είναι κλισέ να πηδάς ένα κορίτσι μέσα στα κλάματα, μουδιασμένο, να σου λέει «σταμάτα σε παρακαλώ» με όση δύναμη του έχει απομείνει ώσπου να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη από το χέρι σου στο λαιμό του. Και να περιμένει απλά να τελειώσει ή να εύχεται, αν κρατήσει λίγο παραπάνω, να πεθάνει εκείνη τη στιγμή. Είναι κλισέ;

12 χρόνια μετά, ήμουν 15 κι είμαι 27… τώρα το θυμήθηκα; Το θυμήθηκα τώρα που γύρισα στον τόπο του εγκλήματός σου και κάθε φορά που σε βλέπω ξεχειλίζω από οργή. Και χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Που βλέπω τη γυναίκα και τα παιδιά σου και εξοργίζομαι που εσύ συνέχισες τη ζωή σου κανονικά. Κι αναρωτιέμαι, κατάλαβες ποτέ τι μου έκανες; Και κρατιέμαι να μην τρέξω να σε χτυπήσω και να σου πω ΜΕ ΒΙΑΣΕΣ! Ακόμη δουλεύω τις πληγές μου, ακόμη βρίσκω τραύματα όταν αφήνω κάποιον να μ’ αγγίξει, όταν απλώνω το χέρι σε έναν έρωτα, βλέπω τα χέρια σου γαντζωμένα στον καρπό μου. Μα πλέον δεν έχω τα χέρια σου στον λαιμό μου, τα έσκισα όταν μπόρεσα επιτέλους να αρθρώσω «Με βίασες». Είμαι εγώ η δυνατή. Κάθε μου τραύμα είναι και μια αδυναμία σου. Κάθε μου τραύμα είναι η ιστορία μου. Εγώ είμαι η δυνατή που επιβίωσα από εσένα και μπορώ να αγαπήσω, ακόμη κι αν ακόμη φοβάμαι. Επέζησα, σηκώθηκα, είμαι δυνατή και κάθε αδερφή μου είναι, απλά ίσως δεν το έχει καταλάβει ακόμη. Κι είμαστε, δυστυχώς, πολλές, σοκαριστικά, εξοργιστικά, αβάσταχτα πολλές. Μα είμαστε εδώ, σιωπηλές ή όχι, είμαστε εδώ, ζωντανές και νεκρές και δείχνουμε κάθε μέρα τη δύναμή μας στον σάπιο κόσμο που μας φτιάξατε.

Με μίσος και οργή,
Η επιζήσασα του βιασμού σου.

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Αγαπημένη.. 
Εγώ δεν ξερω τι να πω
και δεν θέλω να σχολιάσω κάτι.. 

Σε ένα πράγμα θα σταθώ, γιατί δεν θέλω να επισκιάσω το κείμενό σου.. 

Πόσες πολλές είμαστε..; 

Πόσες τρομακτικά πολλές είμαστε..; 

Πόσες "καινούριες" προστίθενται κάθε μέρα..;

Ψάχνω απεγνωσμένα αυτή τη στιγμή να σκεφτώ κάποια γυναίκα από τον κύκλο μου,

που να μην είναι επιζήσασα..

Και με μια πρώτη σκέψη, δεν μπορώ να βρω.. 

Για κλείσιμο, θα αφήσω αυτό..

Σ' αγαπάω πολύ ♥️♥️

Η (κάθε) Σοφία

Και όντως, ψάχνω εδώ και λίγη ώρα τι να γράψω..

Και από τη μία δεν έχω λόγια, από την άλλη δεν ξέρω και από πού να πρωτοαρχίσω.

 

Μια γυναίκα βιάστηκε.

ΌΧΙ.

Κάποιος βίασε μια γυναίκα.

Και για μια ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία βρήκε τρόπο να ξεράσει τη σαπίλα της.

Να βάλουμε δυο πράγματα στη σειρά.

Η συναίνεση δεν είναι «σεξυ» ή «κουλ» ή «καυλωτική».

Η συναίνεση είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.

Όπως λεει και ο ρίγας,

μάθαμε ως λαός να γιορτάζουμε ένα παροιμιώδες ηρωικό «ΌΧΙ»,

που στην πράξη δεν ξέρουμε τι σημαίνει.

Που η συναίνεση μας μοιάζει μακρινή έννοια.

Σχεδόν άγνωστη για πολλούς.

