Το τσίρκο της παρέλασης

Και ποιος να μου το έλεγε πέρυσι,

όταν έγραφα αυτό, 

ότι θα ζούσαμε το 2020 ένδοξες στιγμές με το τσίρκο των παρελάσεων.

 

Εν συντομία, για ακόμα μια φορά:

Με τις παρελάσεις διαφωνώ.

Με τις μαθητικές παρελάσεις διαφωνώ ακόμα περισσότερο.

Αλλά εν μέσω πανδημίας, που αποφασίστηκε να μην γίνει ο εορτασμός της 28^ης οκτωβρίου με παρελάσεις,

ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑ ΠΟΛΥ.

 

ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ.

Καταρχάς να πω, ότι ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ.

Πεθαίνω.

Τρελαίνομαι.

Και προφανώς, το θέμα ήταν άψογο για να βοηθήσει την ανάπτυξη τέτοιων θεωριών.

 

Παιδιά.

Αφυπνισμένα μου, πατριωτικά μου παιδιά.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ όμως,

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ δεν «κατάργησε τις παρελάσεις για να καταρρακώσει το ηθικό των ελλήνων»..

Κανείς δεν «αύξησε επίτηδες τα κρούσματα για να μην γίνουν παρελάσεις»..

Κανείς δεν «πολεμάει τον ελληνισμό»..

Και βασικά, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΣ, αλήθεια.

 

Και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.

Γιατί να χρειαζόμαστε ένα χουντοπανηγύρι για να τιμήσουμε την πατρίδα μας;

Και τους «αγωνιστές που χάθηκαν»…;

Πόσο βαρεμένος είσαι αν θεωρείς ότι με την απουσία παρέλασης δεν μπορείς να τιμήσεις κάποιον που θυσιάστηκε..;

Δέχομαι ότι το ελληνικό πλήθος συγκροτείται από ένα μάτσο αγράμματους ανθρώπους,

που μπορεί να ξέρουν γραφή και ανάγνωση,

αλλά οι γνώσεις τους σταματάνε εκεί..

Και οι αντιληπτικές τους ικανότητες σταματάνε επίσης κάπου εκεί.

Οι άνθρωποι αυτοί, προφανώς και θεωρούν ότι με την απουσία παρέλασης φέτος φιμώνεται ο ελληνισμός τους και δεν μπορούν να τιμήσουν τους προγόνους τους.

Το θλιβερό δεν είναι αυτό.

Το θλιβερό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι και νέα παιδιά.

ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Νέα παιδιά που θεωρούν τιμή προς τους αγωνιστές το καραγκιοζιλίκι της παρέλασης.

Νέα παιδιά, από αυτά που έμαθαν να κάνουν παρέλαση.

Από αυτά που τσακωνόντουσαν για το ποιο θα πρωτοκάνει παρέλαση.

Νέα παιδιά που αν τους βάλεις ένα κουίζ βασικών γνώσεων για την κάθε επέτειο,

ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΛΑΚΩΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΡΗΓΟΡΕΣ.

Νέα παιδιά που δεν έχουν διαβάσει μισή σελίδα ιστορίας.

Που ενδεχομένως δεν έχουν περάσει έξω από ένα πολεμικό μουσείο.

Που δεν ξέρουν πότε ντυνόμαστε τσολιαδάκια και πότε τραγουδάμε «γυναίκες ηπειρώτισσες».

 

Αλλά όχι.

«Να τιμήσουμε αυτούς που πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι».

Και άμα τους ρωτήσεις «ποιος είπε το όχι»,

θα σου πούνε «Ο ΜΕΤΑΞΑΣ».

Και κάπως έτσι, κανένας νεκρός αγωνιστής δεν θα τιμηθεί ποτέ.

 

Για να τελειώνουμε λοιπόν με τις μαλακίες:

Πλέον δεν πιάνει η καραμέλα για τιμή σε νεκρούς αγωνιστές.

