Ρε μπαγάσα..

(το κείμενο της Λίας)

Νοέμβριος 2019, Μάρτιος 2020.

Δεν πιστεύαμε ότι θα ερχόταν αυτή η χρονιά.

Νοέμβριος 2019. και ο νονός μου, όντας και 88 χρονών, δεν θα τα καταφέρει.Παίρνω τηλέφωνο αυτόν τον αγαπημένο μου άνθρωπο ακούγοντάς τον πρώτη φορά στα 24 μου να μου φωνάζει. "Να κάτσεις εκεί που κάθεσαι, ακούς: Είναι δώρον άδωρον. Μην τολμήσεις να έρθεις." …

Covid 19 και  "Μην έρθεις γιατί ο μπαμπάς είναι ευπαθής ομάδα" ...

16 Μαρτίου, πρώτη μέρα καραντίνας και "Λία έλα, ο μπαμπάς δεν είναι καλά"...

18 Μαρτίου 2020, ο μπαμπάς μου έχοντας πει όλα όσα ήθελε σε μένα τα τελευταία 24 χρόνια, φεύγει.  Δεν έχω τελευταία λόγια, ούτε σημειώματα.  Έχω πολλά βιβλία, πολλά ποιηματάκια που μου έγραφε και πολλές φωτογραφίες.

Δεν πίστευα ότι θα χάσω  2 ανθρώπους σε τέσσερις μήνες. Πιο σωστά, δεν περίμενα να χάσω αυτούς τους ανθρώπους. Και αν υπάρχει κάτι μετά από δω, είναι μεγάλο αυτό το "αν", αυτοί οι δύο θα ναι μαζί και θα περνάνε και καλά. Και ας κάτσουμε εμείς εδώ στην καραντίνα να σκεφτόμαστε ποιο νούμερο είναι το σουπερμάρκετ στη λίστα μετακίνησης.

Η ζωή προχωρά και εσύ το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να την πιάσεις από τα μαλλιά και να δεις που θα σε βγάλει. Λίγο πιο σοφός πλέον. Λίγο πιο ήρεμος γιατί το χειρότερο σου συνέβη.

Θα 'χω τους στίχους ενός αγαπημένο σου τραγουδιού στο μυαλό και θα προχωράω όπως μου έμαθες:

"Όχι σε όλα, που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου,

τα 'χω γραμμένα κι έχω φτιάξει τον κρυφό έρωτά μου"

Αποστολή κειμένων στο: greekdafni@gmail.com

Λία μου..

Δύο απώλειες..

Και δύο σημαντικές απώλειες..

Και ένα κενό δυσαναπλήρωτο..

Ένα κενό που σε βάζει πάντα να σκεφτείς:

"Τι αξίζει τελικά..;"

Είσαι όντως λίγο πιο σοφός.

Και λίγο πιο ήρεμος.

Και προχωράς.

Γιατί αυτό έμαθες να κάνεις

και αυτό θα κάνεις..

Κρατάς όσα πρέπει, όσα πήρες, όσα έμαθες

και προχωράς..