 

Στην ελλάδα του 2021 μια γυναίκα μιλάει για το βιασμό της.

Για τη σεξουαλική της παρενόχληση.

Και μια κοινωνία βρίσκει άμεσους ή έμμεσους τρόπους να την κατηγορήσει.

Μακράν όμως το πιο εμετικό είναι το

«αν μιλούσε νωρίτερα, θα είχε σώσει και άλλα κορίτσια»..

Παιδιά.

ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟ ΘΥΜΑ.

Λες και φταίει το θύμα που κάποιο σκουπίδι βίασε και άλλα θύματα.

Καμία αλληλεγγύη δεν δείχνουν τέτοια σχόλια.

Και μας κάνουν να ξερνάμε.

Μας κάνουν να νιώθουμε βρώμικες κάθε φορά που κάποιος απλώνει τα χέρια του πάνω μας.

Μας κάνουν να φοβόμαστε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω.

Ακούω και διαβάζω τόσα.

Για κορίτσια που ντύνονται «προκλητικά».

Για κορίτσια που «προκαλούν» με τη στάση τους.

Για κορίτσια που «παίζουν τους άντρες»..

Και θα κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια να το πω:

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ

ΝΑ ΞΕΠΛΕΝΕΤΕ

ΒΙΑΣΤΕΣ.

Τόσο γαμημένα απλό.

 

Μπορώ να γαμιέμαι με όσους θέλω.

Να βγαίνω έξω χωρίς βρακί.

Και να πίνω τον κώλο μου.

Να φλερτάρω με όποιον μου καυλώσει.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΗΔΗΧΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

Το «ΟΧΙ» είναι «ΟΧΙ».

Και ο βιασμός είναι βιασμός.

Η μόνη αιτία του είναι ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ.

 

Όταν μια γυναίκα κακοποιείται σεξουαλικά, δεν φταίει.

Όποια και αν ήταν η συμπεριφορά της, δεν φταίει.

Η κάθε σοφία δεν έχει μερίδιο ευθύνης.

Και σίγουρα το κάθε σκουπίδι δεν έχει λόγο σε ό, τι της συνέβη.

 

Είναι απίστευτο το πώς εμείς οι ίδιες δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε ούτε για την παρενόχλησή μας ΌΠΩΣ και ΟΤΑΝ γουστάρουμε.

Βλέπω σχόλια που κατηγορούν τη σοφία για το ότι άργησε να μιλήσει.

«Το ξέχασε 20 χρόνια και το θυμήθηκε τώρα;»

ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ.

Δεν το ξέχασε ποτέ.

Πιθανότατα το σκέφτεται κάθε βράδυ.

Τόσο η σοφία όσο και η κάθε σοφία.

«Γιατί δεν λέει όνομα αν είναι αλήθεια;;»

«Οκει αλλά δεν ακούσαμε και την άποψη του, μπορεί να του κουνήθηκε»..

«Ναι αλλά ξέρεις πόσες αθλήτριες ντύνονται προκλητικά για να ξελογιάσουν τους παραγοντες;»

Ε Μ Ε Τ Ο Σ.

Αγνός, αθώος εμετός.

 

Έχουμε πήξει στους κυρ-παντελίδες και στις κυρά κατίνες

που φορτωμένοι από τα σκατά στα οποία είναι πνιγμένοι τόσα χρόνια,

ξεπλένουν συμπεριφορές.

Οι βιαστές μας δεν είναι άγνωστοι.

Οι βιαστές μας είναι οι φίλοι μας, οι αδερφοί μας, οι πατεραδες μας, οι δασκάλοι μας.

Οι βιαστές μας είναι οι σύντροφοί μας, οι καθηγητές μας, οι προπονητές μας, οι παππούδες μας, οι παπάδες μας.

Ή ακόμα χειρότερα είναι οι γιατροί μας, οι δικηγόροι μας, οι ψυχολόγοι μας, οι γείτονές μας.

«Άνθρωποι» «υπεράνω πάσης υποψίας».

«Οικογενειάρχες»

«Ήσυχοι, που δεν έχουν δώσει δικαιώματα».

Είναι αυτοί που θα μας ρωτήσουν τι φορούσαμε.

Που θα μας κάνουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση όταν μιλήσουμε.

Αυτοί που δεν είχαν δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στους γύρω τους.

Και που κανείς δεν θα πιστέψει ότι ήταν αυτοί.

 

Βγάλτε λοιπόν επιτέλους το σκασμό.