Ειδικά από κυβερνήσεις φίλα προσκείμενες προς δοσίλογους και ταγματασφαλίτες.

Και ψηφοφόρους τέτοιων κυβερνήσεων.

Όποιος θέλει να τιμήσει τους προγόνους του, μπορεί να το κάνει.

Χωρίς εθνικές παρελάσεις (και μάλιστα μαθητικές).

Υπάρχουν βιβλία ιστορίας για κάθε χρονική περίοδο.

Υπάρχουν βιβλία τοπικής ιστορίας που μπορείς να διαβάσεις.

Υπάρχουν μνημεία στα οποία μπορείς να καταθέσεις ένα λουλούδι.

Υπάρχουν πολεμικά μουσεία που μπορείς να επισκεφτείς.

Υπάρχουν τρόποι να τιμήσεις τον κόσμο που θεωρείς ότι χάθηκε για την πατρίδα.

Αλλά είσαι αρκετά απαίδευτος για να θεωρείς την παρέλαση ως μοναδικό τρόπο.

Είσαι αρκετά απαίδευτη για να θεωρείς ότι χωρίς παρέλαση δεν τιμάς τον νεκρό αγωνιστή.

 

Και εντελώς μεταξύ μας, κανένας αγωνιστής δεν τιμήθηκε από μαθητικές παρελάσεις,

των οποίων η συστηματική θέσπιση έγινε από μια χουντική κυβέρνηση.

Ποτέ.

Κανείς.

Κανένας αγωνιστής.

Διότι, κάποιοι πρόγονοί μας, ναι.

Τιμούνται.

Διότι κάποιοι πρόγονοί μας ήταν συνεργάτες των γερμανών.

Έβαζαν τις κουκούλες και κάνανε περιουσίες.

Προσέχετε λοιπόν ποιους «έλληνες» τιμάτε.

Γιατί και οι δοσίλογοι, έλληνες ήταν.

Και η σπορά τους είναι ακόμα εκεί έξω!

Είναι ακόμα εκεί έξω σε κάθε ευκαιρία.

«Τιμάνε» τα όπλα, την μπατρίδα, τους προγόνους.

Προσέξτε λοιπόν, με ποιους είστε δίπλα δίπλα στις παρελάσεις.

Γιατί το φίδι δεν πέθανε ποτέ.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

 Υ.Γ.: Δυστυχώς, οι μαθητικές παρελάσεις δεν καταργήθηκαν.

Μόλις περάσει λίγο η φασούλα με τον κορονοϊό θα ξαναγυρίσουν. 

Ωστόσο, ειλικρινά λυπάμαι.

Λυπάμαι τους ανθρώπους που νομίζουν ότι το έθνος τους είναι 

ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ

και παράλληλα θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος να το τιμήσουν,

είναι οι παρελάσεις. 

Τους τις στερείς μια χρονιά και παθαίνουν αμόκ, 

απ΄την αδυναμία τους να βρουν άλλο τρόπο να τιμήσουν 

το έθνος το ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ.

Κρίμα! 

 

Ο Άγιος Δημήτριος ο Πανδημιούχος

 

 

Και αισίως έχουμε φτάσει τέλη οκτώβρη 2020.

Έμειναν άλλες δύο πίστες στο φονικό Jumanji που ζούμε,

και μετά μάλλον θα έρθει και το σίκουελ.

 

Είμαστε λοιπόν εν μέσω πανδημίας,

τα ημερήσια κρούσματα (σε απόλυτο αριθμό) όλο και αυξάνονται

(φυσικά, η τρομολαγνεία έχει φροντίσει να μην μας ενημερώνει

ποτέ και κανείς για τα ποσοστά θετικών κρουσμάτων, έτσι..;

Μόνο για τα απόλυτα νούμερα, πόσα τεστ έγιναν

και πόσα από αυτά ήταν θετικά είναι άλλο παραμύθι,

δεν το θεωρούν σκόπιμο να λέγεται,

αλλά πάμε παρακάτω)..

