Η Οδύσσεια ενός Μεταπτυχιακού

Στο μεταπτυχιακό μπήκα πριν από δύο χρόνια

Συνειδητή επιλογή.

Πλήρως.

Δεν σκέφτηκα να κάνω κάτι άλλο.

Ούτε στιγμή.

Νόμιζα ότι γι’ αυτό είχα γεννηθεί.

Αυτό ήθελα.

Αυτό αποφάσισα.

Αυτό έκανα.

Μόνη μου.

Χωρίς κονέ.

Χωρίς καθοδήγηση.

Χωρίς να ζητήσω βοήθεια και χάρη από κανέναν.

Έδωσα εξετάσεις.

Έδωσα συνέντευξη.

Και μπήκα.

Και νομίζω ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα!

Μου άρεσε.

Δεν ήταν ιδανικό

Θα ήθελα πολλά πράγματα παραπάνω.

Ειδικά από το πρόγραμμα σπουδών.

Και τους διδάσκοντες.

Όμως εντάξει.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα, ε..;

Fast forward..

Δύο χρόνια μετά..

Μια ρήξη με μία «καθηγήτρια»..

Μία αίτηση για αλλαγή επόπτη..

Μια σειρά βεβαιώσεων ότι «το θέμα θα λυθεί»..

Μια τρύπα στο νερό.. χαχαχαχα

Και αλήθεια..

Όλα αυτά γιατί..;

Γιατί τόσες κρίσεις άγχους..;

Γιατί τόσες αϋπνίες..;

Γιατί τόση στεναχώρια..;

Για μια τρύπα στο νερό :)

Για να μην λυθεί ποτέ ουσιαστικά, τίποτα.

Ειλικρινά..

Η «λύση» από τον τομέα (αναφορικά με την ρήξη) ήταν να συνεχίσω τη «συνεργασία» μου με την ήδη υπάρχουσα «καθηγήτρια» ως επόπτρια..

Η λύση.

Μόνο που.. αυτό δεν ήταν ούτε είναι η λύση..

Αυτό είναι το πρόβλημα.

Εκεί μέσα, μια μεγάλη «παρέα» (ας είμαι ευγενική όσο ακόμα μπορώ), γνωριζόμαστε όλοι με όλους..

Από την καλή..

Και από την ανάποδη..

Και αυτό κάνει τα πράγματα ορισμένες φορές, ΠΟΛΥ πιο εύκολα.

Πολύ πιο εύκολα και έως και αυτονόητα..

Κυριολεκτικά όμως, κάποια πράγματα είναι αυτονόητα.

Και ακριβώς επειδή κάποια πράγματα είναι αυτονόητα, κάποια άλλα, είναι κοροϊδία..

Είναι κοροϊδία (με θράσος) πολλά και διάφορα απ’ όσα άκουσα αυτές τις μέρες..

.. διάφορα όπως το ότι εγώ εξέλαβα ως προσβλητικά κάποια πράγματα που ειπώθηκαν..

.. διάφορα όπως το ότι δεν έχει ακουστεί από τον τομέα ξανά ότι προσέβαλε κάποιον..

Δεν είμαι σε άλλη σχολή τόσα χρόνια.

Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Είμαι στην ίδια.

Είμαι 4 χρόνια στην ίδια σχολή.

Δεν είναι το λιγότερο κοροϊδία να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας εδώ που φτάσαμε..;

Και αλήθεια..

Θέλετε να μιλήσουμε για τον τομέα..;

Ποιον τομέα ακριβώς..;

Τον τομέα που είναι ανίκανος να βρει έναν επόπτη ή μία επόπτρια για μια διπλωματική εργασία;

Αυτόν τον τομέα..;

Αλήθεια, τι κάνει ο τομέας αυτός για τους φοιτητές του..;

Τι λύση προσπάθησε να δώσει και με ποιο τρόπο..;

Και εν τέλει, τι λύση έδωσε..;

Αλλά σωστά..

Είμαστε ένα δωρεάν μεταπτυχιακό, χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική..

Ένα δωρεάν μεταπτυχιακό στην ελλάδα..

(δωρεάν.. γιατί αν ήταν επί πληρωμή, με φόβο και τρόμο θα είχαν ψάξει ΚΑΘΕ πιθανό σενάριο και θα είχαν βρει λύση μέσα σε μία εβδομάδα)..

Στη χώρα που δεν αξιολογείται ποτέ τίποτα.

Στη χώρα που οι αιώνιοι καθηγητές είναι legit, αλλά μας φταίνε οι φοιτητές..

Στη χώρα που μπορείς να έχεις κακοποιητική και χειριστική συμπεριφορά, αρκεί να έχεις πανεπιστημιακή θέση.

Στη χώρα που για όλα, παντού φταίει ο άλλος..

Και φυσικά,  στα παραπάνω πλαίσια, ποτέ κανείς δεν θα θίξει την χειριστική συμπεριφορά των «καθηγητών»..

Γιατί (στη λογική του victim blaming, μια ζωή), ΕΣΥ το εξέλαβες έτσι.

Αυτοί ήθελαν «μόνο να σε βοηθήσουν.. να σου δείξουν το καλύτερο για εσένα..»

Γιατί, αυτοί ξέρουν..

Αλήθεια, υπάρχει toolbox με βλακείες, τις οποίες αντλούνε από εκεί και σου λένε..;

Γιατί δεν γίνεται να σκέφτονται όλοι τα ίδια.

Anyway..

Δε βαριέσαι..

Ου μπλέξεις..

Γιατί άπαξ και.. «δεν σε σώνει κανείς»..

Λένε ότι τα πάντα στη ζωή είναι μάθημα..

Ε, κάπως έτσι και αυτό..

Μπορεί να μην φεύγω με χαρτί μεταπτυχιακού..

Αλλά με μάθημα φεύγω σίγουρα..

Και ακόμα πιο σίγουρα..

Φεύγω ήρεμη..

Πραγματικά ήρεμη..

Σκεφτόμενη τα όσα έγιναν..

Σε ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, δεν θα βρισκόταν επόπτης για διπλωματική..;

Ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα θα έδινε τέτοια τελεσίγραφα, ενώ είναι ΤΟ ΙΔΙΟ αυτό που νοσεί και με τις συμπεριφορές του προκαλεί τα προβλήματα..;

Ποιο σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, θα πρότεινε το πρόβλημα ως λύση..;

Έχοντας πάρει λοιπόν κάθε απάντηση,

πάμε παρακάτω..

Θα μου πεις..

Δύο χαμένα χρόνια..

Και θα απαντήσω, κλείνοντας παράλληλα, με τα λόγια ενός Καθηγητή:

«Άρχισες φάρμακα..; Πήγες νοσοκομείο..;

Αν όχι, φύγε έτσι.

Γιατί εγώ πήγα.

Και πήγαν και προπτυχιακοί.

Και μεταπτυχιακοί.

Και πολλοί.

Αν δεν άρχισες φάρμακα, φύγε πριν τα αρχίσεις...»