Γιατί είστε ο λόγος που κάποιο θύμα βιασμού δεν μιλάει.

Είστε ο λόγος που οι βιαστές βρίσκουν πάτημα.

Κανείς δε ζήτησε τη γαμημένη γνώμη σας.

Κυρίως όταν τη λέτε χωρίς ντροπή.

Κάθε φορά που αμολάτε τη μαλακία σας,

ένα θύμα σιωπά.

Και ίσως μια μέρα το θύμα να είστε εσείς.

Και όταν κάποιοι θα καλύπτουν τον βιαστή σας, 

ίσως μάθετε με τον χειρότερο τρόπο τι απότοκα δημιουργεί η συμπεριφορά σας.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.: Η (κάθε) σοφία, δε θέλει την άποψή μας.

Την αλληλεγγύη μας θέλει. 

Θέλει να γίνουμε όλ@ μαζί η γροθιά που θα καρφωθεί στο στομάχι και στα δόντια κάθε βιαστή. 

Και ήρθε η ώρα να διαλέξεις με ποιο μέρος θα είσαι.

Τώρα.

Υ.Γ.2: Για τυχόν απορίες, για ενημέρωση, για σκέψη,

το παρακάτω βίντεο τα ξεκαθαρίζει άψογα.

( https://www.youtube.com/watch?v=pZwvrxVavnQ&ab_channel=ThamesValleyPolice )

Σκυλομπερδέματα

Το κείμενο αποτελεί μια ευγενική χορηγία από το Τουριστάκι της καρδιάς μας.

Κοιτάξτε να δείτε πως έχει η φάση..

Ήμανε δεν ήμανε 5 χρονών..

Κάπου το 1999, λίγο πριν την καταστροφή του κόσμου χαχα και καλά..

Τα καλοκαίρια (εμένα με πιάνει μια τρέλα) την έβγαζα στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς στη Νικόπολη λίγο παραδίπλα από τη Σταυρούπολη..

Μονοκατοικία με αυλή μεγαλύτερη από το σπίτι..

Με βάζουν λοιπόν μια μέρα στο αμάξι και μου λένε θα πάμε εκδρομή..

Καταλαβαίνετε τώρα εγώ χαρά, αν και δεν ήξερα που θα πάμε..

Φτάνουμε που λέτε έξω από ένα σπίτι με αντίστοιχη αυλή και καμιά δεκαριά κουτάβια να περιφέρονται και απορώ τι κάνουμε εκεί..

Και ξαφνικά πετάγεται ένας κυριούλης με ένα κουτάβι αγκαλιά και το χώνει στα χέρια μου και λέει..

«Πως θα τον πείτε αυτόν τον λυκοσκυλάκο;»

Παιδιά κόντεψα να σωριαστώ κάτω από τη χαρά μου..

Και ακούω από πίσω μου (μάλλον τη γιαγιά μου) να αναφωνεί «Έκτορα»..

Και κάπως έτσι ερωτεύτηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου..

Ήταν ένας γερμανοελληνικός ποιμενικός σκύλαρος..

Κουτάβι που λέτε τον ταΐζαμε αβγά για να σηκώσει τα αφτιά του (έτσι έλεγε η γιαγιά)..

Όταν μεγάλωσε λίγο έτρωγε μια κατσαρόλα μακαρόνια μόνος του..

Λάτρης της μακαρονάδας και εγώ έβαζα ένα πιατάκι (μια πιρουνίτσα έμενε) καθόμουν στην αυλή στο τραπέζι και τρώγαμε μακαρόνια παρέα..

Και γιαγιά μην ξεχάσεις τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ, του αρέσουν περισσότερο, του Έκτορα φυσικά..

Και κάπως έτσι μεγαλώσαμε παρέα, εγώ και ο Έκτορας, ο Έκτορας και εγώ.

Α, ξέχασα..

Και η Μόλυ..

Κανισούλα-βιλεντούλα η κυρία 7-8 χρονών..

Παίζανε με τον Έκτορα και το κεφάλι της χωρούσε ολόκληρο στο στόμα του..

Αλλά η συμβίωση ήταν ειρηνική..

Δυο σκυλιά λοιπόν και εγώ σε ένα σπίτι τα καλοκαίρια, τα Σαββατοκύριακα, τις γιορτές, τις αργίες..

Όλη μέρα αγκαλιές και παιχνίδια και δεν μας χώριζε τίποτα και κανένας..