και η τρομερή και φοβερή κυβέρνηση ( - τσίρκο)

έχει αρχίσει να παίρνει φοβερά και τρομερά μέτρα

(το ίδιο ηλίθια με αυτή).

Ντύνεται εκεί ο χαρδαλιάς κομάντο,

παίρνει σβάρνα τις «κόκκινες περιοχές»

για να μαντρώσει τον κόσμο σπίτια..

Κυρίως σε κοζάνη, καστοριά και σέρρες..

Ο δε μητσοτάκης, κάπου θα κάνει διακοπές,

ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΕΛΕΟΣ.

ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΣΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ;;;;

Τόσα χρόνια παραπονιόμαστε ότι οι πολιτικοί δεν επικοινωνούν με το λαό.

ΟΡΙΣΤΕ, φάτε διαγγέλματα μητσοτάκη τώρα κάθε τρεις και δύο,

ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΤΕ,

ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ.

 

Μέσα λοιπόν στα τρομερά και φοβερά διαγγέλματα,

μας ενημέρωσε ο φοβερός και τρομερός πρωθυπουργός μας

και για νέα μέτρα που λαμβάνονται εδώ και εκεί,

σε διάφορες περιοχές που είναι στον δείκτη 2, στον δείκτη 3 ανάλογα με τα κρούσματα που εμφανίζονται.

 

ΦΥΣΙΚΑ, τα φοβερά αυτά μέτρα καταπολέμησης της πανδημίας,

είναι γνωστά πλέον, έτσι..;

Τα μπαρ και οι χώροι εστίασης κλείνουν στις 12..

ΤΑ ΜΙΝΙ ΜΑΡΚΕΤ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΕΠΙΣΗΣ,

μετά τις 12μιση ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ

(η μάνα μου παίζει να ευγνωμονεί μητσοτάκη,

μας βλέπει πιο πολύ από ποτέ πλέον)

και μάσκα παντού, μέσα – έξω – εντός – εκτός και επί τα αυτά!

 

Το περίεργο είναι βέβαια, ότι μολονότι πέρασαν ήδη πάνω από δύο εβδομάδες που τα περίπτερα κλείνουν στις δώδεκα,

τα κρούσματα ΔΕΝ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ.

Σε φάση,

ΛΕΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΤΑΙΓΑΝ ΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΤΕΛΙΚΑ…,;

 

Α, ναι, παράλληλα, εδώ στο ιράν της ανατολική ευρώπης,

στο περίφημο ελλαδιστάν με την κυβέρνηση – τσίρκο που έχει εκλέξει,

τα μέτρα της πανδημίας σταματάνε ΕΚΕΙ.

ΣΤΑ ΜΙΝΙ ΜΑΡΚΕΤ.

Διότι, σήμερα, του άη δημήτρη (ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ), όλες οι εκκλησίες είναι ανοιχτές.

Στη σαλονίκη παίζουν μπουνιές οι παππούδες πάνω από το καλάθι με τα αντίδωρα.

ΑΦΟΥ ΜΕΤΑΛΑΒΑΝΕ,

πήγανε στην ουρά,

έβαζαν τα χέρια μέσα στο καλάθι και διαλέγαν τα ψωμάκια που τους άρεσαν.

Παράλληλα βέβαια, χθες είχε προηγηθεί και η λιτανεία.

Όπου τρέχαν και φιλούσαν τις εικόνες του άη δημήτρη (ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ) σωρηδόν.

Έτσι, σαν να μην έχουμε πανδημία.

Επιδεικτικά.

Στοιβάχτηκαν (ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΕΣ) μέσα σε μια εκκλησία και έξω από αυτή,

σαν τα πρόβατα (βασικά ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑ)

και αρχίσανε τις τελετουργίες,

ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΕΙ Ο ΑΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ.

 

Όχι όμως.

Από την εκκλησία δεν κολλάς,

ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ.

Δεν υπάρχει λόγος να απαγορευτούν τα 

πανηγυράκια.

Θέλουμε φώτιση.

Θέλουμε πίστη.