Κάποια χρόνια μετά γυρίσαν οι παππούδες στο κωριό φυσικά με τον Έκτορα παρέα, εγώ τότε δημοτικό ενάμιση μέτρο σπόρος και ο σκύλος 70 κιλά..

Μην τα πολυλογώ με έβγαζε βόλτα, τρέχαμε παρέα (ήμανε από τότε φιτ)..

Μια μέρα μου έφερε και δώρο, μια χελώνα ξηράς, ζωντανή φυσικά..

Και αυτές οι βόλτες μας τέλειωσαν αρκετά χρόνια μετά και έμεινα χωρίς Έκτορα..

Εν έτη 2020 λοιπόν παίρνουμε την απόφαση να υιοθετήσουμε κουτάβι να χει παρέα η μάνα μου στο κωριό.. (εγώ ζω Θεσσαλονίκη πλέον).

Μικρό είπαμε μέχρι 8-9 κιλά, αλλά βάλε κ άλλο κυρ Στέφανε, φτάσαμε στα 19 κιλά..

Αδέσποτη μικρή κουταβίσια φάτσα που περιφερόταν κάπου έξω από την Κατερίνη και την έβαλαν σε καταφύγιο μέχρι να υιοθετηθεί..

Εκεί λοιπόν βρήκα τον δεύτερο μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου..

Την Ήρα, το λουλούδι της αυλής..

Που εξειδικεύεται στην κοκαλοθαφτική με τη μουσούδα της..

Μπίρα ήθελα να την πω αλλά αν άκουγες κάποιον να φωνάζει  στο κωριό 10 το βράδυ μόνος του Μπίρααα  Μπίραα, κάποια παράνοια..

Έτσι ήρθε το Ήρα, ολύμπια θεά..

Και κάπως έτσι τα ρεπό μου και τα Σαββατοκύριακα γέμισαν λευκές τρίχες Ήρας και ατέλειωτες αγκαλιές και γρατζουνιές από τα παιχνίδια μας στην αυλή..

Και αν με δει να κάθομαι κάτω θα σκαρφαλώσει, σα το Μήτσο το ιγκουάνα του Λάζαρου από το Είσαι το ταίρι μου, στον ώμο μου και θα μου γλύφει τα αφτιά..

Τρώμε ακόμα μακαρονάδες παρέα και αβγά..

Εσείς εκεί οι σκυλόφιλοι καταλαβαίνετε πως είναι να ανοίγεις την πόρτα και να πετάγεται μια χνουδωτή μπάλα για αγκαλιές ακόμη και να έχει να σε δει 5 λεπτά γιατί πήγες να πετάξεις απλά τα σκουπίδια.

Κοίτα γύρω, πόσο μίκρυνε ο κόσμος, πως αγρίεψαν τα μάτια

https://www.youtube.com/watch?v=SDrfqsqG-aM

Υιοθετήστε κουτάβια και σκυλάκια από τοπικές φιλοζωικές, από το δρόμο και καταφύγια.

Χωρίς εμβόλια κάποια μπορεί να μην ζήσουν για πολύ καιρό, αλλά σε ένα σπίτι με αγάπη και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μπορεί να σου χαρίσουν ατέλειωτες ώρες χαράς, αγάπης και κατά βάση παρέας.

Και να εμπιστεύεστε όσους εμπιστεύεται και ο σκύλος σας κατά βάση!!

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

Αχ, δεν μπορώ, τα αγαπάω.

Λοιπόν, δε θα μακρηγορήσω, γιατί είπαμε ο σχολιασμός μου να είναι σύντομος..

ΑΛΛΑ ΠΟΣΟ ΤΕΛΕΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.

Τόσο τέλεια που δεν μας αξίζουν.

Εμείς από χαλβαδάκι έχουμε τον Μπλάκυ μας.

Που περνάει ζόρικα.

(οκει, όχι τόσο ζόρικα όσο το ντενιζάκι της έλενας)..

Και που μας κρατάει μούτρα όταν του παίρνουμε τα μαξιλάρια.

Και που χωρίς μαξιλάρια δεν μπορεί να στερεώσει το κεφάλι του.

Και που είναι τόσο ήσυχος κουταβοπαππούλης, που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ,

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙΣ.

Και σε κοιτάει με αυτά τα μεγάλα μάτια.

Και ξέρεις ότι κάνει ΤΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ,

απλά και μόνο γιατί σ’ αγαπάει.

Τόση υπομονή, όση δεν έκανε μαζί σου κανένας άνθρωπος ποτέ.

Ναι, να αγαπάτε τα σκυλάκια σας.

Και φυσικά, ΠΟΤΕ μην εμπιστεύεστε άτομα, που δεν θα τα εμπιστεύονταν ο σκύλος σας.

(για γάτες θα επανέλθω σύντομα,

αν στο μεταξύ δεν έχουν κυριεύσει τον κόσμο)

"Νέο Κύμα"

Κείμενο αγαπημένης αναγνώστριας, 

που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Σε αυτό συμφωνούν τόσο η Ψυχολογία και η Ψυχιατρική, όσο ακόμη και η Τέχνη. Προκειμένου να σωθεί όμως η ψυχή, θα πρέπει πρωτίστως να σωθεί το σώμα. Πόσο κουλ και ωραία μπορεί να είναι μια ψυχή σε ένα σώμα άρρωστο ή/και ετοιμοθάνατο; Εκτός κι αν μιλάμε για τη σωτηρία της ψυχής σε ένα άλλο σύμπαν, παράλληλο και ανεξερεύνητο.

Ακόμη και για τη μετά θάνατον "εγγυημένη" πρώτη θέση για λύτρωση στον παράδεισο - την πολυπόθητη αυτή μεταγραφή όλων όσων πιστεύουν στον τσαρλατανισμό της Εκκλησίας - αν δεν έχεις καθαρίσει τους λογαριασμούς σου σε τούτη τη γη, καμία πύλη δεν θα ανοίξει διάπλατα για να σε υποδεχτούν αναγεννησιακά αγγελάκια με αφράτα πωπουδάκια. Κοινώς, εδώ, σε τούτη τη γη είναι η κόλαση, εδώ κι ο παράδεισος.

Είναι τραγικό σε ένα συμβολικό δόγμα όπως είναι ο Χριστιανισμός, οι "πιστοί" να αγγίζουν επίπεδα γελοιότητας, πεπεισμένοι πως θα σώσουν την ψυχή τους γλείφοντας κουτάλια, ανάβοντας κεριά στα μανουάλια και φιλώντας εικονίσματα και χέρια ρασοφόρων. Παρασυρμένοι από την μαφία των ρασοφόρων αυτών Vigilantes - η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ουδεμία σχέση έχει με έννοιες όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη, η συγχώρεση, αρετές θεμελιώδεις στον Χριστιανισμό - νταμιρωμένοι λοιπόν όλοι αυτοί οι επικίνδυνα ηλίθιοι "πιστοί", τί κάνουν σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του κορονοϊού;

Αφού με λιτανείες στον πολιούχο Άγιο έστρωσαν το δρόμο για να προχωρήσει το δεύτερο κύμα πανδημίας και βύθισαν τη Βόρεια Ελλάδα και τις ΜΕΘ των νοσοκομείων στο κόκκινο αλλά και το μαύρο, αφού έκαναν καταμέτρηση και του τελευταίου πτώματος, τώρα διψάνε για νέο αίμα και προετοιμάζουν το τρίτο κύμα της πανδημίας. Αυτή τη φορά πανελλαδικά. Οι επικίνδυνα ηλίθιοι πιστοί συσπειρώθηκαν με τους ρασοφόρους τσαρλατάνους Vigilantes και κάνουν την επανάσταση τους. Ουρές έξω από της εκκλησιάς την πόρτα για να πάρουν μάτι το "Πνεύμα εν είδει περιστεράς" και να πιούν από το νερό το "αγιασμένο" που τους σερβίρουν.

Τί κι αν μαντρωθήκαμε στα σπίτια μας μακριά από αγαπημένους; Τί κι αν άνθρωποι έχουν καταστραφεί οικονομικά κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους; Τί κι αν θρηνεί ζωντανούς και νεκρούς όλη η γη;

Η Εκκλησία ΑΕ και ο αποβλακωμένος όχλος - δεν είναι τυχαίος ο εκκλησιαστικός παραλληλισμός του Ποιμένα με το ποίμνιό του - προχωρούν ακάθεκτοι. Τίποτα δεν τους πτοεί, τίποτα δεν τους σταματά, εις το όνομα της επιδιωκούμενης Σωτηρίας της Ψυχής τους.