Θέλουμε μεταλαβιά.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΛΕΙΦΟΥΜΕ ΤΑ ΣΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΥ ΜΑΣ

(ΙΟΥ. Ι Ο Υ.)

Με τούτα και με κείνα λοιπόν,

η θεσσαλονίκη στο πορτοκαλί

ε, σιγά σιγά θα πάει και στο κόκκινο.

Γιατί σε αντίθεση με το τι λένε τα πρόβατα, μάλλον ο κορονοϊός κολλάει.

Φυσικά, η κυβέρνηση ( -τσίρκο, μην τα ξαναλέμε)

δεν θεωρεί ότι πρέπει να ληφθεί κανένα μέτρο στις εκκλησίες, έτσι..;

Όλα καλά, κανένα πρόβλημα.

Μείναμε δυο μήνες σπίτι, για να πάνε οι παππούδες να γλείφουν κουτάλια

και να πάνε οι γιαγιάδες να φιλάνε τις εικόνες.

 

Δεν πειράζει όμως παιδιά, τα μίνι μάρκετ κλείνουν στις δώδεκα.

Γιατί ξέρουμε όλοι, ότι αυτό είναι το μέτρο που πρέπει να ληφθεί!

Ναι; Ναι!

Και μην είστε τίποτα προβοκάτορες και λέτε για συνωστισμό στα ΜΜΜ

και για άνοιγμα του τουρισμού ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΈΝΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ ΠΛΑΝΟ

ΜΕ ΚΩΔΙΚΟ ΟΝΟΜΑ

«Μπάτε Σκύλοι Αλέστε».

Ντροπή.

Είπαμε: για την πανδημία και την εξάπλωσή της φταίνε δύο πράγματα:
Πρώτον, τα μίνι μάρκετ.

Δεύτερον, ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΤΥ.

 

Ως ένα πιο σοβαρό σχόλιο βέβαια,

γιατί πρέπει να τα λέμε και αυτά,

πρέπει να καταλάβουμε όλοι,

ΌΤΙ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ.

Είτε πιστεύεις, είτε δεν πιστεύεις,

είναι θέμα λογικής το να αναγνωρίσεις ότι με την κυβέρνηση-τσίρκο που έχουμε,

ζούμε από θαύμα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ.

ΌΧΙ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ – ΔΕΝ – ΚΑΝΕΙ Ο ΑΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ.

 

Κλείνοντας, να πούμε βέβαια ότι μέτρα για απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ,

για σχεδόν καθολική χρήση μάσκας

και για περιορισμό εστίασης και λοιπών θεαμάτων,

έχουν λάβει και άλλες χώρες.

Είναι γεγονός ότι πολλοί είναι οι επιδημιολόγοι ανά τον κόσμο

που προτείνουν τέτοια μέτρα.

ΑΛΛΑ.

Όταν αυτά τα μέτρα είναι ΤΑ ΜΟΝΑ που παίρνεις, δεν είναι μέτρα.

Είναι ΗΜΙΜΕΤΡΑ.

Δεν γίνεται να ανοίγεις τον τουρισμό έτσι αβέρτα, χωρίς τεστ, χωρίς ελέγχους.

Δεν γίνεται να ανοίγεις τα σχολεία με «χρήση αντισηπτικού» και «μάσκα σε μαθητές και καθηγητές».

Δεν γίνεται να μην κάνεις τίποτα για να αποσυμφορηθούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Δεν γίνεται να μην κλείνεις τις εκκλησίες και να αφήνεις τους χριστιανοταλιμπάν να κάνουν ότι τους καυλώσει.

Όόόόόόλα αυτά, καθιστούν τα μέτρα σου ΗΜΙμετρα.

Γελοιοποιείσαι ως κυβέρνηση,

χάνεις τον λίγο σεβασμό που σου είχε απομείνει και που είχες κερδίσει,

μόνο και μόνο για να μην παραδεχτείς ότι ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ,

για να δημιουργήσεις τις υποδομές για ουσιαστικά μέτρα,

που ενδεχομένως θα είχαν βοηθήσει πιο πολύ την κατάσταση.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

Υ.Γ.: Έχω πει πολλές φορές, ότι δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τους θρήσκους ανθρώπους.