Εκείνο που σταματά είναι η ζωή μας, έτσι όπως την ξέραμε. Αυτή που στερούμαστε όλους αυτούς τους μήνες και αυτή που επιτρέπουν όλοι τούτοι οι ανίκανοι παρατρεχάμενοι της κυβέρνησης- τσίρκο να χάνεται μπροστά στα μάτια μας...

Παρακαλώ πολύ, να μην επιτρέψουμε άλλο να γίνει η απώλεια συνήθεια μας.

 

Α.Μ.

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Αγαπημένη..

Εγώ τα έχω πει.. 

Και τα έχω ξαναπεί.. 

Με κάθε ψυχραιμία που ξέρουμε όλ@ ότι (δεν) διαθέτω..

Και θα συμφωνήσω για ακόμα μία φορά..

Με κάθε λέξη..

Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο παραλληλισμός ποίμνιο - ποιμένας.. 

Δεν είναι καθόλου λογικό αυτό που γίνεται τριγύρω..

Και φυσικά δεν υπάρχει καμία λογική, σε καμία θρησκεία..

Ο χριστιανισμός που εγώ διδάχτηκα - και που δεν ασπάζομαι,

έχει περισσότερο να κάνει με την αγάπη, όπως είπες..

Και αυτή τη στιγμή, το μόνο που βλέπω από τους εκπροσώπους 

αλλά και από το "ποίμνιο" αυτής της θρησκείας,

είναι επικίνδυνες, μεσαιωνικές πρακτικές..

Λες και δεν αγαπάνε κανέναν άλλον.

Μη χριστιανό.

Ή διαφορετικό χριστιανό. 

Και δυστυχως, συνηθίζουμε την απώλεια σε αυτή τη χώρα.

Την απώλεια λογικής.

Την απώλεια κράτους - πρόνοιας.

Την απώλεια κάθε ίχνος τσίπας, στο βωμό μιας τέτοιας επιχείρησης όπως η Εκκλησία.

Συνηθίσαμε να κάνουν ό, τι θέλουν.

Συνηθίσαμε να το κάνουν όπως θέλουν.

Και ίσως τελικά - Κεμάλ - να είχαν δίκιο όσοι έλεγαν ότι δεν αλλάζει.. 

Ευχαριστώ για το κείμενο.

Ανυπομονώ για το επόμενο.

Ποια (θεία) φώτιση..;

Αααχχχ..

Λοιπόν..

Έλειψα καιρό η αλήθεια είναι..

Άφησα πολλά ασχολίαστα η αλήθεια είναι..

Αλλά κάποιες φορές η πραγματικότητα απλά μας ξεπερνάει.

Λέμε τόσα πολλά που στερεύουμε..

Και νιώθουμε ότι δεν έχουμε τίποτα άλλο να γράψουμε ή να πούμε..

 

Μέχρι που μας σκάει τη σφαλιάρα ξανά,

η ίδια πραγματικότητα..

Έχω πει πολλές φορές και από εδώ και από παντού,

ότι ως χώρα παράγουμε περισσότερη βλακεία απ’ όση μπορούμε να καταναλώσουμε.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.

Επίσης έχω πει πολλές φορές, ότι

αν μπορούσαμε να μετατρέψουμε τη βλακεία που παράγεται σε ενέργεια,

θα ήμασταν η πιο οικολογική και αυτόνομη χώρα του πλανήτη.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΝΕ.

 

Anyways, με τούτα και με ‘κεινα,

φτάσαμε αισίως στο (όχι και τόσο) σωτήριον έτος 2021..

Χαζοάρχισαν κάτι εμβολιασμοί και εδώ στην γραφική ελλαδίτσα..

Πήραν τα στελέχη της ΝΔ σειρά, πού να φτάσουν τα εμβόλια για εμάς τους υπόλοιπους..;

Αλλά νταξει, δε βαριέσαι..

Όσοι δεν κάνουμε εμβόλια, θα πάμε καμια εκκλησία..

Έχει ο θεός.

 

Παιδιά.

Φώτα σήμερα.

Γιορτάζουμε (μη χεσω).

Έχει ο θεος.

ΠΑΙΔΙΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ,

ΤΟ Ε.Σ.Υ. δεν έχει!

Δεν ξέρω ποιο κομμάτι της παραπάνω τοποθέτησης δεν είναι κατανοητό.

Έχουμε φτάσει – από καθαρή τύχη – στο 2021,

όπου οι παπάδες θυμήθηκαν να ξεκινήσουν επανάσταση.