Έχω στο περιβάλλον μου άτομα που πιστεύουν.

Σέβομαι την πίστη αυτών που με σέβονται.

Όχι de facto.

Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται.

Υπάρχουν άτομα που πιστεύουν στον περίγυρό μου.

ΌΧΙ, δεν πήγαν να προσκυνήσουν.

Ούτε να μεταλάβουν.

Και προφανώς δεν πήγαν να συγχρωτιστούν σε καμία εκκλησία.

Γιατί σε αντίθεση με τα πρόβατα εκεί έξω,

που ΑΠΑΙΤΟΥΝ να σεβόμαστε την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ πίστη τους,

υπάρχουν και οι πραγματικά πιστοί Άνθρωποι που ουδεμία σχέση έχουν,

με τα καραγκιοζιλίκια που λαμβάνουν χώρα εν μέσω πανδημίας.

Είναι Άνθρωποι που δεν πιστεύουν ότι θα γίνει κάτι αν δεν μεταλάβουν.

Άνθρωποι που μπορούν να προσευχηθούν σπίτι τους,

να πάνε εκκλησία μια μέρα χωρίς κόσμο

και κυρίως Άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο ίδιος ο θεός τους - αν υπάρχει -

θα ήθελε να μην βάζουν σε κίνδυνο άλλους συμπολίτες τους.

 

 

Η μάχη, ο πόλεμος και ο φασισμός.

"Τότε, θυμάσαι, που μου λες: Ετέλειωσεν ο πόλεμος! 

Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα.

Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!"

 

Μ. Αναγνωστάκης

 

Το ημερολόγιο δείχνει 07/10/2020.

Και απ’ το πρωί έχεις αυτή την ατμόσφαιρα, που μυρίζει «φασαρία».

Μυρίζει «Παύλο».

Μυρίζει «Αλέξη».

Μυρίζει «Πολυτεχνείο».

Και μυρίζει «Δεκέμβρη»..

 

Όσοι παρακολουθούσαμε τη δίκη των φασισταριων

(a.k.a. “Δίκη της Χρυσής Αυγής”)

περιμέναμε αυτή τη μέρα εδώ και καιρό.

Χονδρικά χωρισμένοι σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

Τους «όχι και τόσο αισιόδοξους»,

και τους «αισιόδοξους»..

Οφείλω να ομολογήσω ότι για πρώτη (και πιθανώς τελευταία) φορά,

ήμουν στις αισιόδοξες της υπόθεσης.

Και εν τέλει, πήγαν καλά τα πράγματα:

Ο ρουπακιάς ένοχος (αλήθεια, κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα),

Και οι μιχαλολιάκος, κασιδιάρης, λαγός, παναγιώταρος,

παππάς, ματθαιόπουλος, ηλιόπουλος

ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης..

 

Και κάπως έτσι, πήραμε μια ανάσα.

Μια «ηθική» (;) –σιχαίνομαι αυτή τη λέξη – ικανοποίηση..

Φωνάζαμε τόσα χρόνια ότι είναι εγκληματίες.

Χάσαμε φίλους απ’ αυτούς.

Φάγαμε ξύλο απ’ αυτούς.

Σήμερα όμως, πήγαμε μια ανάσα.

Ο φασισμός τους δεν μας έδειρε για μια ακόμη φορά.

Και ίσως η σημερινή μέρα πρέπει να λήξει έτσι:

με γιορτές και πανηγύρια.

Γιατί κερδίσαμε τη μάχη.

 

Αλλά και η επόμενη μέρα πρέπει να μας βρει πιο δυνατούς.

Πιο δυνατές.

Γιατί ακριβώς, το μόνο που κάναμε, είναι να κερδίσουμε μια μάχη.