ΠΟΙΟΙ;;;
Οι παπάδες.

Οι οποίοι μάλιστα θυμήθηκαν σήμερα ότι «δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι».

(ΝΤΑΞΕΙ, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι,

αλλα όχι να κάνουμε και καναν διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας..

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΝΕ ΚΑΤΙ ΑΘΕΟΙ.

Εμείς θα είναι σαν να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι,

αλλά ΔΕΝ θα είμαστε.

Θα πληρωνόμαστε από το κράτος,

θα επεμβαίνουμε σε ό, τι θέλουμε και μπορούμε,

ΚΑΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΑΣ, ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.

ΠΑΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΊΕΣ.)

 

Ρε..

Ρε πάτε καλά εκεί πάνω;

Ή μαστουρώσατε με το λιβάνι;

 

(Εισπνοή,

Εκπνοή,

Ψυχραιμία)..

 

Αρχικά, είδα κάτι πλάνα από αγιασμό λέει τον υδάτων στη θεσσαλονίκη.

Παιδιά, αυτό λέγεται τσίρκο.

Δεν λέγεται αγιασμός των υδάτων.

Το να μαζευτούμε 20-30 βλαμμένοι και να ρίχνουμε σταυρουδάκια στο νερό,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ.

Είναι βλασφήμια, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ.

Δηλαδή μαζευτείτε λίγο, γίνεστε ρεζίλι στους μη χριστιανοταλιμπάν!

 

Επιπλέον..

Αγαπητοί (ή και όχι) χριστιανούληδες..

Σας κάναμε τη χάρη και σας είχαμε ανοιχτές τις εκκλησίες με περιορισμούς..

Και τα χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά..

Σας αφήσαμε να γλείφετε κουτάλια, να φιλάτε εικόνες και να προσκυνάτε χέρια παπάδων..

Παράλληλα, εμείς έχουμε να δούμε συναυλία ή ποτό σε μπαρ ΜΗΝΕΣ.

Και τώρα ξαφνικά, θυμηθήκατε να κάνετε ό, τι σας καυλώσει..

Στις πλάτες ποιανών..;

Όλων των υπολοίπων.

Γιατί;

Γιατί μπορείτε.

Γιατί μέχρι εκεί σας κόβει.

Και κυρίως γιατί αδιαφορείτε.

 

Ειλικρινά δηλαδή.

Σε ποια ΣΟΒΑΡΗ χώρα θα γινόταν αυτό;

Σε ποια ΣΟΒΑΡΗ χώρα θα έπαιρνε η εκκλησία μια απόφαση,

για την οποία δεν θα έφερε μετά ΚΑΜΙΑ ευθύνη.

Βάλαμε τον τράγο τον Ιερώνυμο στη ΜΕΘ με 37,2,

για να ανοίξουν οι εκκλησίες και να πάει ο κόσμος να γλείφει κουτάλια ρε μαλάκες.

 

Και για να περάσω και στο θέμα μου.

Σήμερα μερικοί δίνατε μάχη για το σταυρό

και σε κανα δυο βδομάδες θα δίνετε μάχη για κανα κρεβάτι στη ΜΕΘ.

Δεν θα πάτε να σας σώσει ο θεός σας.

Γιατί μέχρι εκεί φτάνουν τα χριστιανικά σας αισθήματα.

Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια.

Πλέον όμως δεν είστε μόνο χριστιανοταλιμπάν.

Πλέον είστε και επικίνδυνοι.

Γυρνάτε και εύχεστε κιόλας:

«Καλή φώτιση»..

ΤΙ ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ,

ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΣΕ ΜΟΝΙΜΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ;

Ούτε οι ευχές σας δεν ξέρετε τι λένε μερικοί μερικοί. 

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους που βάζουν τη θρησκεία τους πάνω από την ανθρώπινη ζωή; 

Πιθανότατα τίποτα.. 

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

Υ.Γ.1: Δε θα κάνω αυτή τη φορά το διαχωρισμό σε χριστιανοταλιμπάν και μη.

Ούτε θα πω που αναφέρονται τα παραπάνω.

Γιατί όσ@ με διαβάζουν ξέρουν πολύ καλά τα παραπάνω.

Και τα έχω πει σε άλλα κείμενα πιο παλιά.

 

Υ.Γ.2: Καλή χρονιά να έχουμε

και σύντομα να έχουμε πίσω τις αγαπημένες μας στιγμές.