Μια δύσκολη μάχη.

Αλλά μάχη.

Κακά τα ψέματα.

Ο φασισμός δεν κερδίζεται σε δίκη.

Κακά τα ψέματα, ο φασισμός δεν κερδίζεται εύκολα.

Δεν είναι ένοχοι μόνο αυτοί που καταδικάστηκαν.

Δεν κρατούσε το μαχαίρι μόνο ένας ρουπακιάς.

Πίσω απ’ όλα αυτά τα φασιστοειδή, υπήρχαν ψηφοφόροι.

Υπήρχαν άλλα σκουπίδια που στήριζαν.

Που θεωρούσαν τη χρυσή αυγή «υγιή αντίλογο στα πλαίσια της δημοκρατίας».

Και απ’ αυτά τα σκουπίδια, δεν είναι κανένα μέσα.

Μπορεί να σκοτώσαμε το φίδι.

Τα αυγά του όμως είναι ακόμα εδώ.

Και από αυγά-ερπετά αυτή η χώρα, έχει άπειρα.

 

Φυσικά, όλοι ξέρουμε,

ότι κανένα ερπετό δεν μπορεί να νικήσει τη Μάνα.

Και αυτό καλό θα είναι να το θυμόμαστε.

Και βασικά να το θυμούνται.

Γιατί εμείς το ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους.

 

Οι μάχες όμως συνεχίζονται.

Δεν πέρασαν καλά καλά δυο ώρες απ’ την απόφαση.

Και τα κανάλια τους ουρλιάζουν ότι

«η ΝΔ κέρδισε το φασισμό».

 

Όχι παιδιά.

Καταρχάς, δεν ηττήθηκε ο φασισμός.

Το λύσαμε αυτό παραπάνω.

Κατά δεύτερον.

ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΡΚΟ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.

Αν κάποιος κέρδισε το φασισμό, είναι ο Παύλος.

Είναι η Μάγδα.

Είναι οι φωνές που έβγαιναν εκεί έξω και φώναζαν ότι δεν είναι αθώα αυτά τα σκουπίδια.

ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΡΚΟ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.

 

Μα πάνω απ’ όλα, έχουμε να δούμε και τη συνέχεια.

Τι ελαφρυντικά θα αναγνωριστούν στα σκουπίδια

και τι ποινές θα λάβουν.

Τι θα κάνουν όσα σκουπίδια έμειναν έξω

και τι πάτημα θα βρούνε για να ξερνάνε μίσος.

 

Για όλα αυτά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη.

Γιατί όλα αυτά θέλουν μνήμη.

Να μην ξεχνάς.

Να μην ξεχνάμε.

Να μην ησυχάσουμε ποτέ.

Και ποιος ξέρει..;

Ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να νικήσουμε τον πόλεμο.

Ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να δικαιώσουμε τον Παύλο

(και τον κάθε Παύλο).

Και ίσως, αν είμαστε Άνθρωποι, κάποτε,

αυτή η Μάνα όλων μας,

να νιώσει περήφανη για εμάς.

Τότε θα έχουμε κερδίσει.

 

Αποστολή κειμένων: greekdafni@gmail.com

 

 

Y.Γ.: Κάπου εδώ βέβαια πρέπει να πούμε ότι

κανένα φασισταριό δεν εμφανίστηκε στο Εφετείο σήμερα.

Καμία ομάδα μπατριωτών δεν πήγαν να υπερασπιστούν τους ηγέτες τους.

Κανένα φασιστοειδές δεν τόλμησε να ρωτήσει τη Μάνα

«πού είναι ο Παύλος σου τώρα».

Κανένα σκουπίδι δεν τόλμησε να σηκώσει το χέρι του και να χαιρετίσει ναζιστικά.

Όλα αυτά είναι νίκες.

Μικρές νίκες.

Δεν υπάρχει χώρος εκεί έξω για μικρά θρασύδειλα ανθρωπάκια.

«Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί»..

Ραντεβού εκεί λοιπόν..